Verslag HCdF-concert van 7 april 2019

Onderstaand verslag is geschreven door Joep Thijs, bekijk op onze Facebook-pagina de foto’s en filmpjes:

Terwijl de zaal van Schenkerij de Beurs nog volliep, opende voorzitter Melvin Könings de concertmiddag en heette alle donateurs en muziekliefhebbers weer van harte welkom. In de Quintette van maart 2019 was het programma al aangekondigd: drie optredens met de focus op Franse muziek. Dat was niets te veel beloofd, de Franse sfeer spatte er van af.

De aftrap van de middag was voor het gelegenheidskwartet Sans Sou uit het noorden des lands, een naam met een knipoog dat optreden voor muzikanten in de gypsy jazzstijl niet echt een vetpot is. Het Sans Sou Quartet bestaat uit: Ronald Kamphuis op gitaar, Pieter Bosma op accordeon, Don Hofstee op gitaar en viool en Ruud Vleij op contrabas.

Er was aan niets te merken dat de vier getalenteerde muzikanten in deze bezetting nog zo weinig hadden samengespeeld, want geroutineerd werd ‘Sous le Ciel de Paris’ ingezet en de Franse sfeer zat er gelijk in. Daarna klonk: ‘Rhythm Gitans’ van Jo Privat, het gevoelige ‘Manoir de Mes Rêves’ van Django Reinhardt en de wals ‘Flambée Montalbanaise’ van Gus Viseur. Pieter Bosma werd door zijn bandleden getroond als dé musettekoning van het Noorden. Hij bespeelt zijn accordeon als de golven in de branding, watervlug en vloeiend, zoals het de ‘valse musette’ betaamt. In de pauzes konden de jazzgitaren van Jan Limberger en Gerrit van Bergeijk worden uitgeprobeerd en kon men tevens terecht bij Gerard (Jimmy) Mullenders, die zijn verzameling gypsy jazzboeken en cd‘s aan het opschonen was. Buiten op het terras scheen al lekker het voorjaarszonnetje en werden de eerste instrumenten al uitgepakt voor een vroege jam.

De tweede band, Paris Music Tales, kwam speciaal voor ons uit Parijs. Voorman Martin Gioani is bij gitaristen inmiddels bekend van de internetsite en het Youtube-kanaal ‘Guitare Improvisation’ met instructievideo’s en backing tracks in uiteenlopende muziekstijlen. Gevraagd naar zijn muzikale voorkeur antwoordde hij: ‘Toch de jazz manouche, daarin kun je het best je emoties uiten: la mélancolie, la tristesse, la colère et la joi de vivre’. Hij vervolgde: ‘Onze artistieke ideeën verwerken we in eigen composities. Samy Zouari heeft daar ook een groot aandeel in”. Het publiek was muisstil en luisterde aandachtig naar het trio. Dat was ook wel nodig, want ze speelden onversterkt. Af en toe klonk wat hinderlijk de koffiemolen van de espressomachine. De muzikanten lieten zich echter niet afleiden en brachten swing, veel walsen, maar ook een bolero en een ballad, muziek die de sfeer van de stad Parijs uitademde. De twee gitaristen, Martin en Samy, wisselden elkaar af in begeleiding en solospel en in het nummer ‘Sweet Feeling’ gaf bassist Garry Nayah een gestreken bassolo, aardig richting de stijl van de fameuze Slam Stewart.

Na de tweede pauze richtte voorzitter Melvin Könings zich eerst met een dankwoordje tot John Desmares en Rob Huijsmans, die beiden niet aanwezig konden zijn bij het Lustrumconcert ter ere van het 30-jarig bestaan van de stichting HCdF-NL. John heeft meer dan 10 jaar met tomeloze inzet de Quintette verzorgd en concerten georganiseerd. Als blijk van waardering ontving hij een miniatuur replica van een Selmer/Maccaferri-gitaar. Rob beheert al jaren vakkundig de financiën en verzorgt de administratie van de stichting. Hij kreeg de speciale en exclusieve HCdF-pen uitgereikt als dank voor zijn inzet tot nu toe, in de hoop dat hij dit nog jaren doorzet.

Aansluitend kondigde Melvin de derde act aan: het Joost Zoeteman Quartet. Ook zij speelden akoestisch, alleen de archtop-gitaar van Joost Zoeteman werd enigszins versterkt voor de juiste balans tussen de instrumenten. Joost had meegenomen: Wattie Rosenberg op viool, Martin Limberger op slaggitaar en Fremdo Rosenberg op contrabas. “Wat is erger dan gitaar moeten spelen voor een publiek vol Django-gitaristen?’’ vroeg Joost zich vooraf af. Antwoord: “Daarom speel ik in mijn eigen stijl met invloeden van Wes Montgomery, George Benson en Barney Kessel. Dat is meer Zoeteman jazz dan gypsy jazz; kunnen ze me nooit betrappen dat het niet klopt!”

Tegen het einde van het optreden vroeg Joost Zoeteman zijn jeugdvriend Nouky Basily op het podium aan te schuiven om een stukje mee te spelen. Zo waren drie beroemde muzikale Sinti-families uit Nederland in één formatie vertegenwoordigd: Rosenberg, Limberger en Basily! Buiten was het nog heerlijk lenteweer, het terras stroomde vol en er werd volop gejamd. Een mooie gelegenheid om met de artiesten kennis te maken, een glaasje te drinken en samen te spelen. Het was een topdag.