Nieuwsbrief
Wil je op de hoogte blijven van onze activiteiten, concerten en sessies? Meld je dan aan voor onze nieuwsbrief.
Aanmelden
Workshop Reinier Voet op uitneembaar binnenblad
In de volgende Quintette o.a.:
Schilderijen van Django Rheinhardt
De hand van Django Rheinhardt
Django Reinhardt, zijn zoon Babik en zijn vrouw Naguine
Geachte donateurs,
Hebben we een mooie voorjaarsreünie gehad of . . . .? Geweldig om onze eerste voorzitter Georg Lankester zo enthousiast aan de gang te zien met zijn “Quatre Tickets de Swing” en dat Ita van Dijk als zangeres daar zo naadloos in past . . .Natuurlijk was de door John Desmares opgezette Django Reinhardt quiz een geweldig intermezzo en hier vandaan worden de heer en mevrouw Alff, alsmede Django Kuijper nogmaals van harte gefeliciteerd met hun respectievelijke eerste, derde en tweede prijs. Het spande er om en de jury heeft even de handen vol gehad om voldoende vragen te bedenken voor het spannende eindspel. En Seppe van Tilborg met band en Koen de Cauter. Eindelijk een band, die niet meteen de versterkers opschroefde, maar juist op een laag niveau liet staan. Ademloos en geboeid hebben we stil naar ze geluisterd.
Het is weer festival tijd. Het was deze keer moeilijk kiezen tussen Liberchies en Augsburg, daar beide in hetzelfde weekeinde vielen. Uiteindelijk gaf voor mij de doorslag, dat Liberchies toch wat dichterbij ligt. Ook het samen reizen met mede donateur Stefan Koppenaal gaf er een leuke draai aan. Hierover verder meer. Wat mij raakte tijdens dat festival was het feit, dat vriend en mede donateur Titi Bamberger een donatie aan het Django museum wilde doen en mijn bescheiden vertaalhulp daarbij inriep. Keurig gekleed als altijd had hij inmiddels de museum directeur en de burgemeester van Liberchies en omstreken al bij zich verzameld en togen we het museum in. Dat ligt verscholen in een pand, dat aan de grote kerk grenst. Langs alle beveiligingsmannen, want we waren in goede handen met de officiële heren, togen we naar boven. Daar aangeland was het even zoeken naar een leeg vel A4 om de overdracht te bekrachtigen. Titi had een prachtig album Django 78 toeren platen van schellak in de aanbieding, alsmede een stapeltje oude foto’s van Samois, het festival en Django’s familie. Het museum was er zichtbaar verrukt van. In een mengelmoes van Frans, Engels, Nederlands en Duits kwam het toch tot een goed eind en verwisselde de cassette van handen en daarmee van eigenaar. Nadat het papier werd bezorgd zette Titi er zijn NAW op en gaf mij aan als contactpersoon voor een mogelijk volgende donatie van gelijke aard. Uiteindelijk heeft hij zich voorgenomen nog bij leven zijn indrukwekkende verzameling grammofoonplaten, schilderijen en andere Django parafernalia aan het museum te doen toekomen.
Een meegelopen gitaarbouwer duwde Titi zijn 5e model in handen en dra speelde Titi zijn versie van Besame Mucho voor de verzamelde pers. Na afloop hebben we met burgemeester en directeur een stevige pint mogen vatten in de VIP ruimte, waar een aantal artiesten hun beurt af aan het wachten waren. Daar heb ik Martin Abbuehl, de violist van het Zwitserse Swing Express weer ontmoet, konden we anekdotes ophalen en werd het weer gezellig. Ook de leden van het Sarah French Quartette gaven acte de présence. Die kende ik nog van Samois en de camping van Samoreau, waar
ze vroeg in de morgen een geweldig optreden verzorgden voor onze tent. Heerlijke muziek, leuke zang van Sarah Longo en Monica Acevedo de Pablo, alsmede goed viool, gitaar en baswerk toen; nu moesten ze nog optreden op een druilerig festival. Gedurende beider optreden brak de zon door en stroomde het festivalplein vol. Je kunt e.e.a in foto’s meebeleven op de officiële site: http://www.djangoliberchies.be/
Slot van het festival was voor deze tiende editie Het Rosenberg Trio met als verrassing Tim Kliphuis. Ook daarover verder meer.
Als u deze Quintette ontvangt heb ik mijn tweede Ardennen weekend erop zitten. Mijn vorig jaar in Liberchies opgedane Belgische vrienden, hadden mij toen uitgenodigd voor een weekend “Django et fiesta” in het nabij Luik gelegen Heure en Famenne in oktober. Dat smaakte naar meer. Alleen muzikanten, een weekend in een scouting gebouw van alle gemakken voorzien. Alles in eigen beheer georganiseerd. Eind mei is er weer een gehouden. Deze keer met 25 i.p.v. 20 man. Nu ben ik nog benieuwd. Er komen zelfs Italianen en Duitsers voor over, dus heb ik een beetje de indruk, dat we een soort Willemshafen van Ude Lambrecht aan het nadoen zijn.
U merkt het, ik heb er weer zin in. Eind mei was het gipsy festival in Tilburg. Binnenkort dat in Samois, waarover in een aparte katern de line up volgt. Straks het International Gipsy Guitar Festival. www.the-iggf.com met deze keer meer ruimte voor andere wereldmuziek naast het gangbare Django en Hot Club repertoire. Ook weer iets om naar uit te kijken. En last but not least het door Richard Halmans en David Emerald in augustus georganiseerde “Djangofest” te Tilburg.
Voor een aantal onder u, die regelmatig op de camping van Samoreau hebben vertoefd hier een iets minder vrolijk bericht. Ken Bushell, de man van June en de man, die mijn eerste echte GJ gitaar heeft gebouwd is de 21e mei overleden na een borst infectie. Hij lag op een maand na, zes jaar in coma. Waarschijnlijk wordt een gedeelte van zijn urn geledigd op het strand, waar drie jaar geleden Keith Wheeler ook zijn laatste rustplaats vond. Ik hoop, dat June eindelijk weer wat rust krijgt na elke dag driemaal het hospice te hebben bezocht, en verder kan gaan met haar leven.
Op de achterkant van deze en volgende Quintettes treft u een zogenaamde QR code aan. Dat vierkantje vlekken kunt u met een “smart”phone scannen, waardoor u meteen naar onze website www.hcdf.nl wordt geleid. Zo gaan we met onze tijd mee.
Dit gezegd hebbende rest mij u een heerlijke vakantie periode en fijn festival bezoek te wensen, alsmede veel leesplezier in deze Quintette.
Menno v.d. Reijden
Cultureel Centrum Podium Azijnfabriek,
Bethaniestraat 2 a.
’s-Hertogenbosch. tel: 073-6142161
Routebeschrijving:
Volg de A2 ring ’s-Hertogenbosch. Neem afrit 22 St. Michielsgestel/Schijndel. (Bij het provinciehuis) Ga aan het einde van de afrit rechtsaf. Vervolgens bij het Shell benzinestation linksaf richting centrum. Na ca. 2 km. Kom je bij de stadswal (stoplichten): de Hekellaan. Hier sla je rechtsaf en dan de tweede straat links (Bethaniestraat) Achter in de straat zie je aan de rechterzijde de oude St. Jacobskerk, hier is aan de achterkant podium Azijnfabriek gehuisvest. Parkeren kunt u in de Hekellaan en in de diverse parkeergarages in de buurt. Aan de rand van de stad zijn een 3-tal Transferia. De bus brengt u naar het centrum en vandaar is de Bethaniestraat 5 minuten lopen.
Voor de treinreizigers is het 12 minuten lopen naar de Azijnfabriek.
www.podiumazijnfabriek.nl www.’s-Hertogenbosch.nl
Het was ook deze keer een mooie reünie. Goed gebalanceerd en voorzien van iets nieuws.
Eerst nog onze hartelijke dank aan donateur Ton Scherf, die geheel belangeloos onze entree verzorgt. Dankzij zijn langdurig donateurschap kent hij bijna alle gasten en gaat het controleren van de betaling als vanzelf.
De reünie was ingedeeld in drie blokken.
Het eerste optreden werd verzorgd door:
1. Quatre Tickets de Swing:
Ita van Dijk, zang, Eric van Buijsen, contrabas, Arthur Siero, ritme gitaar, Peter Swart, klarinet en sax en Georg Lankester, solo gitaar. Ze deden twee sets, waarbij zangeres Ita de tweede set haar stemgeluid aan het quartette schonk.
Ita van Dijk
Tijdens de eerste set nummers bleek al dra, dat Django kenner, tevens oprichter van onze stichting en oud voorzitter Georg Lankester, zich als een vis in het water voelt, zodra hij zijn Macafferri in zijn handen houdt. Peter liet zich ook niet onbetuigd en wist diverse prachtige melodieën aan zijn rieten te ontlokken. Nummers als: “Fleur de Lavande”, “Swing’42”, “Clair de Lune”, “Topsy”, e.a. passeerden de revue. Tijdens de tweede set was vooral de combinatie Peter, Georg en Ita een lust voor het oor, waarbij de dame in het gezelschap dat ook voor het oog was. Hadden de heren zich gestoken in een keurig gelijkgestemd vest, Ita was gekleed in een mooie zwarte outfit, voorzien van een prachtige hanger. Ze wist een aantal mooie liederen te vertolken, o.a.: ”Tears”, “Chez Moi”, “Nature Boy”, “Nuages”, e.a. Alle nummers voorzien van prachtige franse teksten. Tot slot de opzwepende swingde wals: “Domino”. Het optreden was een succes en iedereen had zichtbaar genoten.
2. de Django Reinhardt Quizz,
Onder leiding van John Desmares, met in de jury Georg Lankester en Rob Huijsmans:
De eerste ronde verliep via een vragenformulier, dat de gasten bij binnenkomst uitgereikt kregen. In te leveren na het eerste optreden van “Quatre Tickets de Swing”. Het betrof 13 multiple choise vragen. De 7 beste gingen door naar de volgende ronde.
Winnaars: Jean Zijta, Stefan Koppenaal, dhr. en mevrouw Alff, Django Kuiper, diens moeder en een mevrouw, waarvan ik de naam vergeten ben. Stefan had het hoogste aantal punten gescoord. Allen mochten hun stoel meenemen en op het podium plaatsnemen. Daar kregen ze in drie vervolg rondes nog meer voor hun kiezen. Door middel van staan en zitten konden de deelnemers aangeven het al dan niet eens te zijn met verschillende stellingen, die quizmaster John op hen afvuurde. Tijdens die eerste podiumronde moesten de afvallers met hun stoel terug de zaal in. Helaas was Stefan de eerste, die zo afviel. De tweede podiumronde verliep ongeveer gelijk, al werden de gestelde vragen wat specifieker en daarmee een graad moeilijker. Ook hierbij moesten afvallers het podium met hun stoel wederom verlaten.
De derde podiumronde ging min of meer gelijk op tussen de heer en mevrouw Alff en Django Kuiper. De jury moest behoorlijk bijpoten met het aantal vragen om enig onderscheid te laten ontstaan tussen de wel zeer geleerde deelnemers.
Uiteindelijk kon er maar één de winnaar zijn. Dat werd de heer Alff. Hij ontving de hoofdprijs n.m: een 10 Euro Django Reinhardt muntstuk in luxe verpakking. In België zijn deze munten in 2010 in beperkte oplagen geslagen. Zijn vrouw kreeg de derde prijs: een Selmer gitaarspeld en Django Kuiper ging weg met de tweede prijs: een
boekwerk van de hand van Georg Lankester, “De successen van gitarist Django Reinhardt, violist Stéphane Grappelli, zanger Jean Sablon”. Alle aanwezigen waren het erover eens, dat dit onderdeel voor onze reünie van toegevoegde waarde was.
3. Nomad Swing met Koen de Cauter.:
Seppe van Tilborg, solo gitaar, Sjef Scheepers, contrabas, Ine Smet, zang, Ramsi Irani, ritme gitaar en Koen de Cauter sopraansax en zang. Na de aankondiging werd aangevangen met een nummer van Django Reinhardt: “Swing 39”. Wat me bij deze band opviel was het lage volume van de versterkingsapparatuur.
Het publiek werd allengs stil en veranderde van in aanvang nog licht rumoerig in aandachtig.
Niet in de laatste plaats door de dwingende ogen van Koen en diens voordrachten. Diverse nummers passeerden de revue: “Them There Eyes”, ”In to each life”, voorzien van mooie samenzang van Koen en Ine, ”Troublant Bolero”, “I see you in my dreams”, (in wals uitvoering), ”Voor de deur van de Taverne”, van Wannes van de Velde. Prachtig uitgevoerd door Koen. Daarna een mooie uitvoering door Ine Smets van het chanson: “Mon Homme”, Ik herinner me nog “my walking stick”, een nummer van Fats Waller, waarbij Koen een prachtige voordracht hield, gelardeerd met vrolijke mimiek en sketch. Daarna het prachtige nummer “Tears”, aangekondigd als afkomstig van een bekende Franse komiek, die naast de vrolijke ook prachtige nostalgische nummers heeft gecomponeerd. Ine Smet wist het met duidelijke dictie en spraak/zangstem prachtig te vertolken, gelardeerd
met prachtige gitaarloopjes van Seppe. Diverse mooie improvisaties van Koen en Seppe en dit alles op een solide bedje van slaggitaar en bas. Het publiek genoot overduidelijk met volle teugen.
We hopen ze snel terug te zien
Algemeen:
Het was fijn te zien, dat Jan en Storo Limberger acte de présence gaven met een tafel vol diverse gitaren. Thijs van der Harst, “Moustache guitars”, had op zijn tafel een paar prachtige nieuwe, waaronder het Django100 model. Thijs had Rainer Müller, een vriend uit het Zwitserse Basel, meegenomen. Deze laatste kreeg ook een tafeltje toegewezen om zijn koopwaar uit te stallen. Rainer is op internet vooral bekend om zijn “Miller” pickup, een Schertler look a like, een in het “gat” passende geluid opnemer. Daarnaast maakt hij ook plectrums, opwindmechanieken zgn. “tuners” en “tailpieces”. Laat ik nou op mijn moustache #5 die laatste twee gemonteerd hebben en tot volle tevredenheid doen zie al ruim 12 jaar dienst. Voor mij was het extra aardig te zien, dat Rainer zijn initialen RM erin heeft gejudoot.
Wat bijzonder was, was de aanwezigheid van Saske Rodenburg. Saske is de drijvende kracht achter zonovergoten muziekvakanties in, op en rond een kasteel nabij Lyon in Frankrijk. Dit jaar heeft ze gipsy jazz op de agenda gezet. Voor ons bekende spelers als Paulus Schäfer en Tim Kliphuis geven daar een ruime week lang diverse masterclasses, hoewel ook beginners in het genre zich kunnen
aanmelden. Niet muzikanten zijn daar ook welkom, niet in de laatste plaats, omdat er naast de muziek nog een heel programma aan uitstapjes in de omgeving geprogrammeerd staan.
Onze nieuwste donateur, gipsy jazz gitarist David Emerald was overal aanwezig en jamde zodra daar tijd voor was met praktisch iedereen, daarbij niet onverhuld latend, dat hij toch wel erg bedreven is op de gitaar.. Tijdens de op het laatste concert volgende jamsessie heeft hij nog een geweldige Jimi Hendrikx parodie ten beste gegeven, compleet met air guitar en sliding. Iedereen hield acuut op met spelen en keek bewonderend toe. David kondigde hierbij ook aan in augustus met Richard Halmans wederom een Django fest te organiseren in Tilburg, op het terrein van Bosvreugd.
Een andere aanwinst voor de jam was klarinettist Ben Calis. Deze kwam in het begin wat schuchter over, maar was al dra niet meer te houden. Het ene na het andere solostuk nam hij voor zijn rekening, geen ruimte meer latend voor de andere jammers. Dat werd overigens ruimschoots gecompenseerd na Ben’s afscheid. Jan Vanbeuge heeft zijn “Georgia on my mind” als zanger weer ten gehore kunnen brengen. Geweldige toonzuiverheid en dictie en dat op zijn leeftijd.
Helaas moesten we de jam ietwat vervroegd afbreken wegens een verwachte partij in de Azijnfabriek, zodat we tegen zevenen de zaal zeer voldaan verlieten.
Menno
John
Met een knipoog naar Jean Zijta die vorig jaar verslag deed van zijn belevenissen aldaar zouden we dit stuk ook kunnen noemen: Wie je meeneemt is mooi meegenomen.
Want wat was het geval? Onze voorzitter Menno had aangeboden dat ik met hem mee kon reizen en tevens met hem kon kamperen in zijn tent die geschikt heet te zijn voor 12 personen. Ruimte genoeg dus voor twee!
Zodoende vertrok ik voor mijn eerste “Liberchies” vrijdagavond 4 mei vanuit Utrecht richting Sittard, waar ik gastvrij onthaald werd door Menno en zijn vrouw Willemien. Die avond stond ook al in het teken van Sinti en hun muziek, maar dan in de vorm van het door Roger Moreno Rathgeb gecomponeerde requiem, vertoond op NL 2. Een indrukwekkend werk, zoals ook bleek uit Rogers eigen commentaar: ‘dat ik dat geschreven heb…’
Zaterdag 5 mei was het dan tijd voor het luchtigere werk, op naar Liberchies, de swingende hoofdstad van België, voor 2 dagen dan toch.
Stefans geboorteplek
Na 2 uur rijden met miezerig tot buiig weer arriveerden we dan op de camping te Luttre, enkele km van Liberchies. Het werd iets droger, maar beslist niet warmer, de thermometer zal het hele weekend nauwelijks de 10 graden gehaald hebben. Na het opzetten van de tent togen we naar Liberchies voor de benodigde polsbandjes om binnen te komen en muntjes voor de consumpties. De hoofdstraat van Liberchies was snel bezichtigd en toen stonden wij voor het podium naar de eerste groep te kijken: Het “Diminuita Swing Trio”, 3 Grieken, 2 gitaren en 1 contrabas. Het vooroordeel dat een eerste band niet zoveel voor kan stellen konden we meteen terzijde leggen want ze speelden o.a. “Rythme Futur” en dat deden ze lang niet slecht. Vervolgens was daar natuurlijk het spotten van bekenden, waar vooral Menno goed in is door zijn over de jaren heen gelegde en onderhouden contacten. Zo troffen wij die zaterdag Lambert ‘Tikno’ Seur, het “Baggerman trio” op doorreis naar een optreden in Aken op zondag, Ad de Bree en vrouw die door Frankrijk gingen trekken en muzikanten die Menno van de camping in Samoreau kent: Titi Bamberger, zijn broer Mano (of Manu) en de violistes Monica Acevedo de Pablo en Eva Slongo. Omdat het veelal te koud en nat was om voor het podium te blijven staan zochten we af en toe ons toevlucht tot de kerk van
Liberchies, de biertent of de pizza bus, een bus omgebouwd tot pizzeria. Gezien de alternatieven was het niet moeilijk mijn persoonlijk record “pizza’s verstouwd in 1 weekend” aan te scherpen. In de biertent jamden, tussen de officiële optredens door, enkele Engelsen die bij ons op de camping stonden. Van het voorstelrondje onthouden: gitarist Brian en bassist Steve, van de groep “Swingology”. Even naspeuren op internet leert dat er minimaal 3 groepen deze naam hanteren, tot in Canada (Nova Scotia) aan toe, maar deze heren kwamen uit Liverpool. Overigens konden we Steve beter omschrijven als ukelele-ist, daar hij een ukelele achtig instrument bespeelde, bespannen met 4 bassnaren en uitversterkt met een klein versterkertje. Het klonk overtuigend en kan daarmee een tip zijn voor bassisten die het gesjouw zat zijn. Later die avond hoorden we Monica op het podium in een groep met zangeres Sara Longo, het Sarah French Quintette. Allemaal goede muzikanten met origineel repertoire: Monica vertelde bijvoorbeeld dat ze van origine uit Asturië kwam (Yo soy Asturiana!) en toen volgde een treurig tweestemmig lied over hoe alle mannen daar het loodje legden, hetzij in de visserij, hetzij in de mijnen.
De afsluiter was een trio van Boulou en Elios Ferré met violist. Ze openden met 4 nummers van Django waaronder : “Place de Brouckère” en “Nuits de St. Germain-des-Prés”. Wat ze aan power en volheid in hun geluid misten in deze bezetting compenseerden ze met originele muzikale vondsten op hoog niveau, waaronder een verrassende driestemmige invulling van de melodie in F# in “Place de Brouckère”, tussen de bluessolo’s in.
Hoe kunnen we verder de gezellige festivalsfeer typeren? In de straat die van kassa naar podium leidde stonden diverse kraampjes, naast de verschillende eettentjes waren er ook enkele waarin hippie achtige gewaden werden verkocht en het beeld werd gecompleteerd met een viool-/cellobouwer en een gitaarbouwer “Vladimir”. Bij laatstgenoemde werd de zaterdag in stijl afgesloten met een lange jam op o.a. “Them there Eyes” van eerdergenoemde Titi, Eva, Monica en medebandleden, Thomas Baggerman en zijn bassist Machiel en Lambert natuurlijk. Toen Titi het welletjes vond kon ik op de vrijgekomen plaats ook nog even de laatste 2 nummers meedoen, een nummer van George Benson en tot slot Paquito van Ninine Garcia. Daarna vond de Belgische sterke arm der wet het genoeg en werd het tijd de tent op te zoeken.
Zondag 6 mei rond het middaguur verscheen Jean Zijta met Maddy. Even bijpraten en toen op zoek naar een ontbijt, want op de camping is behalve stromend water niets te vinden. Na een gesloten stationsrestauratie in Luttre te hebben aanschouwd (goede omeletten volgens Menno) vonden we even verderop in Pont à Celles een Italiaans restaurant genaamd:
“l’ Improviste” wat ons natuurlijk wel aansprak. Alleen die naam al. Het bleek dat we hadden moeten reserveren want de locals zouden massaal om half één komen lunchen. Wij waren net iets eerder dus als we een snelle hap wilden..? Nou, dat wilden wij wel. Toast met champignons besteld en
geïnformeerd naar omelet, maar nee, dat kon niet. Des te leuker als dan 10 minuten later je toast met champignons komt.. met omelet! Deze brunch zetten we even verderop nog voort in een bakkerij annex lunchroom. Stokbroodjes ham en de nodige bakken koffie verder, kwamen we te laat voor de eerste band, maar dat kon ons niet deren.
Christine Lutz trio
Ik had mijn zinnen al gezet op de tweede band, het” Christine Lutz Trio”, want daarin speelt de door Georg Lankester bejubelde Philippe Guignier. Zowel deze gitarist als de bassist Gilles Schlaf hebben met violist Léo Slab gespeeld, en spelen tegenwoordig dus met Christine, een harpiste. Hoe vaak hoor je nou gipsy jazz op de harp? Dat kan dus, Christine toonde zich ook nog eens een vaardig improvisator en de band had leuke arrangementen. Ze openden met iets dat “Illusione” had kunnen zijn, maar een compositie van Slab bleek te zijn: “La Roulotte”. Vervolgens een rubato intro op de harp met tremolobegeleiding van de gitaar, maar hierin was duidelijk “I wonder where my baby is tonight” te herkennen, en dat werd het dus ook. Een leuk nummer dat best vaker gespeeld zou mogen worden. Nummer 3 was een droevige langzame mineurwals, ”Django”, het eerbetoon van John Lewis aan Django Reinhardt na diens heengaan. Hierop volgde de bekende wals “Indifférence” in een bijzonder arrangement: het eerste thema (de twee ‘A-tjes’ voor de muzikanten onder ons) was voor de gitaar, het tweede voor de harp (het ‘B-tje’), dan weer de gitaar met het eerste thema, en dan (verrassing!) het derde deel in vierkwartsmaat, rumba of samba. Philippe improviseerde vervolgens ook nog op het schema en dat klopte muzikaal ook helemaal. Zijn spel ademt, er zijn melodieuze lijnen met genoeg pauzes tussen de frases. Het optreden vervolgde met een jazz standard “Indiana” (klonk voor mij als een antwoord op “Cherokee”, misschien weet een mededonateur hoe dit zit),” Anniversary Song/Les Flots de Danube”, “Sur la Route” (eigen werk van Philippe), “Tico Tico” en tot slot “Minor Swing”. Bijzonder aan deze Minor Swing: de beroemdste Django-solo (versie 1937) werd hier aan het einde unisono
vertolkt door gitaar en harp. Absoluut een aanrader dus, deze groep, voor wie kans ziet ze ergens te gaan zien.
De rest van de middag en het begin van de avond vulden we met de volgende bands aanschouwen, socializen, op pizzajacht gaan, jacht ja, want de voorraad deeg was niet toereikend.. Bovendien brak de zon aarzelend door en werd het net warm genoeg om op straat met de Engelsen van “Swingology” mee te jammen. Zodoende hebben Menno, Jean en ik nu “Swing de Paris” in de vingers en de Engelsen ”Seul çe soir”
Rosenberg Trio
Toen werd het tijd om weer naar het podium te gaan, want “Het Rosenberg Trio” zouden gaan beginnen. Aangekondigd als Trio hadden ze als verrassing Tim Kliphuis erbij, mee terug van “Het Django Reinhardt Fest”. te Augsburg. Het klinkende resultaat is diezelfde avond al op Youtube geplaatst, zoekend op ‘Liberchies 2012’ is dat makkelijk te vinden. Zo is daar terug te zien dat na Stochelo’s solo in “After You’ve Gone” Tim een riff inzet die Stochelo meteen mee gaat spelen. Stochelo had er duidelijk veel zin in. Toevoeging van viool maakte het optreden extra dynamisch en gevarieerd, op een gegeven moment gaven Tim en Stochelo, Nonnie en Nous’che aan even stil te vallen en die ruimte vulden ze op met een duo-improvisatie tot de ritmesectie er weer bijkwam. Ook leuk was de verrassing van Tim aan het einde van de “Noorse Dans”, een lange vioolimprovisatie op A7 (het een-na-laatste accoord) en net als je denkt dat je moet gaan klappen gaat Tim naadloos over in “Coquette”!
Na het slotakkoord en toegift reed al snel de geluidswagen voor en begon de afbraak op het podium, maar het bleef nog lang onrustig op straat.
Gitarist Walter Gonella was niet te stoppen en speelde met iedereen die nog warme vingers had, violisten en gitaristen. Voor ons was de eindjam (van blues tot “How High the Moon”, van “Blue Bossa” tot de”Noorse Dans” en een “Clair de Lune” voor de maan die we nu eindelijk konden zien, want het werd helder) ‘s nachts op de camping met Jean en de Engelsen, en maandag
waren Menno en ik de laatste die hun kamp opbraken, nu eindelijk in een vriendelijk lentezonnetje, terwijl het ’s morgens vroeg nog gegoten had. Tegen tweeën werd het toch wel tijd voor ontbijt, oftewel een pizza in L’improviste. Voor Menno Quattro Stagioni en voor mij Norvégienne (met zalm), waarop wij als dank naast het reguliere afrekenen het niet konden laten een Noorse Dans ten gehore te brengen aan de uitbaters. Nog een laatste toeristische attractie voor de terugreis: het veldje waar Django geboren was, enkele honderden meters van de dorpskern. Muur en plaquette zijn weer hersteld, verder zie je in mei alleen velden vol vrolijke gele bloemetjes, roodbruine koeien en wat paarden. Samenvattend kunnen we stellen dat Liberchies, een Samois in het wel heel erg klein is, het mist natuurlijk de pittoreske ligging aan de Seine, en door de vroege datum staat of valt de opkomst met de weersvoorspelling. Als opmaat voor het festivalseizoen is het in ieder geval een start in stijl, en dit jaar heeft de organisatie mijns inziens een aantal erg goede bands geprogrammeerd. Voor herhaling vatbaar dus, hopelijk wordt mei 2013 een warme maand.
Stefan Koppenaal
Georg Lankester
Georg Lankester, de auteur van het boek: “De successen van Django Reinhardt, Stéphane Grappelli en Jean Sablon”, heeft erin toegestemd dat wij , alleen voor onze donateurs, een speciale aanbieding mogen doen met zijn boek.
Wij willen de donateurs van St. Hot Club de France graag kennis laten maken met de inhoud van dit boek, vandaar dat de aankoopprijs is verlaagd naar 10,00 Euro excl. Verzendkosten.
Info en Bestellingen: glankester@hetnet.nl
John Desmares
Muzikale ontmoetingen en bijzondere opnamen
Inleiding
Meteen na het uitbreken van de tweede wereldoorlog, toen het kwintet in Engeland optrad, was Django spoorslags naar Parijs teruggekeerd. En, zoals bekend, had Stéphane er de voorkeur aan gegeven in Londen te blijven. Het was het einde van een glorieuze periode uit de Europese jazzgeschiedenis. Van eind 1934 t/m ’39 vierde het ‘Hot Club’ kwintet triomfen, maar daaraan was nu een abrupt einde gekomen
Met behulp van de ‘Hot Club de France’ organisatie te Parijs, werd in 1940 een nieuw kwintet gevormd, waarbij Django i.p.v. een violist nu de rietblazer Hubert Rostaing als tweede solist had.
Ook deze formatie oogstte gelijk succes. “Nuages”, Django’s bekende compositie van eind jaren ’30 werd een echte hit, misschien mede door de snellere versie die op voorstel van Rostaing was uitgebracht. De plaat vond gretig aftrek en het Parijse publiek neuriede in die eerste oorlogsjaren de melodie overal op straat en in de metro.
Het jaar 1942 bracht echter al meer verandering in het dagelijks leven door de toenemende maatregelen van de Duitse bezettingsmacht. En het reizen naar het buitenland werd steeds moeilijker. Tóch kon Django, vergezeld van zijn begeleiders, nog wel naar Brussel reizen waar hij was uitgenodigd voor concerten en eventuele opnamen.
Belgische Jazzwereld
Hoewel vele jazzmusici vooral in Parijs actief waren, dienen we niet te vergeten dat ook in België zeer goede ‘swing’ was te vinden, bijvoorbeeld aan de kust en met name ook in Brussel. Er waren drie grote Belgische muzikanten die eruit sprongen namelijk Jean Omer, Fud Candrix en Stan Brenders.
Stan Brenders
Saxofonist/orkestleider en arrangeur Candrix, die toen een swingorkest leidde, was al vele jaren actief. Hij had sinds ca. 1936 een contract voor het Telefunken label en speelde naast alle optredens in eigen land, vaak in Duitsland. Ook trad hij wel in Parijs op en Django, die bij één van zijn concerten aanwezig was, complimenteerde Fud na afloop uitbundig.
Pianist/orkestleider Brenders was al vanaf 1925 met diverse formaties in België bezig. In ons land trad hij op in een uitwisseling met “de Ramblers”. Ook de Fransen kenden Stan’s swingorkest met daarin de fameuze drummer Jos Aerts.
Beide orkestleiders hadden Django uitgenodigd om naar België te komen en zo gebeurde het ook. Per trein reisde de gitarist, vergezeld van drie begeleiders in april 1942 naar Brussel waar enkele concerten waren gepland.
De ontvangst voor Django en zijn begeleiders was geweldig, zowel van de Belgische musici als van het publiek. Er werd al meteen voorgesteld tijdens dit verblijf ook opnamen te gaan maken.
De kleine platenmaatschappij “Rythme” toonde ook interesse en zo ontstond een reeks gedenkwaardige opnamen uit die eerste oorlogsperiode.
Django op viool
Het zal weinigen misschien bekend zijn, maar Django kon van kinds af aan viool spelen. Het idee rees nu om pianist Yvon de Bie (deel uitmakend van het orkest van Candrix) Django te laten begeleiden op enkele vioolsolo’s en deze vast te leggen op de plaat.
Aldus ontstonden vier historische opnamen waarvan “Vous et Moi” wel de bekendste is. Daarin begint Django op viool, switcht dan naar gitaar om vervolgens weer op viool te eindigen. Het gitaargedeelte brengt hij snel en met groot elan, zoals alleen hij dat kon doen. In “Blues en Mineur” is hij eveneens op viool te horen.
Swing-Orkesten
Maar deze zeldzame opnamen van april 1942 zouden in een zeer grote bezetting worden voortgezet. Dit behoeft enige toelichting:
Begi Django
Django had veel geld verdiend, vooral met de plaatverkoop van “Nuages” en het was zijn wens om een eigen orkest te kunnen leiden. Met Candrix en Brenders kon hij overeenkomen als orkestleider en solist op te treden. Hij zou voor arrangementen zorgen en alle kosten op zich nemen. Op 16 april leidde Django aldus het orkest van Fud Candrix (aangevuld met zijn drie kwintetbegeleiders) in een viertal opnamen, waarin hij dus ook op gitaar soleerde. Een bijzonderheid is dat één van de gekozen stukken, namelijk: “Bei dir war es immer so schön”, de enige Duitse compositie is die de gitarist ooit heeft vertolkt. Hij speelt daarin de melodie in flageoletten! De disco grafische gegevens vermeld ik onderaan in dit artikel.
De maestro was enige weken later opnieuw in de platenstudio om het orkest van Stan Brenders, nu zonder zijn kwintetbegeleiders, te leiden. Op 8 mei ’42 werden in die grote formatie niet minder dan acht nummers opgenomen, waaronder diverse eigen composities. Ik teken hierbij aan dat Django vóór de oorlog ook wel eens een groot ensemble had geleid, maar dat waren dan speciaal voor de gelegenheid samengestelde studio-orkesten. Hier ging het om bestaande orkesten die ook zijn arrangementen brachten.
Het zijn zeer interessante opnamen geworden met mooie gitaarimprovisaties en een fijn spelend orkest dat Django’s arrangementen bracht, zoals hij dat wilde.
Er is één opname bij die ik speciaal wil vermelden, namelijk zijn compositie: “Django Rag”. In dat nummer, een soort eigen versie van de “Tiger Rag”, gooit de gitarist werkelijk alle remmen los en toont hij een virtuositeit die adembenemend is.
Er is één minpuntje: de geluidskwaliteit is helaas matig. Kennelijk door de oorlog en de niet ervaren platenfirma. Vermeldenswaard is dat het label “Rythme” slechts twee jaar heeft bestaan. De bovengenoemde opnamen zijn daarna in handen gekomen van “Polydor” die ze vervolgens op een LP uitbracht onder de titel: “Django Reinhardt, Europe’s greatest contribution to jazz” (LP no. 46 451).
De Franse firma Frémeaux & Associés (zie hun site) heeft de betreffende opnamen op haar beurt (veel later) in de serie “Intégrale Django Reinhardt” op no. 11 doen verschijnen. Deze Cd is nog steeds verkrijgbaar.
Los van de opnamen bleven Django en zijn mede musici nog enige tijd in België. De oorspronkelijk geplande drie concerten werden er vijf en daarnaast trad Django ook in diverse andere Belgische plaatsen op.
Na afloop van de concerten vonden er vaak spontane jam sessies plaats. Fud, die wilde dat Django eraan deelnam, beloofde dan, om voor een paar sloffen sigaretten te zorgen, die al schaars waren. En de gitarist, die een echte roker was, accepteerde het aanbod en dus werd er tot in de vroege uurtjes met hem gejamd. Het was een uiterst succesvol bezoek aan Django’s buurland. Daarna ging het, na veel moeite door de oorlogsomstandigheden, per trein naar Lille waar het kwintet o.a. in een grote bioscoop zou spelen en
Django werd gevraagd om daar een komiek te begeleiden! Een andere keer misschien meer daarover…..
Wat verdere opnamen van de gitarist betreft, zou het nog tot februari 1943 duren voor die weer zouden plaatsvinden. Sprekend over 1942 kan men zeggen dat bij al zijn successen dat jaar, België een belangrijke plaats inneemt. Goed dat we daarvan nog kunnen genieten!
Discografische informatie
Opgenomen voor Rythme (B)
Django Reinhardt (v/g), Ivon de Bie (p):
“Vous et moi”, “Distraction”, “Blues en Mineur”,” Studio 24” – opgenomen te Brussel op 16 april 1942
Django Reinhardt et son grand orchestre (Fud Candrix): Maurice Giegas, Janot Morales, Luc Devroye (tp), Nic Frera, Lou Melon (tb), Bobby Naret, Lou Logist (as), Victor Ingeveldt, Benny Pauwels, Fud Candrix (ts),Ivon de Bie (p), Django Reinhardt (g solo), Eugène Vées (g), Emmanuel Soudieux (b), André Jourdan (dr).- Brussel, 16 april 1942
“Place de Brouckèr”e, “Seul ce soir”,” Mixture” (comp.. Candrix),” Bei dir war es immer so schön”.
Django Reinhardt, Stan Brenders et son grand orchestre : Paul d’Houdt, George Clais, Raymond Chantrain (tp), Jean Damm, Sus Van Camp, Jean Douilliez, Louis Billen, Jo Magis (as), Jack Demany, Arthur Saguet (ts), 8 violen, John Ouwerckx (p), Django Reinhardt (g solo), Chas Dolne, Van Der Jeught (g), Tur Peeters (b), Jos Aerts (dr).- Brussel 8 mei 1942
“Divine Beguine”, “Nuages”,” Djangology” (zonder violen)” Eclats de cuivres”, “Django Rag”, “Dynamisme”, “Tons d’Ebène”, “Chez moi à six heures”.
Al deze opnamen zijn nog verkrijgbaar op de Cd “Intégrale Django Reinhardt” no.11 van Frémeaux . Ook bij ‘Amazon’ kan men soms deze Brusselse opnamen vinden.
Georg Lankester
Het festival begint al op woensdag, dus we kunnen bijna van een “Django week” spreken. Attentie voor het feit, dat de festivalweek op het echt allerlaatste weekend van juni valt, met zondag 1 juli als laatste dag. Deze keer hebben ze toch naar ons geluisterd, want er staat meer Django muziek op het programma. Kosten voor 5 dagen nu €110,00, en geen reductie meer voor groepen!
woensdag 27 juni begint om 20:00 u. een 100% gitane-jazz dag met Gonzalo Bergera, om 21:00 u. gevolgd door Birelli, en om 22:30 u. ons Rosenberg trio met Thomas Dutronc om er een Frans tintje aan te geven.
donderdag 28 juni een wereld symfoniedag met om 20:00 u. Boulou en Elios Ferré, om 21:00 u. Al di Meola en om 22:30 u. Ibrahim Maalouf met een heel orkest.
Vrijdag 29 juni heet het programma een band of gypsies, startend om 20:00 u. met Sylvain Luc, 21:00 u. Yom and the wonder Rabbi’s en 22:00 u. een Band of Gipsy’s (met de Taraf de Haidouk met orkest);
zaterdag 30 juni de Gombo grooves dag vangt aan om 16:30 u. met het Sonny Amati Schmidt quartet, om 17:30 u. het Kora Jazz trio, 18:45 u. de Django club met Fiona Mombet viool, Richard Manetti, Sébastien Giniaux en Adrien Moignard gitaar en Jérémie Arranger op contrabas; 20:30 u. Dr. John, 22:30 u. Sharon Jones and the Dap Kings met een hoop toeters;
zondag 1 juli de dag van de mélodie des Choses, aanvang 16:00 u. met de élèves du CMDL (de académie van Didier Lockwood), onze eigen Karin van Kooten studeert daar momenteel, Fiona Mombet, Hanna Bienert, Eva Slongo en Monica Acevedo de Pablo hebben dat al gedaan en stonden vorig jaar op de planken. Dit jaar wordt een verrassing; om 16:45 u. Ulf Wakenius, gitaar met de mooie Youn Sun Nah, zang; 18:00 u. Sébastien Giniaux met een groep van 7; 19:50 u. Mike Stern en Richard Bona quartet; 21:00 u. Roberto Fonseca met piano, gitaar, bas en drie percussie/slagwerkers. Meer info op de officiële site: www.festivaldjangoreinhardt.com
Cultuurbos “Bosvreugd”. aan de Reeshofdijk 12, 5044 VB Tilburg
| Programma: |
14.00 u. – 15.00 u. The strong and Silent Types 15.30 u. – 16.30 u. Villa Grünholz 17.00 u. – 18.00 u. Lammy Bruyns Combo 18.30 u. – 19.30 u. Basily Boys |
Er zijn diverse stands met : muziekinstrumenten, info,Cd’s en Lp’s, eten en drinken etc… Info: www.moncq.com
Gloucestershire. UK. 27 juli t/m 29 juli 2012
Met o.a. Trios Rosbifs, Break, Remi Harris, Ollie Solikki, Tchavolo Schmitt en Mozes Rosenberg.
www.iggf.co.uk
Menno v.d. Reijden
John Desmares
John Desmares in gesprek met….David Emerald, gitarist, componist en docent
In mijn jeugd kwam ik regelmatig met mijn vader in “Het dorstig hert”. op de Bredaseweg in Tilburg. Het was een gezellig bruin café, dat bekend stond om zijn hoeveelheid Belgische bieren, wat toentertijd een unicum was.
In deze locatie had ik afgesproken met David Emerald. Ik ging even terug in de tijd, het café had nog steeds hetzelfde interieur, uitstraling en sfeer zoals weleer.
David Emerald, gitarist en docent, woonachtig te Tilburg, heeft diverse malen het Django Reinhardt Fest in Bosvreugd te Tilburg georganiseerd. De laatste keer met zeer groot succes (zie Quintette 3-2011) in samenwerking met Richard Halmans van Studio Moncq (Moncq Records)
David heeft sintibloed in zijn aderen. Zijn biologische vader is uit de familie Grünholz, afkomstig uit Palermo. Zijn blonde moeder was half sintelsa. Hij is onderweg geboren, maar in 1970 ingeschreven in de gemeente Goirle bij Tilburg. Zijn vader was een echte zwerver maar zijn moeder kon dit leven niet aan en de relatie hield geen stand.
Samen met zijn moeder en twee half broers vestigden zij zich in Tilburg in een burgerhuis.
Zijn moeder trouwde al snel weer met een Indonesiër van Amerikaanse afkomst. Het was geen prettige vader voor David en ook hij verdween snel.
David leerde al op 3 jarige leeftijd gitaar spelen van zijn familie, iets wat binnen de sinti cultuur traditie is, want de muzikale kennis wordt al eeuwen puur fonetisch overgedragen van generatie op generatie.
Een paar jaren later, kwam hij weer in kontact met zijn biologische vader tijdens een optreden in Duitsland. Hij was toen 5 jaar oud. Er stapte iemand op hem af die vertelde dat hij zijn vader was Dat waren gelukkige momenten
voor de jonge David. Zijn vader bleef rondtrekken maar hij hield wel zeer regelmatig contact met hem.
Zijn opa en familie, van de Italiaanse zijde, hadden ook familie in Amerika en op 6 jarige leeftijd vertrok David naar diverse grote plaatsen in Amerika om er gedurende 3 maanden op te treden in Hotels en Casino’s.
David was erg leergierig, ondanks vele pesterijen vanwege zijn Sinti afkomst was hij toch een voorbeeldige leerling. Na de lagere school ging hij naar het V.W.O.
Gedurende zijn hele jonge jeugd is hij blijven musiceren en hij had ook een grote affectie met de klassieke muziek. Hij had een feilloos gehoor en wat hij dacht kon hij ook spelen, maar het stuitte hem vreselijk tegen de borst dat hij geen noten kon lezen en daardoor zijn muzikale creaties niet op kon schrijven.
Hij kocht een boek van Theo Willemse over muziekwetenschappen. Hij moest en zou zijn gedachte op notenschrift kunnen uitten. De volgende stap was natuurlijk het Conservatorium.
Tussendoor waren er vele tripjes naar Amerika waar hij o.a. in contact kwam met Warner Brothers, die studiowerk voor hem regelden. In die tijd heeft hij honderden jingles ingespeeld voor Radio en T.V.
Om op het Conservatorium te worden toegelaten moest je een muzikale vooropleiding hebben genoten. Dit was bij David niet het geval. Met de woorden ( en daad) : als het mij niet lukt laat me dan zelf struikelen maar geef me de kans, daarbij betaalde hij op voorhand het totale lesgeld, de somma van 800 guldens .En het lukte, hij werd toegelaten tot de vooropleiding. Daarna het Conservatorium.
Hij doorstond alle testen glansrijk en uit de diverse beproevingen bleek hij ook nog een absoluut gehoor te bezitten. Even twijfelde hij nog, of hij wel was aangenomen. En ja hoor,.. met vrijstelling van de solfège lessen.
Het Conservatorium was oké. Het was een prettige tijd met zijn jazz gitaar leraar ondanks wat kleine onenigheden, hij mocht geen snaren optrekken etc..etc.. Vooral de hoofdvakken: Gitaar natuurlijk, componeren en arrangeren, stonden hem bijzonder aan.
Hij is afgestudeerd in Berkeley, via een uitwisselingsproject.
Na zijn studie kwam er nog meer werk binnenstromen. Hij speelde en scheef muziek uit voor o.a. Nintendo. Hij maakte daar vele tunes voor, die nog steeds te horen zijn bij de diverse spelletjes. Hij had contact met C.B.S., Sony, Apple, Columbia en nog andere uitgeverijen.
In Hollywood deed hij veel studiowerk en daar heeft hij Frank Zappa ontmoet, en Steve Vai Hij speelde toen hoofdzakelijk elektrische gitaar.
Vanaf 1993 had David een Rock band genaamd, “The Wrong”. Met deze band heeft hij veel getoerd in Nederland en buurlanden en had zeer veel succes.
Tijdens deze periode kwam zijn opa te overlijden en liet hem zijn “Selmer Maccaferri”. uit 1939 na. Ondanks het verdriet, deed hem dat zeer goed en schiep bij hem grote verwachting. Vervolgens kwam een broer van opa opdagen en eigende zich de gitaar toe. Dit had grote impact op David en dit bracht hem in een “breakdown”. Zijn muzikale interesse in de diverse gitaar stijlen verdween als sneeuw voor de zon, uitgezonderd de Django Reinhardt stijl.
Waarschijnlijk had dit moeten gebeuren om hem weer dicht bij zijn roots te brengen, de Gipsy Jazz. Helaas was hij de specifieke Gipsy stijl wat vergeten en ging daarom wat oudere leden van zijn familie opzoeken o.a. Waso, met de vraag hem weer in te wijden in de Gipsy Jazz en in de Django Reinhard stijl. Hij voelde zich verpest door alle andere voorgaande muziekstijlen.
Het advies was duidelijk. Veel platen draaien van de oude meester en meespelen. Kortom, van voren af aan beginnen.
Hij heeft zich 1 jaar “opgesloten”. Geluisterd en gespeeld, steeds weer opnieuw, en langzaam kwam het terug. En na verloop van tijd voelde hij dat hij “het” weer in zijn vingers had.
David is nu bezig met diverse projecten.
Hij heeft een mooie groep: “The David Emerald Swingtette”, waarmee hij regelmatig optreedt en veel succes boekt. Momenteel werkt hij aan een album getiteld: “Newo Drom”. Deze Cd. wordt opgenomen in de Moncq Studio in Berlicum.
Behalve muzikant is David ook docent. Hij heeft zo’n 30 leerlingen die hij verdienstelijk weg wijs maakt op de gitaar.
Regelmatig is hij te vinden in de studio van Jan Vis voor het broodnodige studiowerk.
David woont samen met zijn lieve vriendin in Tilburg. Ze hebben 2 kinderen,een jongen en een meisje genaamd. Django en Maloux.
Het gaat hem goed! De Sinti’s noemen hem “Niglo” wat egel betekend en de gevoelswaarde hierachter is “zelf zijn weg zoeken”. En dat zal David blijven doen.
John Desmares
Deze gipsy jazzformatie, die is ontstaan in 2007, bestaande uit:
Louis Schuurman viool
Ebe de Jong sologitaar
Tom Lenos slaggitaar/zang
Kees Heijliger contrabas
Louis,Tom en Kees kennen elkaar van o.a: l’Orchestre de Maurice Wolmer, Swing 92 en de gipsy jazzformatie Château Fique, die in 2007 ophield te bestaan. Louis en Ebe kennen elkaar van het Zandvoortse muziekgebeuren. Zij treden daar samen regelmatig op. Aanvankelijk was de bedoeling dat, “e Amici”, “and friends”, letterlijk zou worden genomen en dat Papa Luigi (Louis Schuurman) zou optreden met diverse bevriende muzikanten, maar in de praktijk bleek de huidige combinatie het beste te klikken en klinken en zo werd Papa Luigi & Amici een vaste formatie.
*Louis Schuurman (Papa Luigi) uit Zandvoort speelt al vele jaren met vele muzikanten uit de gipsy jazz en is de oprichter en nestor van deze formatie.
*Ebe de Jong uit Haarlem is een doorgewinterde professionele muzikant en muziekleraar vooral bekend binnen het popgebeuren in Haarlem en omgeving, maar ook groot liefhebber van de gipsy jazz en moderne jazz.
*Tom Lenos uit Bennebroek is werkzaam als docent in Haarlem en speelt al vele jaren in de gipsy jazz en popmuziek.
*Kees Heijliger uit Haarlem speelt al vele jaren in de gipsy jazz, moderne jazz en presenteert een jazzprogramma op een locale radio.
Doordat alle vier de muzikanten uit verschillende muziekstijlen voortkomen, krijgt de formatie een geheel eigen geluid en heeft ook een eigen benadering van het gipsy jazz repertoire. De band is naast het Hot Club de France genre niet wars van Klezmer, Zuid Amerikaans, Rock en Blues. Er wordt momenteel hard gewerkt aan eigen nummers die op een volgende Cd gezet zullen worden.
In 2011 werd besloten om een demo Cd te maken, die het repertoire van de formatie zou weerspiegelen. Derhalve werd in een klaslokaal van de school van Tom Lenos de Cd in één keer opgenomen, zodat de weergave zo dicht mogelijk het geluid van een “live” optreden zou benaderen.
De opnames werden gemaakt door Hans Huisman, een geluidstechnische gitaar leerling van Ebe de Jong, met zijn draagbare opname apparatuur. De Cd kreeg de naam HOLD ON naar een nummer van J.J. Cale, dat ook op de Cd staat.
Er worden geen elektrische gitaren gebruikt maar semi-akoestische.
Sologitarist Ebe speelt op een Yamaha APX4 en een Cigano gipsy jazzgitaar met een ingebouwd Big Tone element. De gitaren zijn rechtstreeks opgenomen, waardoor ze misschien minder akoestisch klinken,
Bespreking van deze Cd staat elders in dit blad.
De formatie treedt op in Haarlem en omstreken, maar ook daarbuiten. Zij zijn een graag gehoorde en geziene muziekformatie op bruiloften, partijen, recepties, personeelsfeesten, etc,etc…
Voor meer informatie en/of boekingen kunt u contact opnemen met:
Louis Schuurman telefoon: 06-15955260 /email: l.c.schuurman@kpnmail.nl
Tom Lenos telefoon: 06-25431160 /email: tomlenos@ziggo.nl
Kees Heijliger
John Desmares
Souvenirs de Samois.
Het Oude Theehuys in Bakkum presenteerde op zaterdag elf februari “Souvenirs de Samois”, een nieuw (en hopelijk niet eenmalig) kwintet met Rino van Hooijdonk en Bram van Es. Voor de kenners behoeven ze geen introductie maar toch: gitaarvirtuoos Rino van Hooydonk uit Zuid Limburg maakte al op jonge leeftijd furore en behoort tot de groten in het genre. Bram van Es is ondermeer al jaren rotsvast begeleider van Lollo Meier en Fapy Lafertin.
Bram en Rino speelden allebei in 2010 in Samois op het hoofdpodium. Hun groep word verder gevormd door de Vlaamse violist Bruno op de Beeck, zijn zoon Sam op slaggitaar en Michiel van Engelen op contrabas. Na tien jaar uitstel kwam de groep afgelopen zomer in Samois eindelijk tot stand.
Na een prima voorprogramma door het trio van Ed Beerepoot zetten de Souvenirs in met een akoestische set. Het swingde direct de pan uit en al was ik er nooit bij, ik vermoed zomaar dat het klassieke “Hotclub Quintet” zo heeft geklonken: steady en stevig met een dubbele slaggitaar maar ook licht en puntig, met een onverstoorbare Rino als solist en alert afgewisseld door de streken van Bruno op de Beeck (geen kwajongen).
John Ligthart en Stefan Koppenaal grepen het einde van de eerste set aan om hun kunsten te vertonen waarop de bassist zijn pauze beschikbaar stelde om ook deze heren van een fundament te voorzien.
De tweede set ging het er in naoorlogse stijl wat steviger aan toe aangezien Rino behalve een van zijn zelf gebouwde gitaren, tevens een door hemzelf gebouwde klassieke “Stimer” versterker inzette. Er werd buitengewoon intens gemusiceerd. De bandleden waren met veel animo van ver gekomen en hadden het duidelijk naar hun zin. Het publiek waardeerde het zeer en ik heb goede verwachting dat we het gezelschap terug zullen zien. (Er werd na afloop nog flink doorgepingeld door deze en gene).
Swinc.
Op twaalf mei speelde “Swinc”. in het Oude Theehuys. Het Utrechtse gezelschap met Stefan Koppenaal en Michiel van Engelen leverde ook een prima optreden. Temeer gezien de invalbeurt van Marc Alberding die Wouter Poot uitstekend verving en het gegeven dat de bassist zijn optreden wist in te klemmen tussen verplichtingen ten oosten van Arnhem. Violist Robert van
Gemert leverde een voortreffelijk aandeel met zijn gedreven spel. Op het eind van de eerste set zette hij met grote overtuiging een onvervalste czardas neer. Ed beerepoot en Chris Norder speelden in de pauze op het zonnige terras met de onvermoeibare Michiel van Engelen op bas.
Tijdens de tweede set ging opnieuw het gas op de plank waarna Michiel en Robert klokslag vier uur met nog meer gas op de plank wegstoven naar hun afspraken elders in het land. Aansluitend werd buiten nog tot na zessen gejamd door de aanwezige gitaristen. Ten overvloede wil ik nog even melden dat Swinc. niet versterkt speelde en dat dit in deze ruimte volledig tot zijn recht kwam. Goede wijn…
Het Oude Theehuys in Bakkum is een buitengewoon sfeervol klein horeca lokaaltje met een zonnig terras waar ook buiten kan worden opgetreden. Wilt u meer weten dan kunt u mij mailen via j.walstra@quicknet.nl.
Jeroen Walstra
accordeonist bij o.a. Pigalle 44
1 Vertel wat over jezelf. Wat zeg je het eerst als je iets over jezelf moet vertellen? Op dit moment woon ik in Amsterdam en dat bevalt me zo goed dat ik hoop, hier de rest van mijn leven te blijven wonen! Verder voel ik me bevoorrecht dat ik heerlijk muziek kan maken en dat met andere mensen kan delen, terwijl ik er ook nog van kan leven. Dat hoop ik ook de rest van mijn leven vol te houden.
2 Wanneer ben je begonnen met accordeon te spelen en waarom? Ik ben op mijn achtste begonnen met accordeonles.
Als jongste uit een gezin van zeven kinderen, hoorde ik al veel accordeonmuziek om me heen want mijn vader speelde iedere ochtend voordat hij de koeien ging voeren (ik kom van een boerderij) en alle zeven kinderen hebben wel een tijdje op accordeonles gezeten! Alleen één zus en ik, zijn het tot op de dag van vandaag blijven doen.
3 Wie is je grote voorbeeld?
Mijn grote voorbeeld is zonder twijfel Johnny Meyer, de Amsterdamse Jazz accordeonist, waarvoor een standbeeld is opgericht aan de Elandsgracht, waar ik bijna iedere dag langs kom als ik boodschappen doe.
Hij was de reden dat ik toch door wilde gaan met accordeon spelen omdat ik, toen ik hem hoorde, begreep dat je er heerlijk op kunt swingen. Natuurlijk heb ik ook andere grote voorbeelden, maar naar niemand heb ik met zoveel bewondering geluisterd als naar Johnny Meyer.
4 Vertel wat over je accordeon? De accordeon waar ik jazz op speel is een “Piermaria”, model Regent. Vierkorig met een klankkamer en links een basregister die de mogelijkheid geeft unisono lijnen te spelen voor een voller geluid. De klankkamer (ook wel
cassotto genoemd) is niets meer dan een (meestal houten) ruimte in de accordeon die de scherpe tonen van een doorslaande tong dempt zodat de klank ‘warmer’ wordt. Voor jazz gebruik ik, zoals eigenlijk elke accordeonist, het 16-voet register en speel een octaaf hoger. Voor musetten, een heerlijke afwisseling in het repertoire, gebruik ik natuurlijk de bekende accordeon klank: 8-voet ‘zwevend’.
5 Bespeel je nog andere instumenten ? Ik ben ook pianist en sinds een aantal jaren speel ik bandoneon. Dit heeft een behoorlijke vlucht genomen want ik wordt steeds meer gevraagd als bandoneonist in verschillende bezettingen. Toch zal ik de accordeon nooit helemaal laten staan en vind ik de afwisseling ideaal!
6 Heb je ooit een muzikale blunder begaan, waar, wanneer en waarom? Ik maak regelmatig muzikale blunders! Natuurlijk ligt dat ook vaak aan de voorbereiding. Die is niet altijd even goed, vooral door gebrek aan tijd maar ook wel door gebrek aan discipline… Door die dingen, moet je jezelf echter nooit laten ontmoedigen! Meestal weet je wel waarom dingen niet zo goed gaan. Alleen door ze te blijven doen, gaan ze steeds beter. Zo eenvoudig is het!
7 Oefen je nog vaak of componeer je, en op welke manier doe je dat? Ik oefen zeker nog vaak. Vooral nu ik bandoneon speel. Dit instrument is het enige instrument ter wereld waar geen systeem in zit! Alle toetsjes liggen vrijwel willekeurig door elkaar op vier verschillende klavieren. Alleen een gedegen voorbereiding kan enig resultaat geven!
8 Waar ben je trots op ? Ik ben nu twee keer muzikaal leider geweest bij een theatervoorstelling en beide voorstellingen zijn van begin tot eind heerlijk verlopen. Daar ben ik trots op en ik geniet ervan als ik er aan terug denk. Wat dat betreft heb ik trouwens al veel om aan terug te denken nu ik 45 jaar oud ben! Ik schat zo’n 15 theatertournees en allerlei buitenlandse tripjes naar: Japan, China, Amerika, Duitsland, de Antillen enz. Als muzikant kom je op de gekste plaatsen en je maakt veel mee. Je zou er met gemak een dik boek over kunnen schrijven, als je het bijhield. Jammer genoeg doe ik dat niet en ben ik niet zo’n schrijver. Ook vind ik het heerlijk om met “Pigalle’44” te spelen, het kwartet dat opgericht is door het fenomenale duo Reinier Voet (solo gitaar) en Jan Brouwer (slaggitaar) Op bas speelt nu Jet Stevens. Ik doe niet altijd mee omdat ze ook veel met viool spelen. (of soms een andere accordeonist!..)
9 Ben je bezig met nieuwe interessante projecten? Op dit moment ben ik bezig met mijn kwartet: “Tango Aliado”. De bezetting is: bandoneon, viool, cello en piano. Heerlijk om voor deze bezetting te
arrangeren. We spelen werken van Piazzolla en breiden dat uit met wat traditioneler Argentijns repertoire.
10 Heb je nog tips voor beginnende Gipsy Jazz accordeonisten? Ik ken niet veel beginnende Gipsy Jazz accordeonisten. Wat best wel vreemd is want het instrument leent zich er uitstekend voor! Toch is het wel boeiend dat de Gipsy Jazz zo’n internationale schare fans heeft! Het is dan ook heerlijke muziek die veel speelvreugde kan geven. Overal ter wereld zijn festivals waar de muziek gespeeld wordt en natuurlijk kom je veel dezelfde namen tegen. Op accordeon zijn dat Richard Galiano en Ludovic Beier bijvoorbeeld. Goeie tip is natuurlijk om te luisteren naar hoe deze mensen spelen. En anders tik je mijn naam in bij Youtube. Daar vind je ook wel wat opnames waar ik speel, alhoewel ik zelf niet zo tevreden ben met wat er op dit moment van mij te vinden is op internet. Daar moet ik maar eens iets aan gaan doen!
John Desmares
Eindelijk weer een Cd in een echt hoesje. Het inlegvel laat voorop, onder de titel een foto van de bandleden zien. Ditmaal zijn ze gezeten op een lange sofa en hebben ze eens géén instrumenten in de hand, hoewel Papa Luigi wel een mooie hoed op heeft. Op de achterkant van dit inlegvel staan de nummers, die op de Cd vertolkt worden. Houdt u vast: 16 stuks maar liefst. Onder de nummers wordt vermeld, dat de opnametechniek en technische realisatie voor rekening komen van Hans Huisman. De stijl van het voorblad, dat van een muzieknotatie kladblok met ringband herhaalt zich op het Cd-label. Zo ook daarop de naam van de band en de titel van de Cd, maar nu met het gat er tussen. De achterkant van het Cd-doosje geeft nog enige zij het summiere informatie: Papa Luigi e Amici Gypsy Jazz and Swing. Uiteraard kan een vermelding, dat het de moeite loont hen op een bedrijfsfeest uit te nodigen, niet ontbreken. Daarnaast informatie en boekingen. Rechtsonder staat een leuke zwart-wit foto van de bandleden, ditmaal met de instrument startklaar. De bandleden worden hier ook aan ons voorgesteld.
Opname dag:
De hele Cd is in 1 dag opgenomen in een klaslokaal met de apparatuur van Hans Huisman. De nummers zijn spontaan gespeeld en van lange repetities kan geen sprake zijn.
Doel van de Cd :
De Cd is bedoeld voor promotionele doeleinden!
Muzikanten: contrabas, Kees Heijliger; ritmegitaar en zang, Tom Lenos; viool, Louis Schuurman; sologitaar, Ebe de Jong
Cd te verkrijgen bij: Louis Schuurman +31 615 955 260 en lc.schuurman@kpnmail.nl.
Info via hun (Vista Print) website: http://papaluigieamici.vpweb.nl/default.html
1. Daphné, lekker up tempo swingend aangevangen met elektrische gitaar – viool in unisono, beetje chaotisch, maar met duidelijk veel plezier gespeelde melodie, e.g. (elektrische gitaar) op melodie neemt over, stabiele ritmesectie met duidelijke bas, leuke improvisatie door e.g., tegen slot weer unisono viool en gitaar. .
2.
2. Bossa Dorado, eens wat anders, het Bond thema op e.g., daarna viool in het thema, duidelijke stem, goed op toon, vervolgens viool in improv., strak ritme netjes vooraan op de achtergrond, opgevolgd door improv. op e.g., deze jongen wordt niet gehinderd door voorgangers in deze melodie, maar doet duidelijk zijn eigen ding en dat klinkt leuk, vervolgens een – tweetjes e.g. – viool, in de laatste themapassage doet de elektrische gitaar de nette melodie en speelt de viool er lekker langs. . . . slot met Bond thema onder strak aangehouden viooltoon. Je hoort Papa haast niet zijn strijkstok op en neer halen; slot flageolet op e.g.
3. Nature Boy, lekker langzaam aangevangen, waarbij de viool af en toe als trompet klinkt, maar dat ligt vast aan mijn geluidskaart, het mooie nummer wordt mooi klagerig gespeeld, met prachtige arpeggio’s op e.g., waarna deze de solo overneemt, waarbij duidelijk wordt, dat dit nummer vaker is voorgedragen; mooie overgangen tussen mineur en majeur, goede baspartij, hoewel op de achtergrond. Deze voor en achtergronden zijn prima gebalanceerd, hoewel de viool ietwat over moduleert in de tweede helft. Deze versie van dit nummer doet me denken aan Christian Beckers vader, die het als kunstfluiter ook op fenomenale wijze heeft vertolkt.
4. Lady Be Good, met duidelijk enthousiasme ingezet in uptempo met de swing voor de ballroom dance , de e.g. gaat op geheel eigen wijze los, je ziet als het ware een stuk van de film The Blues Brothers voor je, de viool mag verder en neemt ogenschijnlijk met het grootste gemak de volgende serie een-tweetjes met de e.g. Het laatste couplet weer unisono viool e.g. met zelfs een zekere niet onverdienstelijke bassolo er tussendoor.
5. I Can’t Give You Anything But Love, duosono ingezet door e.g. en viool in een lekker laid back tempo, na tweemaal de melodie komt er en leuke mannenstem om de hoek kijken, die blijft je bij, wordt als het ware gezichtsbepalend voor de band, die hiermee een eigen geluid heeft gevonden. De e.g. krijgt de volgende solo en laat horen niet zozeer de stijl meester te zijn, maar wel dat hij zich razend snel aan weet te passen, viool verder in eigen improv, ritmegroep wat verder op de achtergrond, maar de e.g. legt duidelijke accenten, dan die stem weer, net geen crooner, net geen verteller, maar als gezegd: een eigen geluid.
6. Domino, mooi met echo op e.g. opgestart, prima in wals vorm gaan e.g. en viool uni- en duosono door het eerste refrein, dan viool in improv, die heeft wat te vertellen. Iets wat Rien Nicasie meteen zou zijn opgevallen. De e.g. krijgt de volgende improv. en kwijt zich netjes van zijn taak, dan tempowisseling ¾ naar 6/8 en weer terug; dan luidt de viool het slot in en gaat mooi in uni- en duosono met de e.g. nogmaals door de melodie.
7. Nine By Nine, ooit een wereld hit voor vier violen hier vertolkt door e.g. en slechts één viool, maar prachtig strak in de swingjas gestoken. Viool in het begin wordt al ras overgenomen door de e.g. in een vlotte inprov, steeds op strak ritme, hulde aan deze sectie, duidelijk aanwezig, maar zonder opsmuk en altijd op tijd, e.g. gevolgd door viool improv, Papa heeft het (nog steeds) hij kan je in vervoering brengen soms tweesnarig, maar met
leuke eigen ideeën, laatste couplet weer uni- en duosono, je ziet voor je geestesoog de band van weleer weer op Top Pop. Viool eindigt alleen.
8. Minor Swing, deze “all time great” van Django wordt vlot ingezet met bassolo op het juiste moment, waarna de viool het thema uitwerkt in een geweldige improv, de e.g. het thema overneemt en ook verder uitwerkt, waarbij aan de opeenvolgende noten duidelijk wordt, dat deze jongen de stijl aardig begint te vinden, maar zeker zijn roots in een andere heeft liggen, even het thema met zijn allen, dan een lekkere langere bassolo, waarbij de ritmegitaar duidelijk aanwezig blijft. Dan thema in unisono en Papa besluit . . . .
9. My Jiddische Mama, ken ik alleen van Bill Parkinson, jarenlang de begeleidings-gitarist naast Tom Jones en Elton John, die dit nummer, lied, tijdens de Samois week in 2010 voor de Amerikaanse Lynda Kraar zong en speelde, maar deze versie wordt instrumenteel gehouden. Mooie vioolopening gevolgd door het thema waarbij de ritmegroep de zaak wat begint op te stuwen, e.g. vervolgt en maakt er een mooie melodie van, vervolg in duosono, waarna Papa de melodie als een kaars uit laat gaan.
10. Black Orpheus, ken ik in het Zuid Afrikaans als “die overhaal” al sinds begin jaren 70 en pas sinds ik zelf in dit genre mee mag spelen, als “Manha de Carnaval”. Black Orpheus is de titelsong van de gelijknamige film uit de 60er jaren. De onderhavige versie van PLEA is prachtig uitgebalanceerd, met de viool op rechts en de e.g. links met de ritmegroep er net tussen in. Viool in eerste improv. en melodie maakt de weg vrij voor de e.g. die heel vrij om de melodie heen speelt. Dan moet je die melodie wel kennen . . .Nou dat bewijst hij hier en zeker in het erop volgende unisono gespeelde melodiestuk, e.g. besluit met het mooie stukje en een open einde.
11. Limehouse Blues, uptempo direct gestart unisono door de melodie heen, duosono verder de ruimte gevend aan een vlotte viool improv. met e.g. accenten. Viool maakt plaats voor e.g., die weer een eigen draai aan de melodie geeft. Verfrissen is ook zijn variant op Django’s gebruik van de hoge E snaar. Duosono einde.
12. Autumn Leaves, lekker rustig wordt dit prachtige nummer duosono ingezet waarbij de viool en e.g. vervolgen door tegengestelde wijzen te spelen, die elkaar wonderwel goed complementeren. Dan wordt de melodie gezamenlijk doorgenomen, wat de basis legt voor een mooie e.g. solo, lekker rustig bijna Wim Overgauw, ritmegroep weer netjes op afstand, dan mag viool een eigen improv. ten gehore brengen, waarbij de e.g. voor de accenten zorgt. Met tempoverlaging wordt met nog even een e.g. en viool solo besloten.
13. Humming To Myself, bluesy nummer met lekker klinkende e.g. die de fundatie legt voor die zanger met dat eigen geluid. Papa legt fraaie accenten boven de melodie, dit nummer komt zo van de Missisippi Delta. De viool volgt de stem op en speelt een prachtige solo, de ritmegroep manifesteert zich nu iets duidelijker, gevolgd door e.g. improv. Die e.g. is
hier duidelijk op zijn plaats en weet de toon goed te zetten. Tegen het einde komt de stem ons dat aankondigen door nogmaals twee coupletten te vertolken. Dit nummer zou zo maar het titelnummer van de Cd kunnen zijn zo goed is het vertolkt.
14. Bei Mir Bist Du Schön, bij uitstek hèt nummer op Samoreau als Boris Nauta c.s. los gaan; langzame viool intro, viool + e.g. verder intro, dan unisono e.g. viool in de melodie, dan een razend snelle viool improv. weer te volgen door de e.g., die zich deze keer meer aan de melodie houdt, hoewel . . . .vervolgens gaan ze weer samen en tegengesteld verder, knap, hier is lang op geoefend.
15. Artillerie Lourde, swing for Bop (Pigalle44), hier mooi aangevangen, rustig en duidelijk unisono viool en e.g., maar dan in de lagere registers, gevolgd door e.g. die er een moderne wending aan geeft, leuk gevonden, viool rond improv. af, e.g. in Django shuffle, dan de melodie weer unisono, met de vereiste rusten! Je wordt weer heerlijk op het verkeerde been gezet door die eindes, die toch geen eindes zijn. Muzikale grapjes noemden ze dat.
16. Hold On, de titelsong van J.J.Cale, als sluitstuk. Gezongen aangevangen met lopende bas. De stem doet me denken aan Chris Rea, wat omfloerst, hees, etc, toch is het geluid eigen aan deze zanger; mooie e.g. akkoorden in de accenten onder en boven de zangstem, viool solo door twee coupletten. Papa heeft nog veel meer te vertellen. Jammer dat dit al weer het laatste nummer is. e.g. in improv. vervolgt, hij kent duidelijk zijn arpeggio’s, en dan mag de zanger weer. Het smaakt naar meer.
Zodra je deze Cd hebt gehoord wil je hem nogmaals beluisteren. En dat is een goed teken. De zanger is een uitstekende keuze, die maakt dat deze bandsamenstelling zijn eigen geluid heeft. De electrische gitaar als gipsy jazz instrument is niet geheel onbekend, kijk naar Eddie Grünholz, maar de muzikant op deze Cd is nog zoekende naar de stijl en dat is af en toe duidelijk te merken. Het heeft trouwens ook weer zijn charme en geeft een frisse kijk op deze muziek. De combinatie elektrische gitaar, viool is niet overal optimaal, maar goed genoeg om nogmaals te draaien. De ritmegroep houdt de zaak strak en de bassist krijgt zowaar de kans zich van zijn betere kanten te laten horen in twee solo partijen, waarbij er een uitspringt namelijk die in Minor Swing.
Kortom laat Louis Schuurman niet te lang wachten op uw bestelling. Daarbij kom ik vanzelf terug op de naam van de band Papa Luigi è Amici, afgekort PLEA, dat houdt dus een “verzoek” in om tot aanschaf over te gaan.
Menno
Blues for Ike – D. Reinhardt
Viajeiro – S. Rosenberg
Sweet George Brown – B. Bernie, M. Pinkard, K.Casey
Caravan – D. Ellington
Summertime – G. Gerswhin
Swing 48 – D. Reinhardt
Dinette – D. Reinhardt
Minor Swing – D. Reinhardt, S. Grapelli
Joseph Joseph – S. Chaplin, S. Chan
Roy de Rijke solo gitaar, Tonjo Basily slaggitaar, Morice Basily basgitaar.
Dit trio is het zoveelste bewijs van het vele jeugdige muzikale talent dat er in Nederland aanwezig is. Roy voelde zich als tiener al aangetrokken door Django Reinhardt en zijn beroemde ‘Manouce / Gipsy jazz / Hotclub stijl’. Roy speelt al sinds 2009 met zijn opgerichte trio, in juli 2010 op het North Sea Jazz Festival voor junioren. Hij doet dit samen met zijn vrienden, basgitarist Morice en ritmegitarist Tonjo, beiden telgen van de beroemde muzikale Basily familie. Ik heb ze al verschillende keren zien spelen. Twee jaar geleden, tijdens onze reünie, in de Azijnfabriek te ’s Hertogenbosch, was Roy al even te gast bij Paul Schäfer en zijn Gipsy Band. Een jaar later, tijdens de voorjaarsreünie op 10 april 2011 hebben ze een volledig opgetreden verzorgd,
Dan de nummers
1. “Blues for Ike”: Het nummer dat Django Reinhardt in maart 1953 heeft opgenomen met Maurice Vander, Pierre Michelot, Jean-Louis Viale. De gitaar begint met een mooi intro, fijn uitgevoerd in de melodielijn. Dan valt de bas in en is meteen duidelijk aanwezig. Jammer dat de elektrische bas hier geen mooi rond en romig geluid produceert. Het is net of Morice zijn eigen feestje heeft.
2. “Viajeiro”: van Stochelo Rosenberg, heeft een heerlijke opening van de gitaar samen met de bas. Mooi synchroon in de muziekloopjes. Hier is duidelijk te horen dat de techniek van Roy een dergelijk muziekstuk wel aan kan. Prima tempo, het blijft boeien.
3. “Sweet Georgia Brown”: Hier is de bas op de goede manier stuwend aanwezig. Morice maakt ook een mooie solo, leuk stukje muziek. De begeleiding van Tony krijgt nu met zijn korte slag iets te weinig klankkleur.
4. “Caravan”: Prachtige intro, de improvisaties lopen mooi door in de melodie. Roy laat hier, op een goede manier, van zich horen. Alles in een mooi tempo, heerlijk om naar te luisteren. Het is een heel bekende melodie en dus is het niet makkelijk voor de begeleiding om spanning in het stuk te houden, maar Tonjo en Morice doen dat goed.
5. “Summertime”: Een heerlijke ballade, geeft de luisteraar even rust. Het is een prima song om op de gitaar te brengen en je hoort dat Roy er zin in heeft om het gevoelig neer te zetten. Een lekkere slaggitaar van Tonjo. Soms lijkt het even rommelig, maar als je het nogmaals beluistert, is het toch goed gedaan.
6. “Swing 48”: Je merkt meteen, “het gas gaat er op”, maar alles wordt keurig afgewerkt. Mooie slag van Max, dat mag ook wel eens gezegd worden. In dit nummer vult de bas de melodie weer keurig aan, alles is in balans.
7. “Dinette”: Wat heeft Django toch lekkere muziekstukjes gemaakt, altijd heerlijk om weer te horen. Maar ook deze van Roy en zijn kornuiten mag er zijn. Ik heb het ook wel eens live van hem gehoord en hij speelt het nu ook weer fantastisch. Prima techniek en de gitaar blijft zingen. Knap stukje werk met zijn drieën.
8. “Minor Swing”: geeft de luisteraar weer even de gelegenheid om naar mooie melodieën te luisteren. Iedereen van de band krijgt nu de kans om de mooie klank van zijn instrument te laten horen.
9. “Joseph Joseph:”, wat we kennen in vele uitvoeringen. Meestal wordt het een wedstrijd van “wie kan de meeste nootjes spelen”. Maar hier een prima werkje van deze jonge muzikanten. Er wordt een heerlijk bedje gemaakt om Roy te laten swingen met zijn gitaarspel.
Wilt u ook een Cd., na het lezen van deze recensie?
Cd. prijs € 10,00 excl. Verzendkosten
Bestellingen: 06-25168709 gipsytrioderijke@hotmail.com
Aanbod:
Er is een video impressie van de reünie van 10 april 2011 gemaakt en is nu op dubbel D.V.D. verkrijgbaar.
Optredende groepen: “Smoots”, “Roy de Rijke Trio” en “Trio Eddy Grünholz”.
Kosten van deze D.V.D. incl. verzendkosten € 13,00.
Gitaarstudie boeken van Colin Cosimini. Deel 1, 3 en 4 Prijs: € 10,00 p/st. € 18,00 p/2 st. en alle 3, voor € 25,00. Incl. verzenkosten.
Vraag: t.b.v. het archief va St. Hot Club de France
Quintette nr. 3 uit 1984
78 toeren platen van Django Reinhardt“
78 toeren platenspeler
Oproep:
Iedere donateur mag zijn gratis advertentie plaatsen.
Iedere donateur mag kopij inleveren, Graag zelfs!!
john.desmares@onsmail.nl
John Desmares
Redactie: John Desmares
redactiequintette@gmail.com
Vormgeving: Ton van der Steen
Aan dit nummer werkten verder mee:
Teksten: John Desmares, Menno v.d. Reijden,
Rob Huijsmans
Foto’s:
De redactie behoudt zich het recht voor artikelen te wijzigen of niet te plaatsen.
Bij ingezonden stukken berust de verantwoordelijkheid bij de auteur.
ISSN: 138-3052
Wil je op de hoogte blijven van onze activiteiten, concerten en sessies? Meld je dan aan voor onze nieuwsbrief.
Vind jij het ook belangrijk dat de gypsy jazz in Nederland bekend gemaakt en gehouden wordt? Steun ons dan in ons doel en word donateur!
Meer informatie
Ophemertsestraat 11
4061 RA Ophemert
Nederland
E: contact@hcdf.nl
T: 06 - 4262 7976
IBAN:NL83 INGB 0005311022
BIC/Swift: INGBNL2A
