To home (logo)
2011

Quintette 2011 tweede kwartaal, jaargang 28 nr 2

Inhoud

Workshop Reinier Voet op uitneembaar binnenblad

 

Inleverdatum kopij 2011 nr. 3:
20 september

Cover illustratie:
Alain Antonietto

 

  • Onze volgende reünie is gepland op 2 Oktober 2011
  • In de “Azijnfabriek” te ’s-Hertogenbosch.
  • Wij zullen zorgen voor diverse topgroepen en verrassingen
  • Wij verwachten u in grote getale

 

Adverteerders:
www.wegenpicks.com
www.moustacheguitars.com
www.hboetzkes.com
2Quintette juni 2011

Joseph Reinhardt
3Quintette juni 2011

Voorwoord

Geachte donateurs,

Voor u ligt de laatste Quintette vóór Samois. Het festival seizoen is weer geopend.
Eind april werd het Django Reinhardt Memorial festival in Augsburg gehouden. Zie voor nadere details hun site http://www.hotclubnews.de/news. Ik werd daarvoor uitgenodigd en wegens mijn pre-pensioen status was ik ook in de gelegenheid het te bezoeken. Onze donateur Bernhard Gierstl heeft een pracht festival neergezet. Drie dagen werden we ondergedompeld in klanken, welke zeer aangenaam waren. Wel 5 gitaarbouwers gaven acte de présence, waaronder onze eigen Moustache, Thijs van der Harst. Bij hun stand werd dan ook het meest gejamd. Optredende artiesten waren het Gismo Graf quartet, Het Lollo Meier quintet, de Vano Bamberger band, de Doigts de l’homme en het Martin Weiss ensemble. Gismo bracht de jeugd, Lollo en Fapy de oude stijl, Vano de huidige stijl, de Doigts de l’homme de toekomst en Martin de traditionele stijl.
In de VS wordt het door een aantal uwer inmiddels bezochte Django Camp tijdens Django in June gehouden van 14 tot en met 19 juni. Zie hun site: http://www.djangoinjune.com. Voor een luttele $1000,- wordt u een hele week ondergedompeld in gitaarlessen, logeert en eet u met de artiesten, en volgt u diverse masterclasses.
Graag wil ik uw aandacht vestigen op het voorafgaande festival in Parijs St.Ouen, het www.festivaldespuces.com, waarover in een vorige Quintette zo lovend geschreven werd door onze donateur Jean Zijta. Vrijdag en zaterdag in de diverse café’s en zondag ook op straat.
Dan vanaf woensdag 5 dagen Samois, www.festivaldjangoreinhardt.com met als grote trekpleister George Benson op donderdag en San Severino als hekkensluiter de zondag. Kaarten zijn via internet verkrijgbaar door op de website op de juiste knoppen te klikken. Dit jaar is het voordeel voor groepen iets minder, slechts €2,- per persoon per dag, een passe-partout komt op €110,- voor alle dagen.
Vergeet niet, dat na het echte Samois op de eerste zaterdag in juli het gratis Petit Samois gehouden wordt aan de Nieuwe Meer bij Amsterdam. http://www.nieuwemeer.info/algemeen/busdienst_oudehaagweg.html.
Het laatste weekend van juli wordt in het Engelse Gossington het IGGF, het International Gypsy Guitar Festival gehouden. Zie de site: http://www.iggf.co.uk/. Kaarten komen voor £50,- voor het weekend (3 dagen)

Rest mij u een fijne vakantie toe te wensen en verder veel leesplezier in deze Quintette.

Menno v.d. Reijden

4Quintette juni 2011

Verslag van Liberchies België

motto: wat je niet meeneemt is mooi meegenomen..

Zaterdag kwam ik rond 14.00 u. aan op de camping in Luttres, enkele kilometers van Liberchies. Menno had zich al geïnstalleerd met zijn van verre herkenbare rode tent met puntdak. Ook Jan Limberger, Robbie Steinbach en diens zoon waren daar, zij het zonder doel te blijven. Hij stond druk te onderhandelen met Christian Becker over eventueel te verkopen gitaren. Het lukte niet zo goed, Christain zelf deed wel zaken door mij een Cd’tje aan te smeren. Maar eerlijk is eerlijk: goede muziek van zijn sextet met Boba Demeter en cymbaalspeler Giani Lincan. Jan zei dat hij er alléén vandaag zou zijn, want het programma vond hij niet zo bijzonder, gaf hij als reden op. Hij ging alvast naar het festivalterrein, Menno liftte met ze mee. Kon-ie ook een gitaar sjouwen om te verkopen. Maar mijn achteraf bevestigde vermoeden was dat Jan deze keer niet zo succesvol zou zijn met de handel.

Mijn indrukwekkend grote TEC caravan had alleen het meest noodzakelijke aan boord, want voor die twee dagen heb je niet veel nodig. En wat je niet meeneemt is mooi meegenomen. Wel lag er een hele oude sportfiets op het bed, een ideale plek om zo’n ding te vervoeren. De fiets bracht mij met de eerste versnelling naar Liberchies. Zo dichtbij had ik nog nooit geparkeerd. Perfect dus. De zon scheen fel, ook dat had ik nog niet mogen meemaken in dit voor de rest van het jaar zo saaie dorp. Met betaling van 10 euro kreeg ik een geel polsbandje wat je er nooit meer afkrijgt, zeker niet als rechtshandige, want de schaar met links hanteren is voor deze jongen niet weggelegd. Nog wat drankbonnetjes en het feest kon beginnen.

Festival-friend Hinrich Wulff had zijn fototoestellen allemaal in de aanslag en zat gezellig te “rednen” met Titi Bamberger aan wie ik enthousiast werd voorgesteld. Sympathieke man! In de kerk werd de legende van Django op grote posters uit de doeken gedaan en er lagen mooie boekjes die zo meegenomen mochten worden.
Eigenlijk werd de zigeuner historie uit de doeken gedaan, met verwijzing naar de Holocaust, de verschillen tussen Roma en Sinti. Best interessant en belangrijk voor deze Hollander: gratis. Er was in het gebouw achter de feesttent een museum ingericht met Lp’s van Django, foto’s en wetenswaardigheden. Klein maar fijn. Nadat het fanfare-orkestje de mond was gesnoerd, begonnen de kippendieven, ”Les Voleurs de Poules”, zoals ze zichzelf noemden, te spelen. Eigenaardige naam. Enthousiaste jongens die met het slotakkoord hun mooiste muziek maakten. Ik

5Quintette juni 2011

geef toe dat klinkt erg cynisch, maar het was echt niet best. Ze deden een dame in het publiek wel een heel groot plezier met ‟Les Yeux Noirs‟. De dame stond te roepen en te klappen en te springen van vreugde. Ze hoorde vast iets wat dit chagrijn niet hoorde. Groep “La Roulotte” klonk beter. Hun modieuze hoedjes gaven kleur aan het geheel. Omdat er een accordeonspeler op het podium stond heb ik het een aantal nummertjes volgehouden maar ben ik toch maar op zoek gegaan naar wat eetbaars. Af en toe kwam ik Jan Limberger tegen, nog steeds sjouwend met zijn kwalitatief goede gitaren. Hij had de pech dat er een aantal Luthiers in de straat stonden, o.a. Stefan Hahl, de hofleverancier van Bireli, met gitaren die 12000 euro moesten kosten! Had ik net niet bij me, dat was weer even jammer.

Liberchies Jimmy Rosenberg en Jan Limberger

Ook Menno signaleerde ik op diverse plaatsen, meestal lurkend aan zijn pijp, jammend bij de gitaarstands. Die vermaakte zich ook prima. Verder met de zoektocht naar etenswaar. Pizza! Dat had ik gedacht, want toen ik eindelijk aan de beurt was in de omgebouwde bus, bleek dat ik voedselbonnen had moeten kopen. Een oud gebruik van 70 jaar geleden.
Dan maar geen pizza. Een simpele sandwich bij het buurtwinkeltje was én goedkoper én vlugger verkregen. En het vulde ook. Alleen de oude paniekerige dame die de sandwiches uit de koelkast haalde verwarde de bestelde kaas met tonijn. Ook goed, ware het niet dat het er aan alle kanten uitdrupte. Dus kauwend en slurpend heb ik mij geïnstalleerd op mijn opklapbare krukje om te luisteren naar het “Mystère Trio”. Dit was uitzonderlijk

6Quintette juni 2011

goed. Twee klasse gitaristen, met een percussionist/drummer. Een gezonde en interessante mix van jazz manouche, afro jazz en veel andalusische invloeden. Mooie beginnetjes en uitzonderlijk knappe breaks en eindjes. Een ander biertje tegen de dorst en daar kwam ik Jan weer tegen die meldde dat Jimmy Rosenberg er ook was. Maar volgens Jan was hij alweer dronken. Ik verborg mijn biertje vlug achter mijn rug. Jimmy werd vergezeld door drie jongens die niet van zijn zijde weken. Jimmy maakte een zeer onrustige indruk. Ik heb nog de eer gehad met hem in een van de stands te jammen op het nummer „Blue Bossa‟ maar het volgende nummer ‟For Sephora‟ werd ruw afgebroken door Jimmy en zijn kornuiten alsof de schoolbel ging. Weg waren ze ineens. Toen Angelo Debarre begon stond Jimmy vooraan met zijn neus er bovenop. Slechts een keer liep hij weg om een biertje te scoren, maar verder wilde hij net als ik en de rest van het over-enthousiaste publiek niets missen. Angelo was goed op dreef.
Zonder noemenswaardige pauzetjes en geklets plakte hij de hele set aan elkaar en speelde alsof zijn leven er van afhing. Wat een vitesse! Maar wat een mooie melodieën die in razendsnel tempo voorbijkwamen. Angelo ging de bekende Django nummers niet uit de weg en gaf ze weer een nieuwe dimensie. Na de toegift sprak hij met Jimmy en sprak zijn weinig woorden tot het publiek: Dat Mr Jimmy Rosenberg er was en dat die had voorgesteld dat ze samen nog wat zouden jammen, of men dat goed vond. Men vond het primagoed. Helaas speelde Jimmy met slechts een vleugje genialiteit en veel missers. Maar de geduldige Angelo wist de arme Jimmy toch te inspireren tot maar liefst vijf nummers. Jimmy straalde, het publiek vond het mooi en dat een ieder hoogstwaarschijnlijk er het zijne van dacht was niet te merken. Zonder licht fietste ik terug naar de camping hetgeen heuvelafwaarts een stuk beter ging. Alras was ik met Menno en twee Engelsen in gesprek waarbij zich later een stel voegde uit het Spaanse Baskenland. Natuurlijk werden de gitaren uitgepakt en voor we het wisten was het heel erg laat.

Die nacht regende en bliksemde het. Weinig van gemerkt. Het was zondagmorgen wel een stuk frisser inderdaad. Jannes en Erik van de Velde (vader en zoon, van de groep 2CV uit Oirschot) stonden ook op het terrein met hun “Lelijke Eend” en we jamden er lustig op los. Drie gitaren en een viool. Heerlijk! Het viel de aanwezigen wel op dat de camping uitzonderlijk rustig was. Het Liberchies publiek heeft blijkbaar een voorkeur voor hotels. Wij hadden ook niet de indruk dat men van heinde en verre naar Liberchies komt. Het is nog lang geen Samois, dan moet er nog wel wat gebeuren.

De volgende dag
Op de fiets, zei ik sportief tegen mijzelf. In Liberchies weer de gebruikelijke procedure, bandje, bonnetjes. De eerste band heb ik gemist, maar daar stond tegenover dat ik lekker zelf aan de snaren had geplukt. Het fotootje ter promotie van de band (Swing à Jo) liet een drietal heren zien die naar hun bladmuziek staarden, dus (vooroordeel!) ik denk dat ik niet veel gemist heb.

7Quintette juni 2011

Als amateur heb ik hetzelfde houvast soms nodig. Om half vier begon de jeugdige groep “Turdus Philomenos”. Zij brachten muziek met veel humor, soms vierstemmig, soms totale stilte, soms oorverdovend, soms een musette, dan weer funk, dan weer iets ondefinieerbaars. Ik vond het, gezeten op mijn krukje met een meegenomen blikje bier, leuk entertainment tot zover en niet verder. Het haalde het helaas in de verste verte niet bij de groep” Poum Tchjak” uit Marseille, die een aantal jaren geleden de tent op zijn kop zette met hun mix van Manouche, Beach Boys en Flamenco. Toch moet dat de bedoeling zijn geweest van de organisatie. Leuker was een wandelingetje over het terrein met wat volksvermaak door straatartiesten en muziek van jammende gitaristen bij de gitaarbouwers. Zelf heb ik ook nog wat gespeeld, waarbij ik genoot van het applaus voor het door mij gezongen “Menilmontant”.

Een “stevige” Engelsman zong “All of me, why dont take all of me”, wat mij stilletjes deed grinniken. Vervolgens het Wawau Adler Trio! Drie strak in het pak zittende mannen.

Liberchies Angelo Debarre trio

Joel Locher, de bassist, was net Lange Frans, de slaggitarist (Holzmanno Winterstein) een duidelijk een oude routinier. Oftewel oude rot. Wawau speelde zeer bewogen en had aanzienlijk meer contact met het publiek dan Angelo de avond ervoor. Angelo had daarentegen meer pit. Wawau speelde zijn mainstream-manouche stijl deels op zijn Gibson en deels op de zo specifieke Selmer kopie. Het merk kon ik niet goed zien. Misschien werd ik wat afgeleid door zijn mooie vrouw die op hele hoge hakken zijn hele optreden vanaf de zijkant volgde. Solo’s werden afgewisseld tussen Joel en Wawau. Vrijwel direct na het optreden toog Wawau naar de stand van Stefan Hahl en verzamelde flink wat publiek door daar te gaan jammen.

8Quintette juni 2011

Menno zat naast Alexandre Cavaliere en sloeg de partijen mee alsof het afgesproken werk was! Zelf zei hij bescheiden dat hij in ieder geval niet weggestuurd werd. Mijn inwendige mens vertelde mij dat hij trek had in Belgische frieten, dus ik in de rij. Beloning een volle zak frieten met een enorme kwak mayonaise. Nog even naar Wawau geluisterd en toen weer naar het grote podium voor “Les Pommes de ma Douche”, een al jaren meedraaiende groep uit Parijs. In het kader van “het oog wil ook wat” hadden ze allemaal dezelfde kleding aan en dixieland schoenen. Zag er goed uit. Lekkere muziek, prima als achtergrond Cd-tje. Geen vuur, geen vlam, maar wel de goede noten. De accordeonist was naar mijn idee de uitblinker. Er gebeurde echter niet veel daar op dat podium zodat de jamsessies mij meer trokken. Hoewel de zon scheen, woei er een straffe wind en werd het steeds frisser. Het leek mij een goed moment om terug te fietsen naar de camping. Nog even gewacht omdat Alexandre zich bij “Pommes de ma Douche” had gevoegd. Het klonk allemaal ineens een stuk vuriger. Na een tijdje toch maar weg. Ik maakte nog een ommetje langs het kanaal en werd bij terugkomst door Jannes en Erik op de koffie uitgenodigd. Toen later ook Menno zich bij ons voegde kwamen de sterke verhalen en more serious stuff ter sprake. Het was ineens één uur „s nachts en tijd om de wollen dekens op te zoeken.

Maandagmorgen rustig aan ontbeten samen met Menno en toen alle spullen waren ingepakt werd de 2CV van Jannes naast mijn caravan gereden en hebben we nog een aantal nummertje gespeeld. Als laatste Autumn Leaves als uitdagende prikkel voor de zomer om dit jaar extra haar best te doen. Al met al een inspirerend weekend.

Jean Zijta

 

 

9Quintette juni 2011

Voorjaarsreünie 2011

stichting Hot Club de France-Nederland

Zondag 10 april 2011 deed zijn naam alle eer aan. Georg Lankester en ik reden die dag door een zonovergoten landschap naar ’s-Hertogenbosch. De zaal van de Azijnfabriek betredend troffen we maar een handjevol reünisten aan. We meenden al dat vrijwel iedereen de voorkeur had gegeven aan de zon, tot we door de open ramen hotclub-klanken hoorden. Wat bleek: een groot deel van het gezelschap, waaronder de eerst optredende band Smoots, wachtte de opening van de reünie af op het zonnige buitenterras. Dat hebben wij toen ook maar gedaan, zodat we alvast konden genieten van het spel van genoemde band. Tegen enen werden we naar de zaal genodigd, waar voorzitter Menno van der Reijden de aanwezigen hartelijk welkom heette.

Smoots

Vervolgens stelde John Desmares de eerste band voor, Smoots dus, uit Rijswijk. Zoals aangekondigd in Quintette stond dit viertal, Kees Kortleven op viool, John van Rijswijk, sologitaar, Ron Boers, slaggitaar en Thomas Wigmore, bas, borg voor een knallende opening. Het bestuur slaagt er telkens weer in op de voorjaarsreünie te verrassen met onbekende bands van een behoorlijk niveau, ook nu weer. Blue Drag, Douce Ambiance, Ain’t Misbehavin’ (met zang van Cees en een bassolo van Thomas), Blue Monk (met een unisono gespeeld intro van de gitaristen) en Tschavalo Swing swingden de

10Quintette juni 2011

zaal in. Toen kwam Django’s Nuages en plotseling stond good old Jan van Beuge op het podium, pakte de microfoon en zong gloedvol de Franse tekst: Lentement dans le soir le train s’en va etc., tot verrassing van band en publiek. Een daverend applaus volgde. Met onder meer een walsje, Valse á Lollo, en (het gloedvol door Kees gezongen) My Walkin’ Stick werd de eerste set afgesloten.
In de pauze was er weer gelegenheid om de gitaren van Jan Limberger en Thijs van der Harst te bekijken. Bovendien ruimde Django Kuiper zijn platencollectie en zijn overtollige cd’s op voor een zeer aantrekkelijke standaardprijsje. Gitaarbouwer Thijs kwam met een primeur: een mooie half body jazzgitaar, uitgevoerd volgens de bekende hoge Thijs-van- der-Harst-standaard: prachtig. Jammer dat mijn vingers niet meer willen.

De tweede set van Smoots begon met spetterende uitvoeringen van Nagasaki en Swing 42, waarna de heren zich afvroegen waar hun Baby die avond was gebleven. Via onder meer Bossa Dorado arriveerde het gezelschap bij Georgia, en zie, daar verscheen Jan van Beuge weer op het podium om een zangpartij te vertolken. Maar deze keer kreeg hij concurrentie van gitarist/zanger Ron Boers. Na I’se a Muggin’, het walsje Si tu savais en het humoristische You gotta See Mama (zang) werd het optreden besloten met de traditional Joseph, Joseph. Smoots, gezellige band, afwisselend repertoire. Met plezier naar gekeken en geluisterd, en dat gold, gezien het applaus, voor alle aanwezigen.

 

Ruim elf jaar geleden, tijdens de najaarsreünie 1999, fotografeerde ik tijdens de jamsession tussen het publiek een klein jongetje met een grote gitaar: Roy de Rijke. De foto kwam bij het verslag in Quintette van januari 2000 met als onderschrift: „Roy de Rijke, de jongste deelnemer aan de jamsession‟. Dat hij vandaag ging optreden met een eigen trio was voor mij de voornaamste reden om naar de reünie te komen. Ik was zeer benieuwd te horen hoe hij zich in de tussenliggende jaren heeft ontwikkeld. Nu, dat viel beslist niet tegen. Met verve werd een zevental stukken ten gehore gebracht, bijgestaan door ritmegitarist Tonjo Corstanje en bassist Mourice Corstanje.
Begonnen werd met Strange Eyes van Stochelo en Romane, gevolgd door There’ll Never Be Another You. Zoals ik vaker heb betoogd moet naar mijn mening een musicus een verhaal vertellen, en wel een boeiend verhaal. Jonge gitaristen in ons genre hebben vaak de neiging zo snel mogelijk te spelen. Zoveel mogelijk noten in een hoog tempo, dan scoor je. Ron heeft dat gelukkig niet. Bij hem is snelheid functioneel, hij gebruikt het waar het past, iets toevoegt. En voor iemand van zijn leeftijd, 16 meen ik, weet hij al heel mooie verhalen uit zijn gitaar te halen. Wat zeg ik, menig volwassen gitarist mag blij zijn als hij dit soort verhalen kan vertellen.

11Quintette juni 2011

Goede techniek, mooi opgebouwd solospel, ik was blij verrast. Minor Blues, met tempoversnelling overgaand in Swing 48, beiden van Django, evenals Appèl Indirect en Djangology. Mourice (17), die op het Conservatorium piano studeert, wisselde Roy nu en dan af met prima bassolo’s. Toch was wel te merken dat het trio niet zo vaak samenspeelt, hier en daar was het wat onzeker naar elkaar. Sweet Georgia Brown en Pentop House besloot dit optreden van drie veelbelovende jonge musici. Ze speelden al op het North Sea Jazz Festival en er was ook een optreden in het Bimhuis.

Vader John de Rijke leek niet echt tevreden: hij had zijn zoon al beter gehoord, zei hij. Vaders zijn altijd kritisch, en zo hoort het ook. Maar het publiek was uiterst enthousiast. Het spel van Roy, die in september naar het Conservatorium gaat, belooft veel voor de toekomst. We gaan ongetwijfeld nog vaak van hem horen!

Gipsy Trio De Rijke
12Quintette juni 2011

De naam Eddy Grünholz is een bekende in het wereldje van de gipsyjazz, maar Eddy had ik nog nooit horen spelen. Ik wist dan ook niet wat ik kon verwachten. Welnu, het was onvoorstelbaar goed. Een ietwat stevige man nam plaats op zijn stoel op het podium en begon na de introductie van John Desmares te spelen. En hoe. Hier gold “één met zijn instrument”. It’s alright with me was het eerste nummer. Nu, het was zeker allright met hem! Wat een beheersing van zijn instrument, wat een techniek, wat een verhalenverteller.

Trio Eddy Grünholz

Ik was zo gefascineerd door het spel van deze geweldenaar op de gitaar dat ik helemaal vergat aantekeningen te maken. Bijna ademloos zitten luisteren: dit was echt genieten. Begeleid door Romino Grünholz op ritmegitaar en Fremdo Rosenberg op bas volgden onder meer nog I’ll See You in My Dreams en Lullaby of Birdland en volgens mijn spaarzame notities was Limehouse Blues, met bassolo, het laatste nummer van de eerste set. Wat vonden Georg en ik het jammer dat het voor ons bij die eerste set moest blijven! Maar helaas, andere verplichtingen riepen, en met pijn in het hart verlieten wij onder de klanken van het eerste nummer van de tweede set van het Trio Eddy Grünholz de Azijnfabriek. Het was weer een mooie reünie geweest.

Rien Nicasie

13Quintette juni 2011

De “FERRETS” Deel 2

Etienne “Sarane” Ferret (1912-1970)

De middelste zoon van het Ferret gezin zou degene worden die de meeste jazzopnamen maakte. Het waren er meer dan vijftig en dat terwijl hij door het publiek eigenlijk amper voor vol werd aangezien. De jazz trok hem al vroeg en in zijn beginjaren maakte hij diverse opnamen met violist Michel Warlop en de accordeonisten Gus Viseur en Tony Muréna, allen echte improvisatoren.

“Sarane” showfoto jaren ’40

Net als zijn oudere broer “Baro” had “Sarane” in Parijs snel werk gevonden in de Musette. Hij maakte, evenals zijn broer, platen met accordeonspeler Guérino en zijn spel was sterk gebaseerd op dat van Django. Hij was eveneens vaak te vinden in de Russische cabarets die zeer populair waren, omdat veel Russen naar de Franse hoofdstad waren gekomen. Hun muziek trok ook de West-Europeanen aan. Grote musici in dit genre waren cymbaalspeler Nitza Codolban en violist Jean Gulesco. Hun spel vormde voor de jeugdige gitarist ook een geweldige leerschool.
Door zijn ontmoetingen met Django Reinhardt werd zijn belangstelling voor de jazz sterk aangewakkerd. Zoals ik in mijn boek over de „Swing Musette‟ heb beschreven, kwam deze jazzvorm eind jaren ’30 op, met gitaar i.p.v. banjo in de begeleiding en voor de soli. “Sarane” was daarin volop present door op te treden met de swingende accordeonisten Charley Bazin, Louis Richardet en de eerder genoemde Viseur en Muréna. Zijn kwaliteit als solist kent in 1939 een hoogtepunt als hij Django tijdens een toernee in Engeland een avond vervangt in het Londense Kilburn theater.

14Quintette juni 2011

Maar de belangrijkste stap zet hij beginjaren ’40 door zijn „Swing Quintette de Paris” op te richten. En hij brengt daarin heel veel eigen composities. Naar voorbeeld van Django’s nieuwe kwintet (vanaf 1940) kiest “Sarane” voor een bezetting met twee klarinettisten, namelijk André Lluis en Sylvio Siobud.

“Sarane” rechts, met o.a. Francis

Bij de eerste serie opnamen uit mei 1941 zit zijn broer “Matelo” in de ritmegroep, maar een maand later is ook “Baro” erbij, terwijl de blazers vervangen zijn door violist Robert Bermoser. Opvallend is hun uitvoering van de „Tiger rag‟ met snelle loopjes van “Sarane” geïnspireerd door Django’s vroegere plaatopname. Dit is ook te merken aan het spel van de violist. Een jaar later is het ensemble opnieuw in de studio voor een serie opnamen, nu met violist Georges Effrosses. Ook z’n beide broers zijn in al die sessies aanwezig als begeleiders, want “Sarane” neemt zelf de soli voor zijn rekening. Wat opvalt is dat de solist bijna steeds een lyrische wijze van improviseren heeft. Over Effrosses kan ik nog vermelden dat deze goede, maar drukke violist van Israëlische oorsprong, in 1943 opeens verdwenen was. Later bleek dat hij in een concentratiekamp op tragische wijze was omgekomen.

Eind van de oorlog maakt “Sarane” nog enkele opnamen met een snarenkwartet waarin Jacques Montagne Jr. zit. Dan valt er een „gat‟ en pas in 1947 neemt hij weer wat nummers op onder de naam „Le Quintette de Paris‟. Opnieuw volgt er een „radiostilte‟ tot begin vijftiger jaren als zijn kwintet weer een flink aantal platen uitbrengt. Merkwaardig is dat een deel van de bezetting onbekend is gebleven.

Tenslotte, ik spreek dan over ’56, is “Sarane” nog te horen in een grotere formatie „Sarane et son Orchestre” met een aantal nieuwe Franse jazzmusici die in ’53 met Django speelden zoals Benny Vasseur, Roger Guérin en Maurice Vander. Die laatste uitvoeringen vind ik persoonlijk minder interessant. “Sarane” overlijdt in 1970 op 58-jarige leeftijd als eerste van de drie Ferret broers.

15Quintette juni 2011

Pierre Jean “Matelo” Ferret (1918-1989)

Na het vertrek van zijn oudere broers bleef “Matelo” enigszins onthutst achter, maar het duurde niet lang of ook hij vertrok naar Parijs. Dat was rond 1932.

Het verhaal gaat, dat hij naar het kamp ging waar Django woonde, in het noorden van de hoofdstad. Hij wilde hem beslist ontmoeten. Toen hij hem had gevonden en hoorde spelen, was hij diep onder de indruk. Waarschijnlijk heeft hij toen ook wel iets van Django geleerd.
Zijn eerste engagement als banjoïst, was dat bij de „vader‟ van Musette accordeonisten, de zeer gerespecteerde Emile Vacher. Wat later is hij te vinden bij Guérino (bij wie zijn broers en Django hem voorgingen) in diens orkest “La boîte à Matelots”. Het jaar daarop stapt hij af van de banjo, switcht ook naar gitaar en speelt nogal eens met Django in diverse combinaties. Door al die optredens groeit zijn speeltechniek sterk en wordt “Matelo” een zeer gevraagd begeleider. In 1935 speelt hij bij het orkest van Michel Warlop, de zo talentvolle violist die veel te vroeg overleed. (Warlop had overigens grote bewondering voor de gitarist). Dat jaar maakte “Matelo” voor het „Gramophone‟ label ook opnamen met accordeonist Louis Richardet. Opmerkelijk is bovendien (wat velen niet zullen weten) dat “Matelo”, Edith Piaf begeleidde bij haar eerste plaatopnamen in „36. Hieruit blijkt dat “Matelo” ook in de entertainment wereld gevraagd was.

Maar geleidelijk heeft de jazzmuziek Europa nu aardig veroverd en in Parijs treden beroemde Amerikaanse sterren op, soms met Franse musici. Saxofonist/trompettist Benny Carter en violist Eddie South, naar Frankrijk overgekomen,

“Matelo” bij de Manouches, jaren ’50

zochten de begaafde “Matelo” op, maar ook Franse blazers zoals Hubert Rostaing, Pierre Allier en natuurlijk Django Reinhardt. “Matelo” was nu echt bekend in Frankrijk en zeer gezien. Hij verbleef in dezelfde hotels als Django en maakte o.a. geruime tijd deel uit van het populaire zigeunerorkest „Casanova‟.
Aan het begin van de oorlog zat “Matelo” in het „Swingtette‟ van saxofonist André Ekyan en maakte in

16Quintette juni 2011

het jaar 1941 bij deze formatie plaatopnamen. Twee jaar later richtte hij zelf een sextet op in een bezetting van twee gitaren, klarinet, vibrafoon, bas en drum, geïnspireerd door de muziek van Benny Goodman. Later, in 1944, werden er van deze groep, die beslist origineel was, opnamen gemaakt, maar desondanks bleef “Matelo” vooral bekend om zijn „Swing Musette‟ en zijn zigeunerspel waarin hij uitblonk.
Hij trad op met de eerder genoemde Richardet, maar tevens met Viseur en Muréna, de grote swing- accordeonisten van die tijd en hij bracht de walsen van Gusti Malha en Mattéo als geen ander. Na de oorlog, in maart 1947 speelt “Matelo” enige tijd bij het „Hot Club kwintet” , waarvan plaatopnamen getuigen .In de vijftiger jaren nam hij voor EMI nog wel platen op, maar de jazz was veranderd en ook de smaak van het publiek. Zijn voorkeur ging toch meer terug naar de zigeunermuziek.

“Matelo” is bij uitstek (zoals “Baro” eerder deed), de vertolker van de vroege composities van Django. Hij zette in 1959 de nummers „Choti”, „Gagoug” en de alom bekende „Chez Jacquet” en „Montagne Ste. Geneviève” op de plaat.

“Matelo” tijdens een optreden jaren ’60

Iedereen die van gitaarmuziek houdt zou deze bijzondere uitvoeringen eens moeten horen. De gitarist werkte in 1960 ook mee aan een speciale formatie van accordeonist Jo Privat, die – als hommage aan de eerder overleden Django – een album maakte onder de naam „Manouche Partie”. Het zijn fraaie opnamen, waarvan ook filmbeelden bestaan. Het enthousiasme bij “Matelo” is geweldig om te zien. Dit album werd later aan Django’s weduwe “Naguine” geschonken. Vanaf die tijd raakte “Matelo” verder van de jazz verwijderd en trad hij enigszins terug ten gunste van de carrière van zijn beide zoons “Ëlios”en “Boulou”. Laatstgenoemde kan als een wonderkind worden beschouwd. Die legde zich dusdanig toe op het gitaarspel, dat hij praktisch elk genre beheerst. Naast duo-optredens met “Elios” speelt “Boulou” met talloze musici in de

17Quintette juni 2011

wereld en zijn er vele opnamen waaruit zijn grote talent naar voren komt. Ook nu is hij nog steeds actief. Zoals eerder vermeld, dankt “Matelo”, ondanks alle deelname aan jazz-combinaties en Musette-groepen, vooral grote bekendheid door zijn onnavolgbare gipsywalsen.
Het „Hot Club Records” label van Jon Larsen (Noorwegen) bracht eind ’80 de interessante Cd “Tziganskaia” uit. Hierop staan de vier prachtige Django-walsjes van 1960, alsmede een reeks opnamen van eind jaren ’70 met zijn broer “Sarane” en zoon “Boulou”. Opnieuw komt uit die uitvoeringen naar voren hoeveel gevoel en virtuositeit “Matelo” in zijn spel legt, waardoor hij Django min of meer evenaart.
Kort voort zijn dood is deze geniale gitarist nog aanwezig geweest op het Django festival in Samois. Er zullen vast donateurs van de „Hot Club‟ stichting die zich dat zullen herinneren. In januari 1989 overlijdt hij te Parijs, als laatste van de drie beroemde broers.

Randfiguren

Ik wil tenslotte enkele gitaristen vermelden, die als „randfiguren‟ zijn aan te merken. Ze speelden ook met de Ferret broers, maar zijn minder bekend geworden.
Allereerst is dat de eerder genoemde neef “Challain” Ferret. Die is in diverse opnamen aanwezig als begeleider. Vooral in de begintijd speelde hij veelvuldig mee o.a. in het Trio Ferret (jaren ’38/39), bij Gus Viseur en andere Musette-ensembles. Het is beslist een zeer goede begeleider geweest die volledig bekend was met het genre.

“Challain” links, met Marcel Bianchi, jaren ’40
18Quintette juni 2011

Dan noem ik verder Jacques Montagne Jr. Hij stamt uit de Malha familie, maar nam de naam “Montagne” aan als een eerbetoon aan het vroeger zo geheten wonderkind dat in ’41 bij het kwintet van violist Leo Slab speelde, maar helaas al een jaar later overleed.
Deze Montagne Jr. heeft in de wat latere periode aan diverse plaatopnamen meegewerkt als ritme-gitarist. Zo is hij waarschijnlijk aanwezig op platen van ”Sarane” (uit ’44), maar zeker bij het ensemble van “Baro” in opnamen van ’49. Begin jaren ’60 is hij als begeleider hij te vinden bij de opnamen van “Manouche Partie”. Hij overleed in 1979. Helaas is er weinig bekend over zijn artiestenleven.
Tenslotte vermeld ik nog Maurice Ferré (“Gros Chien”) als gitarist in de gipsywereld. Hij komt ook uit Rouen waar hij ca. 1930 is geboren. Speelt vanaf de jaren ’60 en bijna altijd in duetten met Pouville. Er schijnen Lp’s van ze te zijn uitgebracht, maar die zijn niet meer te krijgen. Maurice speelt nog altijd in Parijs, zijn mede-muzikant is inmiddels overleden.

Résumé

De huidige gipsystijl is, naast het omvangrijke oeuvre van Django, mede te danken aan het werk van de vroegere Ferret-broers die ons een schat aan opnamen hebben nagelaten. Draai die eens en laat je verrassen.

Georg Lankester

 

 

19Quintette juni 2011

De 10 vragen aan:…… Frank Meester

zanger en bassist bij Hot Club de Frank

 

1 Vertel wat over jezelf. Ik ben getrouwd met Valerie Granberg. Ik heb twee kinderen, Midas (16) en Gilles (14). Wij wonen in Amsterdam. Ik ben 41 jaar.

2 Wanneer ben je begonnen met muziek en wat was de aanleiding? Mijn buurjongen, Marc Doornweerd, speelde gitaar. Zijn vader was jazzpianist. Toen ik elf jaar was kreeg ik een gitaar van hem en leerde hij mij drie akkoorden. Met die drie akkoorden kon ik bijna alle rock-‘n-rollmuziek spelen. Samen met Marc en nog wat vriendjes, begonnen we toen een bandje dat heette Eleventh Heaven. We speelden op schoolfeesten en in buurthuizen. Ons grote voorbeeld was de band The Stray Cats. Toen kreeg ik de smaak te pakken. Ik luisterde naar muziek die op de radio te horen was, popmuziek, maar ik merkte dat ik steeds vooral de liedjes leuk vond die een beetje jazzy waren. Muziek van Sade, Simply Red, Alison Moyet. Toen ik via de platenkast van de vader van Marc in contact kwam met echte jazz, vond ik dat het einde. Die muziek wilde ik ook maken. Ik was ook meteen een fan van Django Reinhardt. Ik ging opzoek naar een leraar die me dat kon leren en zo kwam ik terecht bij Gerard le Paz. Daar heb ik Harold Berghuis ontmoet. Vanaf dat moment speelden we samen.

3 Je zingt ook, vertel daar eens wat over? Harold en ik speelden letterlijk de stukken van Django na. De solo’s leerden wij uit ons hoofd. Al snel werd duidelijk dat Harold dat veel beter kon dan ik. Ik kon weer beter Freddy Taylor nadoen, de zanger met wie Django een paar klassiekers opnam, zoals After You’ve gone, Shine en I’se muggin. Mijn buurjongen Marc ging bas spelen en hij bedacht de naam Hot Club de Frank. Die band bestaat nog steeds, nu al meer dan twintig jaar. Maar de bezetting is wel veranderd. Harold en ik zijn de constanten. We spelen nu met Wim Lammen op Sax en Jelle van Tongeren op viool. Inmiddels speel ik niet meer gitaar in deze band, maar bas. Ik speel ook vaak met andere muziekanten, mensen uit de Amsterdamse scene: Reinier Voet, Robin Nolan, Arnoud van den Berg, Gert Wanternaar, Jan Brouwer, Jet Steevens, Jan de Jong, Rolinha Kros en met mijn twee kinderen.

4 Hoe zit het met tekst onthouden? Als je tegelijkertijd zingt en een instrument bespeelt, moet je die tekst echt op kunnen dreunen, zoals je de Duitse voorzetsel moet kunnen opdreunen. Je hebt niet genoeg tijd en denkvermogen om na te denken over welke zin er nu weer komt als je ook nog je instrument moet bespelen. Dat maakt sommige teksten lastig. Als elk couplet bijvoorbeeld met de zelfde woorden begint, moet

20Quintette juni 2011

je goed nadenken waar je zit in het liedje om de volgende regels goed te zingen. Dat gaat dan wel eens mis. Nadeel is ook dat je weinig tijd hebt voor tekstinterpretatie tijdens het zingen.

5 Vertel wat over je muziekinstrument? Ik heb twee gitaren en twee bassen waar ik graag op speel.

de reisbas die Ger Boonstra voor me maakte.

Een gitaar van gitaarbouwer Ger Boonstra. Die speelt lekker makkelijk en heeft een mooi warm geluid. Het grote voordeel van deze gitaar is dat Ger er een element in heeft gebouwd dat erg goed klinkt. Een andere gitaar waar ik de laatste tijd vaak op speel is een Isana uit 1961. Isana is een Duits merk en vooral bekend omdat Elvis erop speelde toen hij in Duitsland in militaire dienst was. Als ik mijn d-armond element er op zet, klinkt hij fantastisch. Bovendien is hij mooi om te zien. Dan heb ik een bas die ik van de vader van Jelle van Tongeren heb gekocht, de vioolbouwer Eduard van Tongeren. Hij heeft een bijzonder prettig warm geluid. Hij komt uit Duitsland en ziet er oud en doorleefd uit, zoals dat hoort. Ik heb ook nog ooit voor heel weinig geld een Chinese bas gekocht. Die heb ik helemaal uit elkaar gehaald en samen met Ger Boonstra tot een reisbasje omgebouwd. Je kunt de hals ervan af halen, zodat je hem gemakkelijk mee kunt nemen in het vliegtuig. Het akoestische geluid is niet zo mooi, maar als je hem versterkt klinkt hij prima. Ik speel best vaak op die bas omdat hij niet zo hard klinkt en je er niemand mee stoort als je oefent.


6 Componeer je zelf ook nummers en hoe ga je dan te werk? Soms heb je opeens een melodie, die je dan uitwerkt. Een andere keer moet er gewoon iets komen en dan ga je er voor zitten. Ik heb een liedje

21Quintette juni 2011

geschreven, waarvoor mijn vader – die leraar Frans is – de tekst schreef. Dat lied heet „Ta Vie” en staat op de Cd: Swing de Paris van de Hot Club de Frank. Ik heb een liedje geschreven dat Tolga During heeft opgenomen. Dat heb ik daarom maar „Voor Tolga” genoemd. Dan heb ik nog samen met Jelle twee stukken geschreven. Een stuk voor een Tangozangeres die wij samen begeleiden. Dat hebben we later omgewerkt tot een gipsy-bossa. Die staat op Ear Beat een Cd die we maakten met de Jelle van Tongeren Group. Ik heb ook nog een Franse tekst geschreven voor een liedje dat Jelle schreef. Toen mijn vrouw het liedje hoorde zei ze: „die melodie vraagt om iets licht erotisc”. Toen heb ik een wat hitsige franse tekst bedacht, waar iemand wel eens van gezegd heeft dat Serge Gainsbourg er nog rode oortjes van zou krijgen. Dat lijkt me trouwens wat overdreven. Het liedje heet „Emanuelle” en is ook te beluisteren op Swing de Paris. Ik heb nog wel een paar stukken geschreven die nog nooit zijn opgenomen. Daarvoor ben ik nu teksten aan het maken. Misschien komen die op een volgende Cd. Verder heb ik muziek gemaakt voor filmpjes op websites. Een soort achtergrondmuziek die makkelijk in het gehoor ligt, maar niet snel gaat irriteren. Dat vereist weer een hele andere aanpak

7 Heb je tips voor beginnende Gipsy-Jazz musici? Probeer eens een tijdje je geld te verdienen door op straat te gaan spelen. Dan doe je goede ervaring op: je speelt niet alleen urenlang samen, je moet je ook goed presenteren en het juiste repertoire kiezen om de mensen te boeien.

8 Heb je er naast Gipsy Jazz nog interesse in andere muziekstijlen? Ik luister veel naar klassieke muziek, de pianosonates van Mozart zijn mijn favoriet. Ik hou van chansonniers als: Serge Gainsbourg, George Brassens, Brigitte Bardot, Charles Aznavour. En verder luister ik natuurlijk graag naar Johnny Jordaan, Monica Zetterlund, Bill Evens, George Benson, Barney Kessel, Wes Montgomery, Dolly Parton, Ray Charles, Billy Holliday, Chet Baker, Frank Sinatra, John Zorn en Elvis Presley.

9 Wat was je muzikale hoogtepunt? Het mooiste moment was denk ik toen we op Het Montreux Jazzfestival speelden. Het podium was buiten er waren ontzettend veel mensen en we hadden succes. Na het concert waren onze Cd’s binnen de kortste keren uitverkocht. Er kwam nog een Nederlander naar ons toe die zei: “Toen ik jullie hoorde spelen was ik zo trots dat ik een Nederlander ben”.

10 Wat zijn je toekomstplannen? Op de korte termijn. Deze zomer ga ik met The Maestros, dat is een groep die ik samen met mijn twee zoons heb – de een speelt gitaar en de ander drumt – op verschillende festivals spelen. We gaan naar Hongarije en naar Italie. Daar verheug ik me erg op. Dit najaar verschijnt er een nieuwe plaat.

22Quintette juni 2011

Niet onder de naam Hot Club de Frank trouwens, maar onder onze nieuwe naam Taf Taf Club. Dat wordt cd met veel eigen stukken van Harold en Jelle en ook een paar van mij.
Voor de langere termijn ben ik bezig met een project over Saint-Germain-des-Prés in de jaren „50. Er is een grappig boek verschenen van schrijver trompettist Boris Vian over deze Parijse wijk: Manuelle de Saint-Germain-de-Prés. Dat ben ik samen met mijn vader aan het vertalen. Ik zou graag aan de hand van dat boek een muziektheatervoorstelling maken.

John Desmares

Nostalgische Note’n.

Sinds ik het archief beheer ben ik aan het neuzen in de oude Quintette’s.

Wat mij meteen opviel was de enorme hoeveelheid aan interessante verhalen. Tijdens één van mijn zwerftochten viel mij een reisverslag op van onze donateur Lambert Seur uit Nijmegen. Lambert heeft recent geruime tijd in het ziekenhuis gelegen maar hij liet mij weten dat hij gelukkig weer aan de beterende hand is. De redactie wenst hem verdere beterschap en hopen dat wij hem weer snel op een van onze reünies mogen begroeten. Hier volgt het reisverslag van Lambert uit de Quintette 10e jaargang nr. 2 ( ± 1993 )

Op bezoek bij Django’s familie.

Na twee dagen in een tentje in Normandië te hebben vertoefd, vertrok ik met mijn auto richting Parijs. In de omgeving van de lichtstad vond ik aan de rand van een bos een groep zigeuners waar ik aan vroeg of ik mijn „onderkomen‟ bij hen mocht opzetten. Daar hadden zij geen bezwaar tegen. Ik wilde eigenlijk uitrusten van de toch wel vermoeiende reis. Maar daar kwam niets van terecht, want wat bleek….?
Ik was midden tussen de familie van Django Reinhardt beland…..!
s’Avonds zat ik wat gitaar te spelen en de kinderen daar begonnen gelijk te gillen van Django. Ik zei dat ik die kende, gelijk werd ik meegesleept naar een woonwagen en wie zat daar……? Django’s eerste vrouw, Belle Baumgartner, ook wel “Fleurines” genoemd.
Deze vrouw, die inmiddels 85 jaar oud is ( ± 1993 ), verkeerde nog in een goede gezondheid.

Ze rookte immers mijn pakje Drum op, zonder maar één keer te hoesten! Ook twee nog in leven zijnde zusters van Django waren aanwezig: Tou-Touie ( 74 ) en Carmen ( 62 ).

23Quintette juni 2011

De overige vier zusters van Django ( waaronder Sara “Tsanga”) blijken inmiddels te zijn overleden. „s Middags kwam Babik (zoon van Django uit zijn tweede huwelijk) ook nog op bezoek. Er moest wel iets bijzonders aan de hand zijn! Het bleek dat Lousson, Django’s eerste zoon geboren uit het huwelijk met Bella Baumgartner, op sterven lag. Hij was uit het ziekenhuis gehaald om in zijn woonwagen het tijdelijke met het eeuwige te kunnen verwisselen, hetgeen gebruikelijk is bij zigeuners.

Terwijl ik dit verhaal vertel, is hij waarschijnlijk reeds overleden. Volgens Koen de Cauter was Lousson in zijn hoogtijdagen een groot gitarist. Lousson’s vrouw Pounche, met wie ik bij deze gelegenheid ook kennismaakte, zei me dat haar man geen platen heeft nagelaten.

Note red: ( 1993 ) In een Deense documentaire over Django en Samois uit 1978 is hij te zien tijdens een informeel optreden in “Chez Fernand”. De fransman Alain Conan maakte gedurende het festival in genoemd jaar enige geluidsopnamen van Lousson, waarbij deze als hommage aan zijn beroemde vader enige van zijn composities speelde. De door Lousson’s echtgenote verstrekte informatie is trouwens onjuist. Henri Baumgartner, zoals “Lousson “ officieel heet, maakte deel uit van het kwintet van Django, dat in december 1948 in het Brusselse „Théatre des Galleries‟ een voorstelling gaf. Van deze voorstellingen zijn met behulp van de bandrecorder van Hubert Rostaing opnamen gemaakt, die later op LP zijn uitgebracht.
Henri Baumgartner ( Lousson ) is op 21 juli 1993 overleden.

Lambert Seur

John Desmares

24Quintette juni 2011

In the Spotlight:… “Souvenirs”

Artur Siero (ritmegitaar) aan het woord: Geboren in 1953 in Zwolle. Muziek maken is altijd al mijn grote passie geweest. Op 6 jarige leeftijd natuurlijk naar de muziekschool gegaan waar de blokfluit het begin instrument was. De viool maakte in deze tijd de meeste indruk op mij. Dit had alles te maken met de vele vioolmuziek die ik thuis te horen kreeg. Mijn familie luisterde veel naar klassieke muziek en Hongaarse zigeuner muziek. Deze prachtige melodieën maakte nogal indruk op mij. Op mijn zevende jaar ben ik begonnen met viool spelen. Toen de jaren „60 kwamen, ik was inmiddels 12 à 13 jaar, werd het viool vervangen door een gitaar. Enkele jaren later speelde ik gitaar in een echte band. Geweldig was dat op deze leeftijd. Wij speelden hoofdzakelijk blues muziek. Jazz muziek begon ik pas na mijn 25e jaar te waarderen. Ik luisterde veel naar platen van Miles Davis, Art Blakey en Sonny Rollins e.d. In deze periode speelde Wim Overgauw nog wel eens in Zwolle. Ik vond dat fantastisch. Dit wil ik ook spelen dacht ik. Na veel luisteren en proberen het na te spelen, kwam ik er achter dat dit geen eenvoudige zaak was. De akkoorden die ik hoorde kon ik niet plaatsen. Het leek alsof dit niets te maken had met bekende basisakkoorden die ik in de pop muziek gebruikte. Zeker 10 à.15 jaren later ging mijn voorkeur steeds meer uit naar de “oude jazz” en hiermee maakte ik kennis met de muziek van Django Reinhardt. Dit kwam mede omdat het Rosenberg Trio in deze periode veel aandacht kreeg. Ik raakte helemaal in de ban van deze muziek. Dit was nog eens gitaar spelen. Als gitarist was je drummer en slaggitarist tegelijk. Ik ben in deze tijd les gaan nemen bij Reinier Voet. Het spelen van de ritme gitaar in deze stijl had toch wel mijn voorkeur.

Enkele jaren later leerde ik Georg Lankester kennen en Georg wilde een kwartet oprichten. Al vrij snel was er een band gevormd met Peter Swart (sax, klarinet ) en Eric van Buijsen op bas. De band kreeg de naam “Quatre Tickets de Swing”, Tot op vandaag speel ik nog met veel plezier in deze band. Het is in de stijl van Hot club de France maar met invloed van de Amerikaanse swingmuziek.

Vorig jaar kwam ik in contact met Arjen Keijzer. Vanuit Den Haag was Arjen verhuisd naar het Oosten des lands. Na een avond wat samen gespeeld te hebben werd voor mij duidelijk dat Arjen zeer goed de vele complexe solo’s a la Django kan spelen. Het was in de “Django” stijl maar toch op een eigen manier. Wij hebben afgesproken bezig te gaan met het oprichten van een band waarin zowel de viool alsmede de gitaar een solofunctie kan vervullen. Deze combinatie is kenmerkend voor de Franse zigeuner jazz. Bert Smits werd benaderd. Bert speelt al vele jaren viool in verschillende stijlen. Wij vinden zijn vioolspel aangenaam en passend voor onze stijl. Hij was voor ons beide een bekende en gelukkig zei Bert spontaan “ja” op de uitnodiging. Nu

25Quintette juni 2011

nog op zoek naar een bassist. Dit ging iets minder snel. Maar uiteindelijk vonden wij een geschikte bassist. Wij zijn blij met Igor Vijzelman die de bas op een uitstekende manier bespeelt. De naam die wij kozen voor de nieuwe band werd “Souvenirs”. Het repertoire bevat naast de bekende “Django” stukken ook eigen composities. “Souvenirs” brengt muziek voor een gezellige avond (bruiloften, recepties, evenementen) maar ook voor een sfeervol concert. Voornaamste doel is het bekende repertoire op een eigen swingende manier ten gehore te brengen. Daarnaast is er voor de toekomst de ambitie klassieke stukken, zoals Django dit ook gedaan heeft, te gaan spelen. Voor mij is “Souvenirs” een nieuwe uitdaging waar ik vooral met veel plezier in speel.


Bert Smits (violist) is klassiek geschoold maar volgde vele workshops & masterclasses in o.a. Klezmer, Hongaars en Roemeens viool. Hij treedt al ruim 30 jaar op in verschillende formaties o.a. Zingari (3 CD’s daarmee opgenomen) en speelt momenteel in klezmer/gipsyband Dragisha, de band The Cat’s Fiddle en het Roemeense orkest Hai Mindruto. Naast de viool bespeelt hij ook de altviool en de mandoline. Zo rond zijn 16e ontdekte hij de platen van Django & Stephane en heeft daardoor geïnspireerd geprobeerd een eigen improvisatiestijl te ontwikkelen. In de jaren tachtig speelde Bert in de Hotclubformatie “La Joie” van Georg Lankester. Behalve Grappelli is hij eigenlijk nog meer een fan van Joe Venuti, wat hij vooral uitleeft in de band

26Quintette juni 2011

The Cat’s Fiddle. In 1977 had hij nog het genoegen deze oude meester de hand te schudden op het North Sea Festival. Bert is altijd te porren voor een jamsessie en is daarom al 10 jaar praktisch elke maand te vinden in Café” het Molentje in Amsterdam”. Bij gelegenheid stond hij ook al eens op het podium met o.a. Angelo de Barre, Fapy Lafertin, Lollo Meier en Tcha Limberger. Deze zomer gaat hij voor de 4e maal 2 weken naar Neufchateau (B) voor een masterclass Roemeense muziek door Tcha Limberger en de Roemeense zigeunerviolist Marcel Ramba. Afgelopen jaren speelde Bert al een aantal keren mee als gastmuzikant in de formatie “Swing bien sur” van Arjen Keijzer en vindt het fijn dat hij nu met hem in een eigen “hotclub de France” formatie kan spelen. Naast optreden met bovengenoemde orkesten is Bert ook nog werkzaam als sneltekenaar/karikaturist. Zie www.bertsmits.com

Arjen Keijzer (sologitaar) groeide op in een muzikale familie. Vooral jazz, klassiek en wereldmuziek waren de stijlen waarmee hij groot werd. Als kind startte hij met het spelen van trompet. Later ging hij over op gitaar. Hij speelde diverse stijlen, rock, blues, neo-klassiek. Naast het elektrische geweld bleef de akoestische gitaar hem altijd trekken. In 1999 speelde hij in een latin-swing bandje genaamd “Sephora”. Zijn liefde voor de muziek van Django Reinhardt won het uiteindelijk van de andere stijlen en hij legde zich daar volledig op toe. Arjen is autodidact. Hij nam deel aan diverse bandjes in de hotclub de France stijl tot de huidige bezetting in Souvenirs.

Igor Vijzelman (contrabas) begon rond z’n 14e jaar met drums en volgde lessen daarin op de muziekschool , speelde vervolgens in allerlei locale rock – en bluesbands in Arnhem en omgeving en begon toen in z’n twintiger jaren de jazz en jazzrock te ontdekken en studeerde na verschillende omzwervingen een paar jaar drums lichte muziek aan het conservatorium en speelde toen ook in heel veel verschillende jazzcombo’s. Pas in z’n eind dertiger jaren ontdekte hij de contrabas en volgde toen lessen bij de Friese/Utrechtse bassist Tjitze Vogel waar hij als drummer zijnde ook mee had gewerkt, daarna begon hij naast z’n werk als drumleraar ook te spelen in allerlei jazzcombo’s maar ook o.a. in de richting van klezmer en joodse muziek. Igor houd zich ook met moderne hedendaagse jazz bezig en is momenteel met een pianist daarin een nieuwe groep aan het opzetten.

Website: www.souvenirs.nu

John desmares

27Quintette juni 2011

Cd’s Onder de loep

Hot Club de Frank:….” Swing de Paris.”

Zeer gevarieerd mede door de verscheidenheid aan solisten. Voorzien van diverse eigen composities.
1. 24 Heures par Jour 2. La solitude 3. Decider
4. Il n’y a plus d’après 5. Séduire ton Coeur
6. La femme Simone 7. Les feuilles mortes
8. Sous le ciel de Paris 9. Emanuelle
10. Swing pathétique 11. J’attendrai
12. Monsieur le bon Dieu 13. Brazilville
14. La mauvaise réputatione 15. Swing de Paris.

 

Prisor Jazz Band: Old Memories

Boeiende Gipsy-jazz, perfecte unisono’s maar ook bruisende gitaargevechten met diverse eigen composities van Feigly Prisor.1. Old Memories 2. Bolero 3. Waltz la Gerwen 4. Begin to Swing 5. Danse Norvégienne 6. Topsy 7. Waltz Dorado 8. Made for Henk 9. Mari Gily 10. You’ll never know 11. Je suis ceul ce soir 12. Sheik of Araby.

 

Nomi Rosenberg Trio: Reily

Niet langer in de schaduw van zijn broer Jimmy,samen met Ringo Steinbach en Arnoud van den Berg staan zij borg voor een “uit de pan” swingende CD.
1 Swing 48 2 My bossa 3 Lulu Swing 4 All of me 5 Claire de lune 6 Summertime 7 Topsy 8 Miro tata mimer 9 My melancholy baby 10 Si tu savais 11 Out of nowhere/Hungaria 12 Reily 13 Santana 14 Notu Swing 15 Them there eyes.

 

John Desmares

 

Bestelling telefonisch 0499-371821 of per email: john.desmares@onsmail.nl
prijs € 15,00 exclusief € 2,50 verzendkosten.

28Quintette juni 2011

Mededelingen

Sessie-avonden

Na het stilvallen van de Hot Club jam-sessies in café ‘Cicero’ te Haarlem, een jaar of wat geleden, is met passend enthousiasme de draad weer opgepakt. Het kwartet: ‘Petit Four’ is met de eigenaar van café ‘Het wapen van Bloemendaal’. overeengekomen dat er elke derde woensdag van de maand een sessie-avond wordt gehouden op basis van de ‘Hot club de France’ stijl.

Wanneer er voetbal of dergelijke opwindende evenementen op die dag plaatsvinden wordt de datum verschoven.
Als basisband zal het kwartet: ‘Petit Four’ de avonden openen.
De eerste avond (20 april) verliep redelijk succesvol, de tweede avond (25 mei) trok nog meer belangstelling en was zeer geanimeerd. Met zang (Nuages in C) en saxofoongeluid werd het vele snarenwerk prettig afgewisseld.
We hopen op een gedurige samenwerking met de kastelein.

Petit Four wordt gevormd door:
Erik Sinnige – sologitaar
Fiel van der Veen – altviool
Jelle van Tongeren – gitaar
Tom Bak – bas

Fiel van der Veen

 

Django Reinhardt Fest 2011, zondag 21 augustus 2011

Cultuurbos “Bosvreugd”, aan de Reeshofdijk 12, 5044 Tilburg.
Progamma:
    14.00 – 15.00 u. Gipsy Trio De Rijke.
    15.30 – 16.30 u. Reppie Corvers Group.
    17.00 – 18.00 u. David Emerald Swingette ft. Paulus Schäfer.
    18.30 – 19.30 u. Eddie Grünholz Trio.
Kassa open : 13.00 u.
Entree: € 8,00 ( kinderen t/m 12 jaar gratis )
Info: www.monq.com
29Quintette juni 2011

Django Reinhardt, voor velen een groot inspirator

Onlangs las ik in het muziekblad “Gitarist” een interview met Tony Iommi, de godfather van de heavy metal. We hebben het hier over een fenomenale gitarist met een eindeloze techniek. Ook zijn carrière begon met een tragisch ongeval.
Ik citeer een gedeelte uit het interview:

Triomf na tragedie.
Hoe Django Reinhardt Iommi inspireerde.

“Na m’n ongeluk (op z’n zeventiende verloor Iommi de toppen van de middel- en ringvinger van z’n frethand bij een fabrieksongeluk) kwam de voorman van de fabriek kijken hoe het met me ging. Hij nam een plaat voor mij mee van Django Reinhardt. Ik had nog nooit van hem gehoord, maar de voorman vertelde me wat er met Django was gebeurd (diens ringvinger en pink raakten zwaar verminkt bij een brand in zijn woonwagen) en dat heeft me de inspiratie gegeven om door te zetten.
Daarna heb ik zeer veel naar hem geluisterd. Ik vind de gipsy-jazz van Django Reinhardt erg tof. Hij was fenomenaal.

John Desmares

 

Vraag en Aanbod

Zonneschermen met afbeelding van Django Reinhardt. Twee uitvoeringen.
Prijs: € 15,00 per set van twee.

Te koop: Oval-hole Gipsy gitaar gebouwd door Pierre Fortaine sr. vóór 1980.
Vraagprijs: € 600,00. Inl. Remy Molenaar 06-24146561 of 070-3255942
molenaarooo@ziggo.nl

Gitaarstudie boeken van Colin Cosimini. Deel 1, 3 en 4.
Prijs: € 10,00 p/st. Alle 3 voor € 25,00

Dubbel dvd’s van de reunie’s:
3 Nov 2007 met Sonnekai en het Lollo Meier Quartet.
25 Okt. 2008 met Swinc, Robin Nolan Trio en het Nomy Rosenberg Trio.
Prijs: € 15,00 p/st

john.desmares@onsmail.nl

30Quintette juni 2011

Cd recenties

Les Doigts de l’Homme: 1910.

Dat de Cd in 2010 is uitgekomen is geen toeval. Precies 100 jaar tevoren, in 1910, is Django Reinhardt geboren. Reden voor de jongens van Les Doigts de l’Homme als eerbetoon aan de grootmeester hun beste beentje voor te zetten.

Gemusiceerd wordt door Olivier Kikteff, gitaar; Yannick Alcocer, gitaar; Benoit Convert, gitaar en Tanguy Blum, contrabas. Verder doen mee: Adrien Moignard, gitaar (#5); Stéphane Chausse (#8 en #12). De Cd is uitgevoerd in een kartonnen jasje, waarbij de Cd houder aan de binnenzijde zit vastgeplakt. Buitenop aan de voorzijde van het kaft staat alleen de naam van de band mooi in wit en de titel van de Cd in geel in een zwarte balk bovenaan de pagina. Links onder een schilderijframe met de buste van Olivier Kikteff, de leider van de band. Mooi opgemaakt, met een zeer gesoigneerde snor en monocle. Zo uit het begin van deze eeuw. De rest wordt ingenomen door een stuk gitaar met de speelarm/hand van Olivier.

De binnenzijde is in een rustig paisley motief, zonder verdere vermeldingen. De achterzijde geeft weer informatie: De namen van de nummers rechts boven, linksboven een schilderij met Benoit Convert in smoking met hoge zijje, links onder eentje met Yannick Alcocer met D-hole gitaar, maar ook met zo’n mooie hoge zijje, rechtsonder Tanguy Blum, staand met contrabas en de hoed in de hand. In de linker kafthelft is een boekje gestoken met nadere informatie, waarvan de voorpagina de bandleden weer toont.
Drie man in smoking en Olivier in grijs driedelig, met een gentleman’s stokje in de hand. Binnenin om de pagina een foto van een van de jongens en tekst. De tekst geeft in het kort de levensgeschiedenis van Django weer en eindigt met de spreuk:

Wie uwer oren heeft, die hore!

31Quintette juni 2011

Dan worden de nummers wat uitgebreider vermeld:

  1. Blue Skies (I.Berlin, in arrangement van Yannick Alcocer, met soli van Olivier Kikteff en Benoit Convert) Na een duidelijk herkenbare melodie wordt dit stuk licht chaotisch vervolgd, waarbij zeer knap wordt gemusiceerd, om weer herkenbaar te eindigen.
  2. Ol’man river (J.Kern/O.Hammerstein, in een arrangement van Benoit Convert, met soli van Benoit en Olivier Kikteff) Deze oldtimer wordt netjes aangevangen, maar al snel wordt er met de toonsoorten gechoogeld, waarbij de melodie bewaard blijft.
  3. Niglo l Waltz (O.Kikteff, gecomponeerd voor zijn vriend de gitaarbouwer Eric (Niglo) Gauvin) Een beetje herkenbare wals in de stijl van Montagne Ste. Génévieve.
  4. Appel Indirect (D.Reinhardt, in een arrangement van Olivier, die ook de solo voor zijn rekening neemt) Een lange uitvoering, waarbij de drie gitaren soms uni sono soms duo sono de melodie volgen en dan weer een enkele gitaar langzaam vervolgt.
  5. 1910, de titelsong (O.Kikteff, met Olivier in de eerste solo en Adrien Moignard in de tweede) Adrien dankzij de bereidwillige medewerking van Francis Dreyfus (waar hij onder contract staat). Ook weer in verschillende tempi, maar mooi vertolkt.
  6. St.James Infirmary Blues (traditional, in een arangement van O.Kikteff met soli van Olivier en Benoit) Inderdaad traditioneel, maar deze bewerking laat u versteld staan.
  7. I’ve found a new baby (S.Williams/J.Palmer, in een arrangement van Olivier, die ook de solo voor zijn rekening neemt) Gelukkig voor de wat ouderen weer herkenbaar.
  8. Boléro (D.Reinhardt, in een bewerking van Benoit met op klarinet Stéphane Chausse) Mooi langzaam ingezet en wel wat, maar niet veel versneld vervolgd.
  9. Féérie (D.Reinhardt, in een bewerking van Olivier met op solo Benoit) Betoverend.
  10. Indifférence (T.Murena/J.Colombo, in een arrangement van Olivier met Benoit in de solo) Ook weer zo’n prachtige bewerking.
  11. Blue Lou (Sampson/I.Mills, gearrangeerd door Olivier, waarbij de soli voor rekening komen van Olivier en Benoit) Eventjes herkenbaar en dan een tijd iets totaal anders, om weer herkenbaar te eindigen.
  12. Russian Melody (Lev Knipper, gearrangeerd en deels gesoleerd door Benoit Convert, waarbij Stéphane Chausse op klarinet de andere solo krijgt) Feitelijk is dit nummer een samentrekking van twee russische melodieën, welke Django op de plaat heeft gezet. Knap uitgevoerd met de klarinet lekker traag en de gitaren daar regelmatig met hoge snelheid langs.
32Quintette juni 2011
  1. Improvisation #2 (D.Reinhardt, in een bewerking van Yannick Alcocer, met Benoit op solo) Een bijzondere uitvoering. Je merkt, dat deze jongens hierop uren hebben zitten oefenen. Het resultaat mag er zijn.
  2. Swing 48 (D.Reinhardt, in een bewerking van Tanguy Blum; de soli komen van Benoit en Olivier) Weer herkenbaar, maar wel gelardeerd met leuke vondsten.
  3. There will never be another you (H.Warren/M.Gordon, in een arrangement van Olivier, die de eerstre solo voor zijn rekening neemt. De volgende wordt gespeeld dor Benoit) In deze uitvoering, zeer traag, krijgt de solist alle ruimte.
  4. Minor Swing (D.Reinhardt, in een arrangement van Olivier Kikteff met de eerste solo door Olivier en de tweede door Benoit) Het alom bekende, maar nu in een ander jasje gestoken Minor Swing. Je moet dit nummer een paar maal de revue laten passeren om te snappen waar ze hen willen, maar dan komt hun genialiteit ook aan het licht.
  5. Improsture #1 (O.Kikteff) Te beluisteren als een gitaaroefening voor een geavanceerd gitarist.

Bedankt worden de families van de musici (ouders, vrouwen en kinderen) en nog een aantal, waarvan ik wil vermelden Didier Fourneau, die we van de camping te Samoreau kennen en de gitaarbouwer Eric Gauvin (bijgenaamd Niglo) van het atelier Niglo, musique et bois te Romans sur Isère.

Geluid werd geregeld door Lionel Pelatan en Mathieu Picot van de studio Vulture; de klarinet werd opgenomen door Frédéric Magnier in de studio de la Pleine.
De mix werd gemaakt door Lionel Pelatan en LDDLH (afkorting wordt verder niet verduidelijkt);
De mastering komt voor rekening van Cédric Monnet van de studio Downmix Mastering.
Het grafisch ontwerp is van de hand van Julien Morel van joolz.fr en
de foto’s komen van Yannis Goutte – joot.

Op de grens van april/mei 2011 heb ik deze jongens op het Django Reinhardt Memorial festival in Augsburg gezien, gehoord en gesproken. Daags erop heb ik deze cd gekocht in het kraam van onze mede donateur en festival organisator Bernhard Gierstl. Betreffende het live optreden kan ik met een gerust hart stellen: bijzonder! Een anderhalf uur durende show met lichtbeelden, filmprojectie, lichteffecten. De bassist staat en de rest zit op een hoge kruk. Olivier stuwt zijn jongens tot ongekende hoogte. Krachtig, lieflijk, snel, langzaam, alle facetten van muziekmaken komen langs. De solist krijgt de spotlight.

Elke muzikant is een voortreffelijk vertolker van het repertoire. Soms spelen de drie gitaristen de meestal gecompliceerde solo gelijktijdig, uni sono; soms ook speelt er maar een solo gitaar en lopen de twee andere in het duister het

33Quintette juni 2011

podium af. Soms houden ze een paar minuten stilte en turen naar het plafond, om vervolgens te zeggen dat het eigenlijk een nummer was wat à capella gezongen moest worden en dat ze die kunst niet machtig zijn., om na het lachen van het publiek zeer krachtig en snel het feitelijke nummer in te zetten. De achtergrond filmpjes en cartoons werken mee het onderhavige nummer te onderstrepen. Meestal wordt een cartoon van wandelende vingers getoond, waarmee hun naam dus verband houdt. Wordt snel gespeeld, dan rennen die vingers zich rot, wordt langzaam gespeeld, dan doen die vingers weer of ze zich vervelen.
De hele show, ik kan het bijna geen optreden noemen, blijf je aan je stoel gekluisterd, nieuwsgierig wat het volgende is, of waar de muzikanten je heen willen voeren. Soms ook wil je gewoon opstaan en dansen, wat ook wel werd gedaan. Je kan haast niet stil zitten, zolang ze bezig zijn. Olivier speelt ook op, een luit gelijkend instrument, en dan in Noord Afrikaanse stijl, waarbij na enige tijd een melodie ontstaat, die dan weer door de andere muzikanten wordt opgepikt en het publiek de indruk krijgt het eindelijk te snappen, maar direkt weer op het verkeerde been gebracht wordt, doordat in de volgende fase van dat nummer weer andere klanken naar voren komen. De jongens zijn ook niet schuw hun instrument als trommel te gebruiken, of achter de brug te spelen. De show staat als een huis, het publiek komt door een aaneenschakeling van emoties tot een uitbarsting van applaus en zorgt ervoor, dat de band meer dan eens terug mag komen. Een aantal van de nummers die daar gespeeld werden, staan ook op deze cd.

Ik stel voor, dat u die aanschaft, hij is uniek. En natuurlijk, wanneer u de kans krijgt deze enthousiaste jongelui eens persoonlijk te kunnen zien spelen, laat u zich die niet ontgaan.

Hij is uitgebracht op het label Lamastrock en Crystal Records en verkrijgbaar bij www.lamastrock.com en op hun eigen site www.lesdoigtsdelhomme.com.

Menno v.d. Reijden

 

34Quintette juni 2011

Concert agenda

Juni

16 Pigalle 44 en Jelle v. Tongeren, De Badcuyp 1e Sweelinckstr. 10 Amsterdam. 20.00 u.
17/18/19 Hot Swing Unlimited, Oerol Festival, Terschelling. Resp. 20-16 u en 16 u
18 Hot Club de Frank, Jazzfestival Willemsstad.
19 Pigalle 44 Duo, IJkantine, MT Ondinaweg 15, Amsterdam Nr. 15.30 u.
22 t/m 26 Django Reinhardt Festival Samois. www.festivaldjangoreinhardt.com
24 Prisor Jazz Band, Dag Ned. Jazz Buma/Stemra Hotel New York Rotterdam 21.30u.
25 Nomad Swing, Swingzapoppin Streetact, Maasmechelen 15.00 u.
25/26 Pigalle 44 Riverboat Jazz Festival Denemarken.
26 Tabor Wijk, Witte vrouwenveld Maastricht. 12.00 u.
28 Pigalle 44 Kwartet, Casablanca Jazzclub, Zeedijk 26 Amsterdam. 21.00 u.
29 Hot Club de Frank, Reuring Festival, Purmerend.

Juli

2 Petite Samois 15e editie op het terrain van Nieuw en Meer te Amsterdam.
3 Hot Swing Unlimited, World Music Festival, Alkmaar. 15.00 u.
3 Paulus Schäfer, Jelle v. Tongeren, Jan Brouwer, Place d’Ary. Dordrecht. 18.00 u.
3 Lisa Weiss en DaMuSiCa, Kunsthuis Oosteindenweg 98 Rosmalen. 15.00 u.
5 Gipsy Jazz Jamsessie, in het Molentje, Singel 278 Amsterdam. 21.00 u.
10/17,23,31, Pigalle 44 duo, IJkantine, MT Ondinaweg 15. Amsterdam Nr. 15.30 u.
16 Nomad Swing, Swingzapoppin Streetact, Kunstmarkt Nieuwpoort 15.00 u.
17 Zazou Swing, Sterrebos te Groningen. 15.00.u.
18/19 Nomad Swing Gentse Feesten. Zie site
26 Pigalle 44 met gast, Casablanca Jazzclub, Zeedijk 26. Amsterdam. 21.00 u.
29 t/m 31 Intern. Gypsy Guitar Festival. Gossinton. Gloucestershire. UK. www.iggf.co.uk

Augustus

2 Gipsy Jazz Jamsessie in het Molentje, Singel 278 Amsterdam 21.00 u.
7 7/14/21/28, Pigalle 44 duo, IJkantine, MT Ondinaweg 15. Amsterdam 15.30 u.
19 Nomad Swing, Swingzapoppin, St Amandsberg 19.00 u.
20 Tim Kliphuis Trio, opent het Prinsengrachtconcert Amsterdam 20.00 u.- 20.30 u.
21 Strong and Silent Types, Pure Markt, Amsterdam. 13.00 u.
23 Pigalle 44 met gast, Casablanca Jazzclub, Zeedijk 26. Amsterdam. 21.00 u.
26 Tim Kliphuis met Paulus Schäfer Trio, Binnendieze, Jazz in Den Bosch.
27 Tabor, Magisch Theatertje, Maastricht 15.00 u.

September

4/11/24, Pigalle 44 duo, IJkantine, MT Ondinaweg 15. Amsterdam. 15.30 u.
6 Gipsy Jazz Jamsessie in het Molentje, Singel 278, Amsterdam. 21.00 u.
18 Mazzeltov, Slot van Heemstede, Heemstede.
22 Mazzeltov. Catharinakapel, Harderwijk.
22/23/24, Hot Swing Unlimited, United Kingdom. ( zie site )
27 Pigalle 44 met gast, Casablanca Jazzclub, Zeedijk 26. Amsterdam. 21.00 u.
35Quintette juni 2011

Colofon

 

Redactie: John Desmares
redactiequintette@gmail.com

Vormgeving: Ton van der Steen

Aan dit nummer werkten verder mee:
Teksten: John Desmares, Georg Lankester, Rien Nicasie,
Menno v.d. Reijden, Jean Zijta
Foto’s: Georg Lankester, Menno v.d. Reijden, Valerie Granberg

De redactie behoudt zich het recht voor artikelen te wijzigen of niet plaatsen.
Bij ingezonden stukken berust de verantwoordelijkheid bij auteur.

ISSN: 138-3052
36Quintette juni 2011

Nieuwsbrief

Wil je op de hoogte blijven van onze activiteiten, concerten en sessies? Meld je dan aan voor onze nieuwsbrief.


Aanmelden

Word donateur

Vind jij het ook belangrijk dat de gypsy jazz in Nederland bekend gemaakt en gehouden wordt? Steun ons dan in ons doel en word donateur!

 

Meer informatie

Contact

Ophemertsestraat 11
4061 RA Ophemert
Nederland

E: contact@hcdf.nl
T: 06 - 4262 7976

IBAN:NL83 INGB 0005311022
BIC/Swift: INGBNL2A

 

facebook-pagina Stichting HcdF