Nieuwsbrief
Wil je op de hoogte blijven van onze activiteiten, concerten en sessies? Meld je dan aan voor onze nieuwsbrief.
Aanmelden
Workshop Reinier Voet op uitneembaar binnenblad
In de volgende Quintette o.a.:
Interview met David Emerald
Schilderijen van Django Rheinhardt
De hand van Django Rheinhardt
glankester@hetnet.nl
Django Reinhardt was op uitnodiging van Duke Ellington vanaf November 1946 enige maanden in de U.S.
Hier een foto met Duke Ellington ter voorbereiding van één van de Carnegie Hall concerten in New York.
John Desmares
Geachte donateurs,
Laat ik deze eerste Quintette van het nieuwe jaar eens beginnen met wéér
een compliment aan onze redactie, die er wederom een prachtig nummer van
heeft weten te maken. Het is niet altijd makkelijk, maar met veel gebel en
gemail komt het er toch van. Hulde!
Natuurlijk voor u allen de beste en muzikale wensen en hopelijk tot ziens op
onze reünie op zondag 15 april vanaf 12:00 uur in de Azijnfabriek in
‘s Hertogenbosch. Hierover verderop meer.
Liberchies heeft haar programmering voor het eerste weekend in mei rond.
Zaterdag 5 mei: 15.00 – Ouverture des portes, 15.30 – Diminuita Swing Trio,
17.00 – Caçamba, 18.30 – Martin Abbuehls Swing express, 20.00 – Sara
French Quintette, 22.00 – Les frères Ferré.
Zondag 6 mei: 12.00 – Ouverture des portes, 13.00 – Souny Sinto, 14.30 –
Christine Lutz, 16.00 – La Femme Belge, 17.30 – La pompe, 19.30 – Trio
Rosenberg.
Meer op hun officiële vernieuwde site met ook een nieuwe naam:
http://www.djangoliberchies.be/
Heet van de naald is de Samois website geupdated en de line-up bekend
gemaakt. Het weekeind begint al op woensdag dus we kunnen haast van een
Django week spreken. Attentie voor het feit, dat de festivalweek op het echt
allerlaatste weekend van juni valt, met zondag 1 juli als laatste dag. Deze keer
hebben ze toch naar ons geluisterd, want er staat meer Django op het
programma.
Woensdag 27 juni begint om 20:00u een 100% gitane-jazz dag met Gonzalo
Bergera, om 21:00 gevolgd door Bireli, en om 22:30 ons Rosenberg trio met
Thomas Dutronc om er een frans tintje aan te geven.
Donderdag 28 juni een wereld symfoniedag met om 20:00 Noulou en Elios
Ferré, om 21:00 Al di Meola en om 22:30 Ibrahim Maalouf met een heel
orkest.
Vrijdag 29 juni heet het programma “Een band of Gypsies”, startend om 20:00
met Sylvain Luc, 21:00 Yom and the wonder Rabbi’s en 22:00 een Band of
Gypsies (met de Taraf de Haidouk met orkest);
Zaterdag 30 juni de Gombo grooves dag vangt aan om 16:30 met het Sonny
Amati Schmidt quartet, om 17:30 het Kora Jazz trio, 18:45 de Django club met
Fiona Mombet viool, Richard Manetti, Sébastien Giniaux en Adrien Moignard
gitaar en Jérémie Arranger op contrabas; 20:30 Dr. John, 22:30 Sharon Jones
and the Dap Kings met een hoop toeters;
Zondag 1 juli de dag van de mélodie des Choses, aanvang 16:00 met de
élèves du CMDL (de académie van Didier Lockwood) onze eigen Karin van
Kooten studeert daar momenteel, Fiona Mombet, Hanna Bienert, Eva Slongo
en Monica Acevedo de Pablo hebben dat al gedaan en stonden vorig jaar op
de planken.
Dit jaar wordt een verrassing; om 16:45 Ulf Wakenius, gitaar met de mooie
Youn Sun Nah, zang; 18:00 Sébastien Giniaux met een groep van 7; 19:50
Mike Stern en Richard Bona quartet; 21:00 Roberto Fonseca met piano,
gitaar, bas en drie percussie/slagwerkers. Meer info op de officiele site:
www.festivaldjangoreinhardt.com
Bij deze wil ik die donateurs, die ons hun vergeten bijdragen toch hebben overgemaakt hartelijk bedanken. Tevens doe ik een oproep aan u al en, om toch tijdig uw nieuwe adres en nieuwe e-mail en niet te vergeten uw nieuwe bankrekening door te geven. En wilt u zo vriendelijk zijn uw donateurs nummer en het jaartal waarvoor u doneert op uw betaling te vermelden, dat scheelt ons een hoop uitzoek werk.
Helaas zijn tussen de laatste Quintette van vorig jaar en deze een aantal
donateurs overleden, wij wensen de familie veel sterkte toe met het verlies van
deze dierbaren. Gelukkig hebben we ook aanwas van wat jongeren, die ik bij
deze van harte welkom wil heten.
Rest mij u weer veel leesgenoegen te wensen, en tot 15 april.
Menno v.d. Reijden
Het bestuur van Stichting Hot Club de France Ned. nodigt u uit voor onze voorjaarsreünie op zondag 15 april 2012 Zaal open vanaf 12.00 uur.
Blok 1/2: 13.00 – 13.35 u., 13.50 – 14.30 u.
“Quatre Tickets de Swing”.
Centraal punt in het repertoire vormt de gipsy jazz, maar uitstapjes naar
andere jazz standards worden zeker niet uit de weg gegaan.
Pieter Swart: rietblazer, Georg Lankester: solo g., Arthur Siero: slag g., Eric
van Buijsen: bas en Ita van Dijk: zang.
Blok 3: 15.00 – 15.30 u.
Django Reinhardt Quiz.
Bij binnenkomst krijgt iedereen een vragenformulier. Hieruit word een selectie
gemaakt. Diegene die het hoogst scoren komen op het podium voor de
volgende test. Quizmaster: John Desmares. Jury: Georg Lankester en Rien
Nicasie.
Er zijn 3 prijzen: 1 exclusieve 10 Euro munt van Django reinhardt, Het boek
over Django Reinhardt geschreven door Georg Lankester en een
handgemaakte plektrum van Thijs van der Harst.
Blok 4: 16.00 – 17.00 u.
“Nomad Swing”.
Deze Antwerpse groep staat bijzonder hoog aangeschreven in België, mede
nu de gelederen zijn versterkt door niemand minder dan Koen de Cauter. Hun
repertoire is zeer gevarieerd, van swing uit de jaren 40 en standaard werken
van o.a. Bechet, Amstrong tot het Franse chanson.
Seppe van Tilbor: gitaar, Ramsy Irani: gitaar, Jef Scheepers: contrabas, Koen
de Cauter: sax en Ine Smet : zang.
Vanaf 17.00 u. is er gelegenheid om te jammen. Breng uw instrumenten mee.
Gitaren en cd-stands zullen zoals gewoonlijk aanwezig zijn en er is uitgebreid aandacht besteed aan de inwendige mens.
Entree: Donateurs € 6,50 Belangstellenden € 10,00
Cultureel Centrum Podium Azijnfabriek,
Bethaniestraat 2 a.
‘s-Hertogenbosch. tel: 073-6142161
Routebeschrijving:
Volg de A2 ring ‘s-Hertogenbosch. Neem afrit 22 St. Michielsgestel/Schijndel.
(Bij het provinciehuis) Ga aan het einde van de afrit rechtsaf. Vervolgens bij
het Shel benzinestation linksaf richting centrum. Na ca. 2 km. Kom je bij de
stadswal (stoplichten): de Hekellaan. Hier sla je rechtsaf en dan de tweede
straat links (Bethaniestraat) Achter in de straat zie je aan de rechterzijde de
oude St. Jacobskerk, hier is aan de achterkant podium Azijnfabriek
gehuisvest. Parkeren kunt u in de Hekellaan en in de diverse parkeergarages
in de buurt. Aan de rand van de stad zijn een 3-tal Transferia. De bus brengt u
naar het centrum en vandaar is de Bethaniestraat 5 minuten lopen.
Voor de treinreizigers is het 12 minuten lopen naar de Azijnfabriek.
www.podiumazijnfabriek.nlwww.’s-Hertogenbosch.nl
Koen de Cauter, West-Vlaming van geboorte, kreeg de muziek met de paplepel ingegeven zoals vele anderen in dit genre. Zijn moeder had een zuivere stem, zijn vader was kunstschilder, violist en filosoof, een puur artiest.
Zijn interesse ging altijd uit naar muziek.
Koen’s eerste grote liefde was Beethoven,
maar zijn eeuwige liefde Bach.
Daarna goeie populaire muziek,
zigeunermuziek, flamenco en jazz. Hij
leerde zichzelf spelen op de gitaar en op
de sopraansaxofoon maar legde zich later
meer en meer toe op zang. Hij speelde
o.a. in: De Piotto’s, de familie Adel en in
1975 het fameuze Waso Quartet.
Deze groep was zó succesvol dat ze over
de hele wereld Django’s Hot-Clubjazz
populair maakten
Ontelbare projecten: Brassens, Gezelle,
Les p’tits Belges, Romani, familie de
Cauter etc.
Tournees in heel West Europa, Polen,
Hongarije, Slovenië, Congo, Burundi, New
Zeeland, Fiji Eilanden, New Orleans, North Sea Jazz Festival, Samois sur
Seine, Dranouter etc…
Samenwerking met Wannes Van de Velde, Sammy Rimington, Sing Miller,
Sam Lee, Topsy Chapman, Juanita Brooks, David Paquette, Piet Chielens,
Johan Verminnen, Patrick Saussois, Jopie Jonkers, Daniël Colin, Jean Corte,
Tcha Limberger, Fapy Lafertin, Dick Van Der Harst etc……
Nu zal hij op 15 april, samen met Nomad Swing onze reünie opsieren.
www.decauterfam.be
John Desmares
Goed nieuws voor (amateur) gipsy jazz muzikanten: deze zomer wordt er een workshopvakantie georganiseerd door Music & Sun Muziekvakanties die vol edig in het teken van de gipsy jazz muziek staat. De muziekvakantie duurt van 12 tot en met 19 augustus 2012 en vindt plaats op een prachtige locatie in de buurt van Valence in Frankrijk. De leraren die deze week zullen invullen zijn niemand minder dan de bekende gipsyjazz specialisten Tim Kliphuis env Paulus Schäfer.
Tim en Paulus
Alle liefhebbers van gipsy jazz kunnen deelnemen, want de lessen staan open voor alle niveaus en alle soorten instrumenten. Violist Tim Kliphuis wordt wereldwijd gezien als de muzikale erfgenaam van Stéphane Grappelli. Hij wist Grappelli’s geïmproviseerde muziekstijl te vertalen in een lesboek, waar gipsy jazz liefhebbers dankbaar gebruik van maken. Kliphuis geeft workshops en privélessen en treedt veel op, onder andere met Paulus Schäfer en zijn band. Sinti-gitarist Paulus Schäfer is één van de meest getalenteerde gipsy jazz gitaristen van Nederland, zo niet van Europa. Zijn neef Stochelo Rosenberg, van het fameuze Rosenberg Trio, leerde hem de fijne kneepjes van de gipsy jazz. Inmiddels is al de vierde cd met zijn band uitgebracht, waarbij ook Tim Kliphuis enkele solo’s speelt. Het is geweldig dat deze twee fantastische muzikanten zich deze zomer beschikbaar stellen voor het aan leerlingen overbrengen van hun passie voor de gipsy jazz muziek. De deelnemers aan de vakantie krijgen elke dag 3,5 uur les. Deels in groepjes, deels met iedereen samen in een ‘gipsy jazz orkest’. De gitaristen onder hen leren van Paulus Schäfer de fijne kneepjes van de wervelende solo’s en hoe je de strakke, pompende begeleiding moet doen. Tim Kliphuis zal de overige instrumenten onder zijn hoede nemen en weet als geen ander over te brengen hoe je de gipsy jazz muziek eigen kan maken. De traditionele manier van gipsy jazz aanleren is niet met notenschrift maar door veel oefenen en het naspelen van ervaren gipsy jazz muzikanten. Deze manier van lesgeven zal met name door Paulus Schäfer gebruikt worden. Tim Kliphuis zal ook met muziek op notenschrift werken, voor wie dat wil. Het is voor deze
muziekvakantie dus geen probleem als een cursist geen noten kan lezen. Beide docenten spelen in op het niveau van de betreffende cursist. Heeft hij of zij al wat ervaring, dan krijgt men een moeilijkere partij dan iemand die net begonnen is.
Spelende mensen
Binnen één nummer kunnen de verschillende niveaus zo toch samenspelen. En daar draait het om, want het belangrijkste tijdens de muziekvakantie is dat iedereen plezier heeft en mee kan doen.
De nummers die ingestudeerd worden gedurende de week zijn o.a. Minor swing, Swing 42 & 48, Black orpheus, Troublant bolero, Manoir de mes reves, Neh nah nah nah, etc. Er kan bij sommige nummers ook gezongen worden, dus ook zangers kunnen zich aanmelden. Er wordt toegewerkt naar een optreden op de laatste avond waar zowel de nummers met het hele ‘orkest’ gespeeld zullen worden, als de nummers in de kleinere ‘ensembles’.De muziekvakantie vindt plaats in een voormalig klooster uit de 10e eeuw, verbouwd tot groepsaccommodatie. Je kan daar een kamer boeken of komen kamperen.
De vakantie ter plaatse is volledig inclusief, dus geen zorgen over koken, afwassen, etc. Je kan je volledig concentreren op de muziek en ontspanning. Ook partners die niet deel wil en nemen aan het cursusprogramma kunnen meekomen. Er is genoeg te doen in de schitterende omgeving voor wie van natuur en rust houdt. Je kan eindeloos door de bergen wandelen, er zijn twee rivieren in de buurt waarin gezwommen kan worden en zij kunnen ook meegenieten van de gipsy jazz muziek en het bezoek dat we brengen aan een lokale wijnboer. ‘s Avonds is er bovendien een vrijetijdsprogramma voor
alle vakantiedeelnemers samen, met jamsessies, films, docenten-optredens en waarschijnlijk ook nog een gastoptreden van een lokale ‘swing manouche’ band. Dit al es wordt ook nog eens op de film gezet, dus ook thuis kan je nog nagenieten van deze unieke muziekvakantie. Voor de gitaristen die graag mee zouden doen met een echte gipsy jazz gitaar, maar deze nog niet in hun bezit hebben, kunnen gebruik maken van een bijzonder aanbod van Music & Sun in combinatie met Gitaar op Maat, een gitaar verhuurbedrijf. Je kan een Richwood Gypsy Jazz 70 of 140 gitaar huren voor de duur van 3 maanden, zodat je voor en tijdens je vakantie op een echte gipsyjazz gitaar kan spelen.
Binnenplaats klooster
Bevalt deze goed dan kan je hem ook nog voor een aantrekkelijke prijs de jouwe maken.
Kijk voor al e details over de gipsyjazz muziekvakantie en voor boekingen op www.muziekvakanties.nl. Wie er snel bij is kan nog net profiteren van de vroeg boekkorting van 100 euro per deelnemer (geldig tot 11 april 2012).
Gipsy-Jazz Muziekvakantie in het kort:
Data: 12 – 19 augustus 2012
Locatie: voormalig klooster, 60 km van Valence, Frankrijk
Geschikt voor: 18+, alle instrumenten/zang en niveaus
Docenten: Tim Kliphuis en Paulus Schäfer
Prijs: 795,- voor cursisten, 495,- voor niet-cursisten
Uren les: 20,5 uur in de gehele muziekvakantie
Inclusief: al e maaltijden, drankjes, lessen, vrijetijdsprogramma, excursies en
DVD van de vakantie
Org: Music & Sun Muziekvakanties website: www.muziekvakanties.nl
e-mail: info@musicandsun.com Saske Rodenberg tel: 088-4422111
Gipsy-Jazz gitaar huren website: www.gitaaropmaat.nl tel: 030-2616195
Saske Rodenberg
John Desmares
een unieke nieuwe groep
Afgelopen najaar is een geheel nieuwe groep gevormd, zoals er waarschijnlijk
niet veel in ons land zijn te vinden.
Dit kwartet, bestaande uit accordeon, twee gitaren en bas, brengt twee stijlen
die ‘Hot Club’ liefhebbers zullen verrassen.
Gespeeld wordt in de Musette-stijl
(Django’s roots) en daarnaast Swing in de ‘Hot Club de France’ sfeer. Door de genoemde bezetting kunnen fraaie Musette-walsen, Java’s worden gebracht zoals ze in de vroegere jaren werden gespeeld. Daarnaast kent het repertoire fijne swing-nummers die herinneren aan de vooroorlogse opnamen van het HCdF kwintet. Door de akoestische gitaren plus bas krijg je een soepel swing-ritme waarop de solist goed naar voren komt.
Lammy Bruyns – accordeon, (ook piano/zang)
Georg Lankester – sologitaar
Martin Ackermann – gitaar
Jan Miedendorp de Bie – bas
Info: tel. 0513-624826 (bgg 0570-541971) mail: lammybruyns@live.nl
Georg Lankester
Georg Lankester, de auteur van het boek: “De successen van Django Reinhardt, Stéphane Grappelli en Jean Sablon“, heeft erin toegestemd dat wij , alleen voor onze donateurs, een speciale aanbieding mogen doen met zijn boek.
Wij willen de donateurs van St. Hot Club de France graag kennis laten maken met de inhoud van dit boek, vandaar dat de aankoopprijs is verlaagd naar 10,00 Euro excl. Verzendkosten.
Info en Bestel ingen: glankester@hetnet.nl
John Desmares
Hot Club leider en promotor van de ‘traditionele jazz’
Deze Fransman, die een zeer belangrijke rol heeft gespeeld voor de jazzwereld wordt op 27 februari 1912 in Parijs geboren. Er is helaas niet veel bekend over zijn jeugd. Maar hij zou spoedig van zich doen spreken. Hugues ontdekt rond zijn 20e jaar de jazz, verdiept zich erin en was één van de eersten in Europa die erover gaat publiceren.
In 1934 verschijnt, in samenwerking
met Charles Delaunay, het blad ‘Le
Jazz Hot’. Dit jazzmagazine is de
eerste tien jaar dé autoriteit op
jazzgebied in de wereld en blijft ook
lang daarna beslist invloedrijk.
Panassié heeft kort daarvóór,
namelijk in 1932, met Pierre Nourry en
enkele anderen de ‘Hot Club de
France’ opgericht waarvan hij
voorzitter wordt. Het is deze
belangrijke organisatie die de grote
Amerikaanse musici naar Frankrijk
haalt en ervoor zorgt dat het
snarenkwintet van Django Reinhardt
en Stéphane Grappelli tot huisorkest
wordt uitgeroepen.
Onder zijn leiding worden er talrijke
concerten georganiseerd en
verscheidene publicaties van hem
uitgebracht. Met name in 1937, als de
wereldtentoonstelling in Parijs
plaatsvindt, brengen de Hot Club de
France bestuurders unieke opnamen
tot stand waarbij Amerikanen als Louis
Armstrong, Coleman Hawkins, Benny Carter, Eddie South, Bil Coleman en
vele anderen met de top-Fransen van die tijd musiceren.
Belangrijk voor de promotie van jazz in Europa !
In datzelfde jaar, het HCdF kwintet is echt doorgebroken en wekt alom
bewondering bij muziekliefhebbers, assisteert Panassié zijn col ega Delaunay
in het project van laatstgenoemde, namelijk het lanceren van het platenlabel
‘SWING’, uitsluitend bedoeld voor jazzmuziek. Een unieke stap in de platenwereld, nooit eerder gezet.
Het is de grote verdienste van Panassié dat door zijn stijl van schrijven, kennis van zaken en passie de jazz onder een breder publiek bekendheid krijgt. Velen worden door hem geënthousiasmeerd en zo ontstaan er nu ‘jazzfans’, een fenomeen dat voorheen in Europa onbekend is
Enige tijd later heeft hij de supervisie bij de ‘SWING’ opnamen in New York
met sterren als Sydney Bechet, Tommy Ladnier en Mezz Mezzrow die de
‘New Orleans Revival’ inluiden.
Hugues houdt zich sterk bezig met de traditionele jazz (en dan in het bijzonder
de New Orleans stijl) en staat, in tegenstelling tot Delaunay, weinig open voor de nieuwe, naoorlogse stromingen.
Het komt in 1947 dan ook tot een scheiding tussen beide bestuurders als de
‘bebop’ zijn intrede doet. Panassié erkent deze stijl niet als jazzvorm en de
heren gaan ieder hun weegs.
Toch is er ontegenzeggelijk in de periode van hun samenwerking veel tot
stand gebracht.
Nog steeds voorzitter van de ‘Hot Club de France’ geeft hij vervolgens het ‘Bul etin Hot Club de France’ uit, waarvan hij zelf redacteur is. Tot zijn dood verdedigt hij met zijn artikelen de traditionele jazzmuziek zodat je hem kunt beschouwen als één van de belangrijkste apostelen daarvan. Naast een groot aantal publicaties zorgde hij ook voor radio-uitzendingen die door een vrij groot publiek werden beluisterd. En als je de diverse jazzboeken erop naslaat, zul je de naam Hugues Panassié dan ook regelmatig aantreffen; veel schrijvers halen uitspraken van hem over (traditionele) jazzmusici aan,
met name wat de vooroorlogse periode betreft.
Op 8 december 1974 overlijdt Panassié in de plaats Montauban. Hij laat een
enorme erfenis aan publicaties en historische opnamen na.
Zijn naam zal altijd verbonden blijven aan de ‘Hot Club de France’ waarvan hij
sinds de oprichting president is geweest. Mede door zijn initiatieven is de faam
van het HCdF kwintet uitgegroeid en wordt hun muziek zelfs als een stijl
betiteld.
Le Jazz Hot – Correa, 1934
La musique de jazz et le swing – Correa, 1943
Les rois du jazz – Grasset, 1944
Douze années de jazz – Correa, 1946
La véritable musique de jazz – Robert Laffont, 1946-52
Histoire du vrai jazz – Robert Laffont, 1959
Dictionnaire du jazz (en collaboration avec Gautier & Michel, 1971
Georg Lankester
Kleinkinderen, jong geleerd is oud gedaan
Ik heb onlangs een bezoek gebracht aan Jan Limberger en zoals altijd was er weer sprake van een heerlijke ontvangst. Dat Jan een rode draad is in onze stichting zal iedereen beamen. Op mijn speurtocht door de oude Quintette’s, en dat zijn er inmiddels zeer veel, is hij de meest besproken figuur. In ieder Quintette komt zijn naam voor, hetzij zijdelings of uitvoerig.
Hij is te vinden op iedere beurs of bijeenkomst met zijn prachtige gitaren. Ook is hij altijd te vinden op onze reünie, dat vergt een hoop werk maar hij doet dat altijd met liefde en plezier.
Bij Jan ben je altijd welkom en niets is hem teveel. Hij kent iedereen en weet overal over mee te praten. Het is een muzikale duizendpoot, maar bovenal een goede opa en een prettig mens.
John Desmares
john.desmares@onsmail.nl
John Desmares
sologitarist bij het “Thomas Baggerman Trio”.
1. Vertel eens wat over jezelf? Ik ben Thomas Baggerman, geboren op 15 maart 1988, en opgegroeid in Gorinchem. Naast het muzikant zijn, zit ik momenteel in mijn laatste jaar HBO Sociaal Juridische dienstverlening in Utrecht.
2. Wanneer ben je begonnen met gitaar en waarom?
Als kind was ik al gefascineerd door muziek. Ik stond bijvoorbeeld altijd gebiologeerd te kijken naar een fanfare of drumband op straat. Na blokfluit (een fiasco), keyboard (ook niks geworden) en drums, besloot ik op mijn 10e, na een optreden van: ‘Het Groot Niet Te Vermijden’, gitaar te gaan spelen. Mijn moeder kocht de op-een-na goedkoopste gitaar voor me en ik heb toen voordat ik naar m’n eerste les moest een half uur op de bank gelegen met die gitaar op m’n knieën, alleen maar liggen wegdromen bij het geluid. De liefde voor gipsy jazz kwam op mijn 16e toen ik Het Rosenberg Trio zag optreden in Den Bosch. Vanaf dat moment wist ik 100% zeker dat ik zo wilde leren spelen, een soort liefde op het eerste gezicht.
3. Wat doe je op dit moment op muzikaal gebied? Op dit moment ben ik druk bezig met repeteren en optreden. Het is leuk om te merken dat we met z’n drieën steeds beter op elkaar ingespeeld raken en steeds beter klinken samen. Verder merken we dat we steeds meer worden geboekt op jazzfestivals. Een leuke ontwikkeling, omdat daar meer ‘jazz- minded’ publiek is. Ook ben ik steeds meer bezig met het schrijven van eigen
stukken. Na ons eerste album: “Le Weekend”, zijn we nu weer rustig aan naar een nieuwe plaat aan het toewerken.
4. Vertel wat over je instrumenten en back-line ? Ik speel op een Dupont MD-50. Ik heb vorig jaar in Parijs alle gitaren geprobeerd die ik kon vinden en dit was voor mij de beste. Ik vind het belangrijk dat een gitaar lekker speelt, mooi klinkt en een groot dynamisch bereik heeft. Dat heb ik in dit instrument kunnen vinden. Ik speel meestal met een Audio-Technica Pro 70 microfoontje over een AER Domino 100 Watt versterker.
5. Wat zijn je voorbeelden en invloeden? Ik luister momenteel veel naar gitaristen als Gonzalo Bergara, Adrien Moignard en Bireli. Qua jazz luister ik onder andere graag naar Bud Powel , Clifford Brown en mijn recente ontdekking Hampton Hawes. Daarnaast ben ik steeds meer geïnteresseerd in klassieke muziek zoals van bijvoorbeeld Chopin en Vivaldi. Ik vind het mooi hoe zij met dynamiek werken.
6. Wat was je muzikale hoogtepunt? Het is moeilijk voor mij om een moment aan te wijzen. Er zijn veel mooie momenten geweest. Een van de hoogtepunten was bijvoorbeeld dat we op het Gipsy Roots festival in Best speelden en dat we erachter kwamen dat Stochelo Rosenberg in het publiek stond! Toen kreeg ik wel even een adrenalinestoot. Verder heb ik in de zomer van 2011 in Parijs een optreden gedaan met David Reinhardt. Ik was vooraf natuurlijk zenuwachtig, maar hij was zo relaxed dat dat gelijk weg was. Eind vorig jaar hebben we ook met de vibrafonist Frits Landesbergen gespeeld, dat was ook te gek.
was ook bijzonder vreemd. De man had een headset en stond steeds met soort ‘SBS 6-stem’ zijn nieuwste stunts aan te kondigen. Hij deed alleen steeds dezelfde truck, een uur lang. Je maakt wel eens vaker mee dat je op een feest speelt en dat ze zeggen: “Leuk, maar spelen jullie ook Andre Hazes?”, misplaatst, maar dit was nog iets misplaatster!
8. Waar ben je trots op ? Ik ben trots op alle vriendschappen die ik in de muziek heb gemaakt. Ik word er gelukkig van als ik zie hoeveel goede vrienden ik heb in binnen- en buitenland. Dat was zonder de muziek nooit zo geweest. Verder ben ik heel trots op Alexander Koning, omdat ik vind dat hij een hele mooie documentaire over onze band heeft gemaakt.
9. Aan welke eisen moet volgens jou een goede Gipsy-jazz sologitarist voldoen ? Allereerst zijn er de basisvoorwaarden zoals techniek en muzikale kennis. Daarna denk ik dat het vooral gaat om timing en dynamiek. Als een muzikant niet in het ritme speelt en zonder dynamiek speelt, komt de muziek niet over op de luisteraar. Het is volgens mij het hoogste doel om echt te kunnen spreken, iets te kunnen overbrengen met je gitaar. Zoals Django Reinhardt dat als geen ander kon.
10. Waar sta je muzikaal over 10 jaar ? Op het podium van Samois!!!
John Desmares
Deze uitstekende musicus is in het algemeen niet bijzonder bekend bij Hot
Club liefhebbers.
Maar dit is onterecht, want deze begeleider is destijds door niemand minder
dan Django uitgekozen om deel uit te maken van het Hot Club de France
kwintet dat vanaf 1934 wereldnaam zou krijgen.
Roger was behalve gitarist ook beeldend kunstenaar en hij tekende, omdat hij
in de Parijse muziekwereld vertoefde, vele karikaturen. ( zie frontpag.
Quintette 4-2011 ) Ze zijn vrij bekend geworden. Op latere leeftijd wijdde hij
zich meer aan schilderen.
Volgens notities, opgetekend door de huidige Franse gitarist Dominic Cravic
werd Roger in Montluçon (midden Frankrijk) geboren en trokken zijn ouders
kort na zijn geboorte naar de Parijse wijk ‘Ménilmontant’, waar ze zich definitief
vestigden. Hij leerde als kind mandoline en gitaar spelen. Tegen zijn tiende
jaar trad hij al in een bistro op met een Italiaanse muzikant.
In de jaren [Geef een citaat uit het document of de samenvatting van een interessant punt op. Het tekstvak kan overal in het document worden neergezet. Ga naar het tabblad Hulpmiddelen voor tekenen als u de opmaak van het tekstvak voor het blikvangercitaat wilt wijzigen.] daarop trok hij vaak naar de Bastille waar accordeonisten speelden, de vedetten van het toenmalige Parijse publiek. Rond 1925 was hij de vaste begeleider van de bekende accordeonspeler Charles Péguri op Bal-Musette ‘La Gaze’.
Joseph Reinhardt, Roger Chaput, Henri Crolla
Het was daar dat op een dag
een wat sjofel gekleed persoon
kwam kijken – het bleek
Django Reinhardt te zijn die
vlakbij de Porte de Montreuil
woonde. Roger zocht hem
daarna op in zijn woonwagen
en beiden zouden later vaak
samen optreden.
Gezien zijn ervaring bij de
grote Musette spelers en zijn
zeer sterke ritme , werd hij
overal gevraagd. Zo speelde
hij bijvoorbeeld bij Guérino (net
als Django) en leidde hij enige
tijd een eigen Musette orkestje.
En dan in 1934 treedt hij, evenals Django en Stéphane op in het grote orkest
van Louis Vola in hotel Claridge aan de Champs Elyssées. En het was daar
dat de Hot Club formatie ontstond.
Dit snarenensemble begon als kwartet en werd gevormd door Django, Roger,
Stéphane en Louis. Maar omdat Django meer back-up ritme voor zijn soli
wilde, werd Django’s broer Joseph aan de groep toegevoegd.
Roger maakte dus deel uit van het beroemde snarenkwintet dat de wereld zou
verrassen. De eerste opnamen voor ‘Ultraphone’ werden in december 1934
gemaakt. Maar hij was ook al aanwezig bij de proefopname ‘I saw stars’ (op
initiatief van Charles Delaunay) van december daarvóór. Via Cravic vernemen
we dat het eerste geld dat met de platenopname werd verdiend, lekker werd
verbrast. En we horen meer: In februari 1935 organiseerde de ‘Hot Club’ een
officieel concert in Nancy. En dat was nog maar het begin. In de
daaropvolgende jaren zou Roger nog heel veel met het kwintet optreden, met
tussenpozen, tot ca. 1938. Maar hij stapte er uiteindelijk uit omdat het hem
alleen maar geld kostte.
In totaal maakte hij meer dan zesentwintig opnamen met de befaamde
formatie, aldus Antonietto die verder het volgende vermeldt:
Bijzonder uit die episode van de Franse jazzwereld is dat hij het viooltrio
Eddie South, Stéphane Grappel i en Michel Warlop begeleidde. In 1937 zat hij ook
als enige begeleidingsgitarist bij de sessies voor “Swing” zoals die van Dickie
Wells en Alix Combel e / Bill Coleman en in 1939 bij Louis Bacon alsmede in ’42 bij de opnamen van Harry Cooper met André Ekyan.
Roger Chaput
Het welslagen van deze opnamen is mede te danken aan zijn ritmeslag waarop de solisten vol edig konden steunen. In 1938 vormde zijn ritmegitaar de basis van de big band combinatie in de het nummer ‘Oui’. Ook na de oorlog, in 1946 werd Roger vaak gevraagd bij diverse opnamen voor het “Swing” label. Hij begeleidde nog de jongere garde Fransen als Christian Bellest (t), Michel de Villers (sax) en Jack Diéval (p), maar moest geleidelijk toch plaatsmaken voor opkomende jazzmusici met andere ritmes. Hij wijdde zich toen helemaal aan tekenen en schilderen. Toch maakte hij onder het pseudoniem “Tonton Guitare” nog een tweetal LP’ s waarop hij – eindelijk – ook als solist is te horen. Tot op hoge leeftijd bleef Chaput actief en produceerde hij ettelijke schilderijen, daarbij vaak met bijzondere thema’s ontsproten aan zijn artistieke brein, met een humoristische kijk op het leven. Kort na een operatie overlijdt hij uiteindelijk op 89-jarige leeftijd. Door zijn rol in het kwintet, maar ook door zijn vele andere prestaties verdient Roger Chaput beslist grotere bekendheid. Door zijn tekeningen/schilderijen meer te tonen kan dat zeker helpen.
Georg Lankester
Paulus Schäfer Gipsy Band & Tilburg Big Band.
Live at the NWE Vorst.
Live cd, een spetterende en swingende mix
van Big-Band en Gipsy-Jazz.
1. Things ain’t what they used to be
2. Nothing more 3. Wesley’s temper
4. Nature Boy in Summertime 5. Spiegel
des Lebens 6. Cheek to Cheek
7. The Sky is the Limit 8. Dorado Swing
9. It’s magic
Trio Johnny Rosenberg: Nothing but G-thing.
Sprankelende Cd met diverse gasten
waaronder:
Andreas Öberg. Een echte aanrader.
1. Minor blues 2. Chega de saudade
3. Love for sale 4. Veinte anos 5. Caravan
6. Anouman 7. To al the people 8. L’amour
9. Flamingo 2005 10. What is this thing cal ed
love.11. Try a little tenderness
12. Oleo
Hot Club de Frank: Heel de band is favoriet.
Prachtige nederlandstalige liedjes met grote verscheidenheid aan diverse
solo-instrumenten en zang. Sfeervolle cd.
1. Wat is de band zonder onze saxofoon?
2. Liefje ga je mee? 3. Rosie 4. Episode
5. Het gitaargetokkel is er voor de ‘sweete’
toon. 6. Angelina. 7. Bloemenmeisje
8. Fietsen op de heide 9. Het sprookje is uit.
10. Incognito. 11. Neem zo’n basgeluid alleen
eens. 12. Liefde in ritme. 13. Ik zing dit lied
voor jou al een. 14. Odessa Bulgarisch. 15. Het
komt wel weer in orde. 16. Aisha
17. Maanlicht. 18. Heel de band is favoriet
Bestelling telefonisch 0499-371821 of per email: john.desmares@onsmail.nl
prijs € 15,00 excl. € 2,50 verzendkosten
CD: JAM 9166-2
De maestro plus het orkest van Ettore Stratta en
z’n eigen ritmegroep
Romantiek en jazz als weinig vertoond
Deze mij tot dusverre onbekende CD van
Stéphane verdient zeker meer bekendheid. De
grootste jazzviolist die de wereld gekend heeft,
die tenslotte samen met Django Reinhardt de
wereld verraste, heeft in zijn lange leven met
heel veel andere musici opgetreden en
opnamen gemaakt. Laten we daarbij niet
vergeten dat hij ook een bijzondere pianist was.
Wat deze CD betreft viel mij op, dat er geen
opnamedata waren vermeld. Desondanks kan ik aan de bezetting opmaken,
dat het midden of eind jaren ’80 zal zijn geweest.
Stéphane speelde toen met gitarist Marc Fosset, die ik mij herinner van
concerten in Amsterdam (1984), alsmede met bassist Jack Sewing, de
Nederlander die in Frankrijk woont. Daarnaast (zie ook mijn boek over ‘De
successen van Django, Stéphane en Sablon’) trad Grappelli ook lange tijd op
met begeleider Martin Taylor. De beide gitaristen zijn bij deze opnamen van
de partij, samen met Sewing en toegevoegde drums.
Op deze m.i. bijzondere CD staat werk van de grote componist Kern en de
uitvoeringen zijn werkelijk schitterend. Het orkest van Stratta, met strijkers,
brengt mooie achtergronden. Ik heb mijn Italiaanse vrienden gevraagd wie
Stratta was en kreeg te horen dat hij pianist en orkestleider is die van Italië
naar New York verhuisde en nu in de popmuziek actief schijnt te zijn. Het kan
verkeren!
Grappelli begint veelal met een fraai intro en zet dan de melodie in zoals
alleen hij dit kon. De gitaristen maken relaxte soli waarbij Fosset zelfs
meezingt, dit al es begeleid door bas, drums en het orkest.
De elf nummers van deze CD behoren tot de beroemdste composities van
Kern die hij soms met anderen schreef, zoals Fields en Hammerstein. De
laatste titel is geschreven door Kern en Ira Gershwin. Ik wil dit prachtige
nummer even apart beschrijven.
Tot mijn verrassing heeft Grappel i hier een dubbelrol. Hij begint op piano,
gevolgd door een klein deel op viool, maar hij eindigt ook weer op de toetsen.
Zeer gevoelig en werkelijk oorstrelend. De begeleiding wordt hier alleen door
een zacht spelend orkest verzorgd, dus zonder de twee gitaristen;
indrukwekkend! Hier alle titels:
Smoke gets in your eyes, The way you look tonight, Can’t help lovin’ that man,
A fine romance, Yesterdays, Ol’ Man River, All the things you are, Pick
yourself up, Why do I love you, I won’t dance, Long ago and far away. De
geluidskwaliteit van de CD is uitstekend, de presentatie sfeervol, maar de info
is wat gering. De opnamen zijn in Londen tot stand gekomen en van prima
kwaliteit.
Hier de site voor nadere info: www.justin-time.com –
Georg Lankester
Uitgekomen eind 2011 op het Sinti Music label, www.sintimusic.nl , heeft de groep Tabor, www.tabor-music.nl, deze Cd de titel: Teli Lichta meegegeven.
De verpakking: Deze Cd zit weer in een gewoon ouderwets doorzichtig plastic doosje. In het deksel zit een boekje met uitgebreide informatie over en een aantal foto’s van de groep.
Het boekje: De verschil ende nummers van de Cd worden hier in Romanesh
en Engels tekstueel weergegeven. Zo wordt bijvoorbeeld de titelsong “Teli
Lichta” vertaald naar “Under The Light”.
De muzikanten staan geportretteerd op pagina 3. Op pagina 2 staat, naast de
biografie van Tabor en de verantwoording over de totstandkoming van “Teli
Lichta’, de accordeon van Roger afgebeeld. Voor geïnteresseerden: een
Weltmeister knopaccordeon met 72 bassen. De meeste foto’s zijn gemaakt
tijdens een van de vertoningen van O’Dschipen, het gewone zigeunerleven
rond de woonwagen en het kampvuur, zoals we hebben kunnen zien tijdens
het gipsy swing festival in Best afgelopen september. Op de laatste pagina
over een mooie foto van een hei g akkerlandschap in al e vroegte, staat ter
afsluiting een gedicht, meer een gebed, van Piroschka Triska uit 2011,
genaamd Die Felder (The Fields).
De musici: De vijf muzikanten zijn in willekeurige volgorde en op de schrijfwijze als in het boekje: Tchawo Adell, Janusch Hallema, Piroschka Triska, Moro Adell en Roger Moreno.
De nummers:
1. Teli Lichta (under the light) tekst: Piroschka Triska; Muziek: Alexander – Eduard Adel, 2009 – begint met kerkklokgeluiden en gaat vrolijk meerstemmig verder met een arpeggioënde gitaar er achter. Stevige
ondergrond door bas en ritmegitaar. Na het eerste couplet gaat Tchawo los in een fijne solo. Einde met Djangoshuffle en kerkklok.
2. Fahras menge pale api reisa (Let’s go travelling again) tekst en muziek: Roger Moreno Rathgeb 2010 – mooi met bevlogen accordeongeluiden gestart al rap gevolgd door een gitaarintro, waarna meteen het lied wordt ingezet. Al es in up-tempo. Knap de hoge vrouwenstem en de daar een octaaf onder figurerende mannenstem. Tchawo laat weer horen, dat hij de gitaar goed beheerst, Roger neemt het thema over op zijn Weltmeister en houdt het ingetogen en strak. Vervolgens zingt men er weer lustig op los.
3. Tikno wago, puro grai (a small wagon and an old horse) tekst: Piroschka Triska; muziek: Eduard Adel 2009 (speciaal opgedragen aan ouders en grootouders) – lekker spannend door Piroschka ingezet op een soort paso doble ritme, waarbij Roger op accordeon haar stem omspeelt. Lekker klinkende stuwende bas daaronder en een strak gehouden ritmegitaar maken het nummer af. Vervolgens speelt Roger het thema en praat Piroschka daar gepassioneerd doorheen. Dan volgt eenmaal de melodie waarbij afwisselend zang en accordeon elkaar opvolgen in een harmonieus geheel. Het refrein klinkt alsof het een meezinger moet worden, dat stukje blijft je bij.
4. Tapelo (Instrumental) special opgedragen aan Tjabo’s vader) – veel gekraak, of een 78 toeren plaat wordt opgezet, met een mooie intro van Tchawo gaat over in de melodie in up-tempo mooi uitgebalanceerd met alle instrumenten duidelijk in beeld. Roger neemt de melodie over en gaat prompt verder in improvisatie. Ook een drumstel is te horen, met name de bekkens komen duidelijk uit. Een bassolo wordt gesteund door ritme gitaar en wat sologitaar accenten. Deze gaat weer over in een improviserende Roger, waarna de bassolo nogmaals terugkomt. Fijn swingend nummer.
5. Kell mantas (dance with me) tekst: Piroschka Triska en Jan Hal ema; muziek: Jan Hal ema 2010 – rillende bekkens als begin, overgaand in spannende ietwat oriëntaalse klanken van bas en accordeon, dan de stem van Janush afgelost door Piroschka afwisselend in Engels en Romanesh. Dan wordt Tchawo toegeroepen de solo voor zijn rekening te nemen. Als een Djerwisch kwijt hij zich van zijn taak. Het zangduo besluit tweetalig, waarbij Janush zijn stem wat meer echt heeft toebedeeld gekregen. Fade out…….
6. Mari newi gili (our new song) ook wel Roger’s Swing genoemd; tekst en muziek: Roger Moreno Rathgeb 2009 – accordeon opent op een ondergrond van ritmegitaarklanken, waarna de bas erbij komt en de zangeres haar partij laat horen. Redelijk rustig nummer. Mooie zangpartij gevolgd door een aardige gitaarsolo, waar Roger af en toe doorheen te horen is. Vervolgens gaat de gitaar over in een improvisatie. Piroschka gaat enthousiast verder op een prima begeleiding, waarbij wat van die mooie hatelijke Django accoorden te horen zijn.
7. Schau ich die Sterne an (I was watching the stars) tekst en muziek: Piroschka Triska 2005 – Lekker langzaam swingend gestart met zang van Piroschka in het Duits op een rumba merengue-achtig ritme. Tchawo neemt de solo over en doet dat als Jaobim himself. Dan gaat de melodie plotsklaps een halve toon omhoog, maar wel gewoon door, of er niets bijzonders aan de hand is.
8. Dschas menge i newo drom (Let’s go a new way) tekst en muziek: Roger Moreno Rathgeb en Jan Hal ema 2010 (special opgedragen aan alle Sinti en Roma) – Janush en Roger gaan zingend en spelend van start, gevolgd door meerstemmige zang van de hele band. Dat al es in hoog Spaans aandoend tempo. Even een stukje gitaarsolo, direct gevolgd door zang. Het refrein nodig weer uit tot meezingen. Fade out.
9. Ohne tiro (Without you) tekst: Piroschka Triska; muziek Eduard Adel 2011 – mannenstem van Roger opent met zang op gestreken bas, dan komt de intro in korte gitaarslagen, waarna de zangeres het lied inluidt, daarbij met meerstemmige zang begeleid op het redelijk moeilijke rumba ritme. Sologitaar neemt tweestemmig over, en gaat lekker los. Je hoort het enthousiasme eraf spatten. Jammer genoeg moet hij wel na een paar tellen weer stoppen en daarmee de zangeres de kans geven haar pleidooi te houden.
10. Sinti Kellena paschi jahk (Gypsies are dancing around the fire) tekst en muziek: Rogier Moreno Rathgeb 2009 – waterdruppels als ritmemiddel klinken leuk, vooral op een voorgrond van stuwende bas en strakke ritmegitaar. Hier is de vrouwenstem iets verder naar de achtergrond gemanipuleerd, waardoor die van de man beter tot zijn recht komt. De kakelende kalkoen er tussendoor is een parodie van de bassist vemoed ik, maar leuk gevonden en hier volledig op zijn plek. Spannend up-tempo. Nog meer vrolijke geluiden, waarvan ik u wil vragen zelf de plaatjes in te kleuren. Soms apart, maar meestal dwars door de zangpartijen heen. Al met al een vrolijke boel aan dat kampvuur. Applaus tot slot.
11.
I patria perena (the leaves are falling)
tekst: Piroschka Triska en Roger
Moreno Rathgeb; muziek: Jan Hal ema en Roger Moreno Rathgeb 2009 –
Hoewel de titel anders doet vermoeden hier geen Fal ing leaves of Feuilles
mortes, maar een geheel eigen nummer. Spannend tango begin met
accordeon, overgaand in zang van Piroschka op een stuwende bas en
rustige ritmegitaar met de accordeon daar net weer boven. Af en toe wat
krasjes en overslag, alsof een oude grammofoonplaat wordt beluisterd. Na
de volgende gezongen melodie neemt de accordeon heel gevoelig over.
Roger kent duidelijk zijn instrument. De zangeres neemt het weer over met
een ware storm als achtergrondgeluid. Dan bas, accordeon en zang
nogmaals de melodie. Piroschka weet het spannend te brengen. Bas en
gitaar maken het nummer unisono in een steeds langzamer tempo af.
Prima gedaan.
Dacht ik eerst, dit wordt weer zo’n Cd, die je koopt, omdat je cultureel bewogen bent en de goede zaak wilt steunen, maar nu ik hem gehoord heb
kan ik dat niet meer zeggen. Ik zal ook niet zeggen, dat deze Cd een must is,
maar hij klinkt goed. De bijgeluiden zullen wel zo horen. De muzikanten zijn
stuk voor stuk bevlogen en hun enthousiasme werkt aanstekelijk. Fijn, dat de
teksten ook in het Engels in het boekje staan, zo kan ik tenminste begrijpen
waar het over gaat.
Kortom, leuke nummers, goed bij elkaar gezocht en als u een beetje gevoel
voor de zaak van Roma en Sinti heeft, hoort deze Cd in uw speler thuis of in
de auto. U zult er veel plezier aan beleven.
Menno v.d. Reijden
Paulus Schäfer (lead guitar)
Tim Kliphuis (violin)
Nous’che Rosenberg (rhythm guitar)
Noah Schäfer (double bass)
Stochelo Rosenberg (lead guitar on # 5, 13)
In de Quintette nummer 1 van 2009 staat een verslag van een gesprek dat John Desmares met Paulus Schäfer had. Hij ontmoette hem in zijn woonwagen in Gerwen. Paulus speelde daar vroeger al samen met Stocholo, die ook op die locatie woonde, en heeft ook veel van hem geleerd. Maar hij vertelde aan John dat zijn echte mentor toch Wasso Grünholz was. De Cd. die we nu beluisteren, Twelfth Year, is van januari 2012. Aan de binnenzijde een voorwoord van Tim Kliphuis, in het Engels; lees vertaling:
De Nederlandse Sinti gemeenschap staat bekend om zijn rijkdom aan gipsy jazz gitaristen. Deze traditie begon met de legendarische Wasso Grünholz en ging verder met zijn protegé Fapy Lafertin, die in de jaren tachtig met zijn band ‘Waso’ opnieuw interesse wekte voor de muziek van Django Reinhardt. Om een aantal jaren komt er wel een nieuwe groep voort uit de zigeunerlocaties in Nederland, waarvan The Rosenberg Trio momenteel ongetwijfeld de meest bekende is. Paulus Schäfer wordt enige tijd op de ‘Django Legancy’-video ten tonele gevoerd als wonderkind. Later speelt hij met zijn eigen trio op de Nederlandse festivals. In tegenstel ing tot andere gitaristen van naam, heeft hij zich internationaal niet geprofileerd, en in plaats daarvan prioriteit gegeven aan zijn nog jonge gezin. Het was in 2009 dat ik (Tim red.) een telefoontje kreeg Paulus te vergezellen op een concert in het zuiden van Nederland en daarna volgde nog een aantal concerten. Zijn zingende toon, angstaanjagende techniek en goed uitgebalanceerde solo’s deden me direct denken aan mijn dagen met Fapy Lafertin, die Paulus’ mentor bleek te zijn. Tijdens een aantal concerten in de Verenigde Staten in 2010, suggereerde Richard Halmans dat
het tijd werd voor Paulus om een nieuwe Cd. te maken. Ik was vereerd toen hij me vroeg om deze Cd. te produceren. Het is een statement voor de reputatie van Paulus in de Sinti-gemeenschap, dat zijn beroemde neven Stochelo en Nous’che Rosenberg onmiddellijk akkoord gingen om mee te doen. Op contrabas presenteert Paulus een nieuw talent en wel zijn neef Noah Schäfer. Deze Cd. belicht alle facetten van de Paulus Schäfer’s muzikaal genialiteit: zijn mix van traditioneel en modern, zijn direct herkenbare sound en zijn volwassen composities. Ik twijfel er niet aan dat dit een mijlpaal blijkt in Paulus carrière en nodig u en vele anderen uit om er met mij van te genieten.
1. Paquito: In een fijn strak ritme, die de mooie solo partijen kunnen dragen, wordt dit nummer gespeeld. Ook voor de viool een lekker tempo zodat alle solo’s prima uit de verf komen.
2. Black & White: ( Reinhardt ) Swingend up tempo nummer. Afwisselende solo’s van Paulus en Tim, die goed op dreef is en ondanks het snelle tempo een goede toon uit zijn viool haalt. Alles prima gedragen door Nous’ che met zijn ritme gitaar. In dit stuk met een snel tempo, kun je in de solo’s van Paulus goed zijn virtuositeit horen. Hij houdt, ondanks het rappe werk, een mooie zingende toon, knap gedaan.
3. She: Het begint met de viool die gedragen de melodie vertolkt om daarna over te gaan in een zes-achtste. Dan neemt Paulus het over en krijgt het nummer meer inhoud vind ik. Zijn solo’s snijden hout, hij vertolkt het op een fantastische manier.
4. Niejala: ( Schäfer ) In een heerlijk ritme, je gaat vanzelf mee bewegen, wordt een nummer van de meester zelf ten gehore gebracht. De gitaar brengt de melodie op een heerlijke wijze op de luisteraar over. Daarna neemt de viool met een improvisatie, waar nog steeds die heerlijke melodielijn in doorklinkt, het over.
5. For Babs: een nummer van Titi Winterstein. Hier speelt Paulus samen met Stocholo en Tim precies synchroon de melodie. Schitterend hoe die mannen dat voor elkaar krijgen. Vervolgens neemt de violist zijn kans om een eigen interpretatie te laten horen. Dan geeft de gitaar aan toch weer een solo te willen en brengt deze, met een schitterende techniek en mooi uitgebalanceerd.
6. Festival 48: ( Reinhardt ) In een niet te volgen tempo wordt dit nummer gepresenteerd. Paulus met zijn zingende toon, angstaanjagende techniek en goed uitgebalanceerde solo’s doen me direct denken aan Fapy Lafertin. Alles technisch knap uitgevoerd, ook door de begeleiding. Duidelijk is hier het meesterlijke werk van Noah Schäfer te horen
7. Costa: Dit is een nummer van de Hongaarse gitarist Costa Lukacs. Ik had Coste en ook Paulus al eens gezien op You Tube. Zoek beide maar eens op, je likt je vingers er bij af, zo’n heerlijk nummer. Costa speelt daar op
een Burget Model 3, dat klinkt toch wel fantastisch. Maar ook op deze Cd, zoals Paulus het brengt, is het heel mooi gedaan.
8. Drew’s Waltz; De naam zegt het al, een musette. Een compositie van de meester zelf. De sprankelende gitaar horen we jammer genoeg maar anderhalve minuut, dan is het af. Niets meer aan doen zal Paulus gedacht hebben, zo is het goed.
9. Twelfth Year: ( Reinhardt ) Samen met Tim in een angstaanjagende techniek uitgevoerd. Afwisselende solo’s die elkaar mooi opvolgen, heerlijk om naar te luisteren. Prima uitvoering.
10. Theme for N.Y: ( Schäfer ) De gitaar speelt met vele sprankelde toontjes op een rustige begeleiding, die heel goed wordt uitgevoerd door Nous’che Rosenberg en Noah Schäfer . Ik zelf hoor dit erg graag, elke toon en elk akkoord is duidelijk te beluisteren. Een werkje dat past bij een mooie zomeravond, lekker buiten in een rustige omgeven en dromen bij deze mooie melodie.
11. Recado Bossa Nova; Na 10 nummers van Paulus denk je toch even aan Stocholo wanneer hier de gitaar weer begint. Hun spel lijkt wat op elkaar. Een warme viool en een fijne gitaar maken weer gebruik van gevoelige tonen en heerlijk akkoorden er onder.
12. Viper’s Dream; Net als in track spelen gitaar en viool mooi synchroon de melodie. Paulus gaat dan verder, de band swingt, mooie solo van Noah Schäfer op z’n bas. Zo moeten deze nummers gespeeld worden.
13. Sunny: Het bekende intro heel geraffineerd neer gezet. Maar daarna wordt het toch weer, “heel veel nootjes neer zetten”. Dan neemt Tim het over en blijft het rustiger ook als Paulus of Stocholo het daarna weer overnemen.
14. Clair de Lune: van de Hongaarse componist Joseph Kosma, bekend van “Les feuilles mortes” is het één na laatste nummer op deze voortreffelijk Cd. Een heerlijk melodie voor de viool, Tim Kliphuis speelt het met een mooi melancholische toon. En dan Schäfer weer. Ik ga hem steeds meer bewonderen.
15. Mimosa: Het lijkt er op dat dit nummer op verzoek van Tim Kliphuis op de Cd. is gekomen. Het is echt een nummer waarin de violist zich kan uitleven en hij doet dat ook. Jammer dat het zo kort is
Paul van Vaals heeft hier prima werk geleverd. De opnametechniek zorgt er voor dat alles heel goed is ingevuld, nergens een muzikant die te veel op de voorgrond komt. Deze cd, die Paul Vaals samen met Tim Kliphuis heeft afgewerkt achter de knoppen in Moncq studio in Berlicum, beveel ik van harte aan.
Te bestellen bij: www.moncqrecords.com € 17,50 incl verzenkosten.
Rob Huijsmans
Nomad Swing: iedere Maandagavond, De Kleine Kunst, Lousbergkaai. 99 Gent. 21.00 u.
27 juni t/m1 juli. 33e Festival Django Reinhardt, Samois sur Seine, Frankrijk www.festivaldjangoreinhardt.com
Redactie: John Desmares
redactiequintette@gmail.com
Vormgeving: Ton van der Steen
Aan dit nummer werkten verder mee:
Teksten: John Desmares, Georg Lankester, Menno v.d. Reijden,
Rob Huijsmans, Saske Rodenberg
Foto’s: Georg Lankester, Marc de Clercq
De redactie behoudt zich het recht voor artikelen te wijzigen of niet te plaatsen.
Bij ingezonden stukken berust de verantwoordelijkheid bij de auteur.
ISSN: 138-3052
Wil je op de hoogte blijven van onze activiteiten, concerten en sessies? Meld je dan aan voor onze nieuwsbrief.
Vind jij het ook belangrijk dat de gypsy jazz in Nederland bekend gemaakt en gehouden wordt? Steun ons dan in ons doel en word donateur!
Meer informatie
Ophemertsestraat 11
4061 RA Ophemert
Nederland
E: contact@hcdf.nl
T: 06 - 4262 7976
IBAN:NL83 INGB 0005311022
BIC/Swift: INGBNL2A
